ขอเล่าเรื่องการเดินทางไปสุราษฏร์ธานีหน่อยนะครับ วันศุกร์ผู้เขียนเป็นอาจารย์พิเศษ มีสอนภาษาอังกฤษ reading ให้นักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม สอนเสร็จก็ไปขึ้นรถตู้ที่หน้ามหาวิทยาลัยศิลปากร ก่อนขึ้นรถคนขับบอกว่า กระเป๋าผู้เขียนคงเกะกะ เลยให้เอาไปไว้หน้ารถ
ตอนลงจากรถตู้ผู้เขียนเลย ลืมกระเป๋าไว้ที่รถตู้ มารู้ตอนรถแท็กซี่จะวิ่งไปสนามบิน เลยไม่มีเสื้อผ้าและอุปกรณ์ต่อคอมฯเนื่องจากอยู่ในกระเป๋าหมด คิดว่าจะไปตายเอาดาบหน้า แต่แล้วรถแท็กซี่ที่ผู้เขียนนั่งก็สั่น วิ่งไปสักพัก เสียงระเบิดตูม อ้าวซวยแล้ว บนทางด่วนด้วย ลงไปดูล้อรถ แบนสนิท ทำไงละเนี่ย บนทางด่วนด้วย จะไปทันขึ้นเครื่องไหมเนี่ย แต่แล้วก็มีแท็กซี่ว่างวิ่งผ่านมา รอดแล้วเรา
เมื่อมาถึงที่สแกนกระเป๋า ปรากฏว่า กระเป๋าผู้เขียนมีปัญหา เจ้าหน้าที่เอากระเป๋าไปค้น(คนรุมมองกันเต็มเลย ไม่เคยเห็นสลัดอากาศหน้าตาดีๆหรือไง ฮ่าๆ) จ๊าก นึกว่าเจออาวุธอะไรที่แท้ก็เป็น กรรไกรเล็กๆสำหรับสอนและตัดเพื่อพับกระดาษ origami ว่าแล้วเจ้าหน้าที่ก็ยึดกรรไกรผู้เขียนไป (ยังไม่ได้ฟ้องพี่ชิวเลย แงๆ) ขากลับมากรุงเทพฯ เครื่องบิน delay อีก เวรกรรม…
ตอนนี้อยู่มหาวิทยาลัยแล้ว ขอเล่าต่อจากบันทึกนี้นะครับ ตอนเช้าหลังจากที่ผู้เขียนกินโจ๊กแสนอร่อยจานมหึมา(แต่ผู้เขียนกินไปหน่อยเดียว)จากบ้านพัก home stay ของป้าเพียร เจ้าของบ้าน ก็รีบมาที่ศูนย์ของอบต.ลีเล็ด
กิจกรรมแรกเป็นการฟัง การพูด การเขียนและการอ่านที่เรียกว่า running dictation แต่เมื่อผู้เขียนประเมินการจากประสบการณ์เมือวานพบว่านักเรียนพื้นฐานไม่ค่อยดีเลยปรับกิจกรรมมาเป็นแบบวิงไปเขียนอย่างเดียว กลุ่มที่เขียนได้มากที่สุดจะชนะ ได้น้องนักศึกษา 4 คนเป็นพี่เลี้ยงพร้อมอาจารย์จุ๋ม(เสื้อสีเหลืองครับ)
นักเรียนได้ฝึกการอ่านประโยคและอ่านประโยคเป็นรายบุคคลกับครูและทีมพี่เลี้ยง คุณครูตั้งใจฟังนักเรียนอ่านดีมากๆ(แต่ผู้เขียนพบว่านักเรียนเขียนคำอ่านเป็นภาษาไทยติดไว้ด้วยเหมือนกัน แต่ไม่ทุกคน)
หลังจากนั้นก็เป็นการฝึกการฟังโดยการกระซิบ และต่อด้วยกิจกรรมแข่งรถไฟ สนุกมาก แต่สายตาเหลือบไปเห็นอาจารย์ณัฐวุฒิ สุวรรณทิพย์ทีมวิจัยมีสมาธิในการอ่านหนังสือมาก (ดูรูปแล้วคล้ายอาจารย์ดร.เจิมศักดิ์ไหม ฮา)
ตอนนักเรียนร่วมกันประเมินผลแบบ mind mapping เป็นการทำงานที่ดี ครูและเจ้าหน้าที่ของศูนย์ ชาวบ้านแอบมาดูอย่างเงียบๆ
ตอนนักเรียนนำเสนอว่าได้เรียนรู้อะไรบ้าง ได้ประเด็นหลายประเด็น เช่นในเรื่องป่าชายเลนที่นักเรียนได้เรียนรู้ ได้เรียนรู้เรื่องในท้องถิ่นนอกจากภาษาอังกฤษ
ตอนนักเรียนนำเสนอ ผู้เขียนเห็นอาจารย์จุ๋มคุยเรื่องเด็ก เราทั้งสองคนสังเกตว่าถุงเท้านักเรียนขาดมากๆ ตอนนี้เลยคิดว่า ถ้าเราช่วยเหลือกันในด้านการศึกษา ด้านความเป็นอยู่ของนักเรียน ความด้อยโอกาสในด้านการศึกษา ในด้านความเป็นอยู่คงดีขึ้น ลองมาคิดดูง่ายนะครับ เรามีเสื้อผ้าตั้งหลายชุด หลายคนมีรองเท้าหลายคู่มาก แต่นักเรียนบางคนฐานะยากจนมีรองเท้าถุงเท้าเพียงคู่เดียว ใช้มานานหลายปีมาก
ถ้านักเรียนขาดในด้านความรู้ ขาดสิ่งของสำหรับการเรียนรู้เราในฐานะคนหนึ่งในสังคม จะนิ่งดูดายเฉยๆหรือ …
ก่อนกลับมาที่กรุงเทพฯ ด้วยเครื่องบิน delay มาเกือบทุ่มกว่า ผู้เขียนได้พบคุณแสงแห่งความดีและน้องดวงใจด้วย คุณแสงเอาลูกหยีและกาแฟOTOP ของเขาทะลุ(Kaothalu) มาฝาก ขอบคุณครับ น้องดวงใจจะไม่ยอมกลับบ้าน(เนื่องจากเห็นคนหน้าตาดี ฮา)
ขอบคุณผู้เกี่ยวข้องทุกๆๆท่านที่ช่วยเหลือให้โครงการผ่านไปได้ด้วยดี ขอบคุณทุกๆๆท่านด้วยครับที่เข้ามาอ่าน..
มาอ่านต่ออีกค่ะ..มีความสุขมากๆ...จากนี้จะไปกิจกรรมที่ไหนอีกคะ..
ว้าว ภาพน้องน้อยพุฒทอง น่ารักมากๆ ... กิจกรรมก็เลิศ แล้วทรหด ตรงไหนคะเนี่ย
อ๋อ ตรงที่เกือบตกเครื่อง เพราะจำเวลาผิด ใช่ไหมคะ อิ อิ แปลกใจว่าถึงค่ำเลยช้าจัง
อ๋อเก็ทแล้วค่ะ แหมรีบกลัวไม่ทัน แล้วก็ไม่ทันจริงๆ ๕ ๕ ๕ ระวังมีฉายาเพิ่มนะคะ หลายๆ ๆ ว่าแต่ประโยคหลังจนท.ตรวจค้นกระเป๋านี่ คิดนานไหมคะ .. ทีเรื่องนี้ไม่มีลืม ;)
ขอบคุณน้องปู จะไปสอน origami ด้วยลืมไม่ได้เลย ฮ่าๆ
สลัดอากาศ..อืม!น่าคิดเนาะ
หน้าตาดีแบบนี้แหละ...ชัวร์..ใช่แน่ๆๆ
สงสัยก้าวเท้าผิดข้างแน่เลย
สวัสดีค่ะ
มีผู้รายงานว่า...สายัณห์ลืมไฟล์ ฮา ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ช่วยเฉลยหน่อยค่ะ
อาจารย์คะสงสัยเหมือน pa_daeng เลย
* มีกระเป๋าสองใบ สามใบเหรอ ถึงได้เกะกะปานนั้น????? แล้วรถตู้เอากระเป๋ามาคืนรึป่าว????? เอาเสื้อไหนใส่ หรือใส่ซ้ำๆๆๆๆ 5555 เพราะบอกว่าเสื้อผ้าและอุปกรณ์ต่อคอมฯ อยู่ในกระเป๋าหมด กลับจากสุราษร์ ไปเอากระเป๋าคืนจากรถตู้แล้วใช่ไหม???? กรรไกรที่ถูกยึดเค้าคืนให้ป่าว... ประการณ์เดินทางที่โหด มัน ฮา มั่กมาก ก๊ากๆๆๆๆ นี่แหละรสชาติของชีวิต....
*** คุณครูตั้งใจฟังนักเรียนอ่านดีมากๆ(แต่ผู้เขียนพบว่านักเรียนเขียนคำอ่านเป็นภาษาไทยติดไว้ด้วยเหมือนกัน.. แป่ว... ) คุณครูเค้าอยากให้เด็กอ่านได้ นะ ฮิ ฮิ ***
* ขอบคุณมากค่ะ... ประทับใจค่ะ หายเหนื่อยหรือยังคะ??
เอาดอกไม้ฉ่ำๆมารับน้องกลับบ้านจ้า...
เรียนน้องอ.ขจิต
ตื่นเต้นๆ มีหลายตอน อ่านไปตื่นเต้นไป
ปัญหาเด็กอ่านไม่ได้ และเขียนไม่ได้
ยิ่งตามคำบอกแล้ว...หาทิศไม่เจอ
ความไม่เท่าเทียมทางการศึกษามี
ให้เห็นทุกที่ในต่างจังหวัด
แม้ในกรุงก็ยังมีน้องเอ๋ย
มันเป็นสัจธรรมไปแล้วหละ
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
สวัสดีครับท่านดร.ขจิต
ตอนนี้ไปถึงสุราษฏ์ฯ เลยหรือครับ
ได้ยินมาว่าที่นั้น "เขาแพง" แต่คนซื้อเขา "ซื้อถูก"
อาจารย์ไม่สนใจบ้างหรือครับ
ด้วยความระลึกถึงครับ
555+ จิ้งจกทักก่อนออกจากบ้านหรือเปล่าค่ะ อ.ขจิต
เรียนท่านอาจารย์ขจิต
กิจกรรมน่าสนุกนะคะ เพราะการเดินทางก็สนุกแล้วใช่มะ ใช่มะ นี่แหละรสชาดของชีวิตล่ะ ดีนะที่ไม่มีต้นตะขบบนทางด่วนไม่งั้นคงเมาแย่ ฮ่าๆๆๆ
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทาย
ช่างทรหดจริง ๆ ว่าแต่กระเป๋าได้คืนหรือยังคะ
ได้กระเป๋าคืนยัง...น่าจะได้นะเพราะรถตู้อยู่หน้าม.ศิลปากรง่ะ...
อรุณสวัสดีค่ะท่านพี่ ที ๕ ปี นี่ไม่แก่เนาะ แต่ทำไมขี้ลืมบ่อยมากๆ ๕ ๕ แต่ที่ไม่ลืมก็ชมตัวเอง หลอ นี่ล่ะ แหม น้องดวงใจไม่ยอมกลับบ้าน เพราะ ... อิ อิ ว่าแต่กิตติศัพท์ที่ไปโปรยเสน่ห์กะน้องแอมแปร์ น้องซอมพอ น้องเปรี้ยว น้องเปรี้ยง น้องโป้ง ... เยอะ ;)
อ.แอ๊ด 014 ครูสอนพับกระดาษ(มือใหม่ล่าสุด...อิอิ)
พี่ก็เคยโดนครับ ตั้งแต่นั้นก็เลยไม่นำคัตเตอร์ & กรรไกร ขึ้นเครื่องเลย ถ้าต้องการจริงๆ ก็ไปซื้อที่ 7/11 เอาดาบหน้า 555
ถ้าโดนยึดกรรไกรนี่ อ.แอ๊ด ลองมอบ เป็ดน้อย ให้ 1 ตัว พร้อมยิ้มอีก 1 ยิ้มกว้างๆ เขาอาจจะคืนกรรไกรให้ แต่ยึดเป็ดไว้แทนครับ 555
สวัสดีค่ะ..คุณขจิต
โถ..พ่อคุณ..(นึกถึงสมัยเราค่ะ)
สวัสดีครับ อาจารย์ขจิต
กู๊ดดี้มาอ่านบันทึกนี้ เริ่มต้นก็รับรู้ได้ถึงความทรหดในการเดินทางจริงๆ อิอิ
รักษาสุขภาพ และก็สู้ๆ นะครับ..สลัดอากาศหน้าตาดี... :)
สวัสดีค่ะท่านอ.ขจิต
...โอ้โห บันทึกการถามตอบ มัน สะใจวัยรุ่นจริงๆ อย่างนี้ต้องเปลี่ยนชื่อบันทึกเป็น "การเดินทางของขจิต" ซะแล้ว ฮา...
อ.ณัฐวุฒิ เหมือนซูโม่กิ๊กมากว่าค่ะ อิอิ
...มีความสุขกับกิจกรรมดีๆ อย่างนี้ตลอดไปนะคะ...
ได้ยินเรื่องกินไม่ได้เลย หูผึ่ง
แง แง ไม่ยอมๆๆ เราไม่ได้กินด้วย....
ถึงว่า กำลังอบรมการใช้โปรแกรมห้องสมุด PLS3 ให้กับนักเรียนชุมนุมห้อง ถึงได้จามไม่หยุด.. เพราะมีคนกล้าวขวัญนี่เอง บอกมาเลย พูดว่าเรื่องอะไรคะ???
ไม่บอกหรอ นี่แน่.....
ขอบคุณพี่ครูใจดี ไม่บอกๆๆ ต้องไปถามหมอมะนาวครับ แต่ขำรูปนี้มากๆๆ ทำไปได้
วันนี้ต้องขอบคุณท่านอาจารย์มากน่ะครับ สงสัยท่านอาจารย์ไม่ได้ไปออกกำลังแน่เลยฝนตกหนัก
สวัสดีค่ะอาจารย์ขจิต
สงสัยเค้าอยากได้ของระทึก เอ้ย! ของที่ระลึกเลยขอเก็บไว้ดูต่างหน้า 555 อยากได้ก็ไม่บอกกันดีๆเน๊อะ
อาจารย์สบายดีนะคะ
เห็นพูดเกี่ยวกับสระบุรี มาทำไรที่ไหนคะ หรือผ่านไปแล้ว
สุขภาพแข็งแรงนะคะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลง ดูแลสุขภาพนะคะ
อาจารย์ครับ มี นศ.ป.เอก ที่ทำงานด้วยกัน "แหม่ม" อาจารย์จำได้ไหมครับ จะขอปรึกษาอาจารย์หน่อย เขาเรียนที่ มข คำปรึกษาข้างล่างครับ ผมให้แหม่มพิมพ์เองเลย
ขอบคุณครับ
อาจารย์ ...แหม่มสนใจที่จะทำวิทยานิพนธ์เรื่องวินัยเชิงบวก..และAction Learning แต่ไม่รู้จะนำเสนออาจารย์ที่ปรึกษาอย่างไร ค่ะ รบกวนอาจารย์หน่อยนะคะ
เที่ยงแล้วจ้า!... หิวข้าว.....ไปกินข้าวกันเถอะ.... พักงานไว้ก่อนนะคะ
ขอบคุณพี่ครูใจดี ไม่ได้กินข้าว กินก๋วยเตี๋ยวครับ ตอกย้ำๆ
ในช่วงที่อาจารย์เดินทาง บี๋อ่านไปลุ้นไปค่ะ ;-)
ดีใจด้วยนะคะที่ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี ^v^
ดีจังเลยค่ะได้เจอมิตรใน G2K ด้วย..
--- กิจกรรมน่าสนุกจังเลยค่ะ
--- สงสารกรรไกร
--- มารายงานตัวว่าไม่ได้หายไปไหนนะคะ ///แต่มีบ้าง ที่หายนิดนึง///
ขอบคุณคุณ yeneka มากครับ สรุปว่าหายไปช่วงหนึ่งใช่ไหมครับ ฮ่าๆๆ
วันนี้ท่านอาจารย์ได้มาออกกำลังกายหรือปล่าวครับ
มาชื่นชมโครงการเพื่อเด็กๆที่ดีมากค่ะ เรื่องเล่าพบกรรไกร ทำให้พี่ดานึกถึงเคยตรวจแล้วดังเหมือนกัน เป็นมีดคมกริบเล็กๆ แล้วก็ไม่แวะรับคืนที่ดอนเมืองหรอกนะคะ นานมากแล้ว ก่อนมีสุวรรณภูมิแล้วค่ะ ทุกวันนี้ก็พกแบบเดิมคมกริบนั้นไว้ในกระเป๋ามีประโยชน์หลายอย่างค่ะ ว่างวันไหนอย่าลืมทำน้ำมันมะพร้าวนะคะมะพร้าวมีอยู่แล้วที่บ้าน ทำชั่วโมงเดียวก็ได้ใช้แล้วนะคะ พี่ดาชอบคุณพี่ใหญ่บอกใช้น้ำมันมะพร้าวแล้ว เป็น " super สว."
สวัสดีค่ะ
ครูภาทิพ เพิ่งทราบจากบันทึก เสียดายจังเลยที่ใกล้เกลือกินด่าง
ช่วงนี้งานเข้ามากๆ จึงไม่ได้ติดตามอ่านบล็อกใดๆ เลย หวังว่าจะมีโอกาสในครั้งต่อไปนะคะ
ผ่านมาอย่าลืมแวะ EP สุราษฎร์ธานีนะคะ
อ่านไปก็ลุ้นไปครับอาจารย์ ช่างเป็นเรื่องผจญภัยดีแท้ นับถือสปิริตและจิตวิญญาณความเป็นครูครับอาจารย์ดร.ขจิตครับ
วันนี้เป็นวันไหว้ครูของมหาวิทยาลัยครับ เลยถือโอกาสหิ้วของฝากตระเวนแวะมาเยี่ยมคารวะหมู่มิตรและดร.ขจิตนะครับ มีความสุขและมีกำลังใจในการนำเรื่องราวดีๆมาถ่ายทอดแบ่งปันแก่ผู้คนเสมอนะครับ
มิติหนึ่งของคนทำงานและครูชีวิตสุขภาพในชุมชน ให้ความบันดาลใจดีครับ คลิ้กหัวข้อเพื่ออ่านเนื้อหา ๑๒ ตอน
ตอนที่ ๑ ขับเคลื่อนเครือข่ายโรงเรียน อสม. ตอนที่ ๒ จิตวิญญาณความเป็นครูโรงเรียน อสม.
ตอนที่ ๓ ความเป็นครูโรงเรียน อสม. ตอนที่ ๔ ร่วมกันสร้างกรอบตัวแบบค้นหาครูโรงเรียน อสม.
ตอนที่ ๕ มิติทักษะความเป็นครูของอสม ตอนที่ ๖ วิธีค้นหาครูขับเคลื่อนโรงเรียนอสม.ของชุมชน
ตอนที่ ๗ ฐานชีวิตของครูโรงเรียนอสม. ตอนที่ ๘ เงื่อนไขสังคมของครูโรงเรียนอสม.
ตอนที่ ๙ การพัฒนาการศึกษาเรียนรู้ครูโรงเรียนอสม. ตอนที่ ๑๐ เครื่องมือ สื่อ เทคโนโลยี สิ่งสนับสนุนครูโรงเรียนอสม.
ตอนที่ ๑๑ การนำเสนอแผนการสอนและสาธิตกระบวนการเรียนรู้ของครูโรงเรียนอสม.
ตอนที่ ๑๒ เพิ่มลูกเล่นและใส่ศิลปะเพื่อเรียนรู้การนำเสนอให้สร้างสรรค์
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คลิ๊กเพื่อเข้าไปดู เครื่องมือและผลประเมินของเวทีโดยการโหวต : ความเข้มแข็งและแนวโน้มความยั่งยืนของเครือข่ายครูโรงเรียนอสม. : มิติการพิจารณาความยั่งยืน ๓ องค์ประกอบ ๖ ตัวชี้วัด [Click here]
นับถือ ครับนับถือ ช่างเป็นการเดินทางที่น่าตื่นเต้นดีแท้
โชคดีที่เมืองไทย มีครูเช่น ดร.ขจิต ครับ
เด็กด้อยโอกาส ในเมืองไทยยังมีอีกมาก
ด้อยโอกาสทางวัตถุ ยังดีกว่าด้อยโอกาสทางปัญญา
สร้างปัญญาดีกว่าพัฒนาทางวัตถุนะครับท่าน
อ้าวข้ามคุณสามารถ ผมไปวิ่ง กลับมาถึงฝนตกพอดี รอดๆๆๆ
สวัสดีค่ะอาจารย์ขจิต
* ลิงค์ตามที่อาจารย์นำไปฝาก อ.สามารถแล้ว ต้องขอชื่นชม
* เป็นรวมประสบการณ์ และวิธีการจัดการความรู้ของค่ายต่างๆ ที่เป็นประโยชน์มาก ไปทีเดียวคุ้มเลย แจ๋วจริงๆ ค่ะ
* อย่างทำบ้าง แต่ไม่มีเวลาเลย... ยุ่งอยู่กับการเตรียมการอบรมพัฒนาครูด้าน ICT ตามโครงการโรงเรียนในฝัน เหนื่อยค่ะ จะต้องจับคุณครูผู้ สว. มาใช้สื่อจากเซิฟเวอร์ของโรงเรียน จะเริ่มอบรมให้คุณครูสัปดาห์ กำลังจัดกลุ่มคุณครู จะพัฒนารุ่นยละ 20 คน ในห้อง E-Classroom ค่ะ....
ใน portal เอา link มารวมแบบนี้ครับ http://portal.in.th/kha-ku/pages/5491/
มาเยี่ยม ท่านขจิต ครูนักคิด นักกิจกรรม นักเดินทาง นักเล่าเรื่อง....
ตามมาอ่านการผจญภัยของน้องขจิต...สู้ ๆ ๆ
ขอบคุณคุณเอกราช ปกติเป็นคนพเนจรครับ ฮ่าๆๆ
ขอบคุณพี่ตุ้มมากครับ แล้วจะนัดทานข้าวนะครับ...
คุณขจิต..สวัสดีค่ะ..
เด็กๆทำกิจกรรมกันน่าสนุกนะครับ
ดูแล้วรู้สึกว่าการเดินทางให้กระตือรืนร้นดีนะครับ
ใช่ค่ะเพื่อนแท้หายาก แวะมาดูกิจกรรม น่าสนุก
ขอบคุณคุณต้อย ขอบคุณครับ มีหลายใบแล้ว แต่ไม่ได้ใส่
ขอบคุณครูหลานใครหนอน่ารักมากๆๆ
ขอบคุณท่านอาจารย์โสภณ อยากให้อาจารย์ไปด้วยจัง ฮ่าๆๆ คงสนุกมากๆๆ
ขอบคุณคุณจอย สนุกมากเลยครับ
อาจารย์ครับวันนี้พวกผมพาน้อง ๆ ปีหนึ่งไปเลี้ยงที่ KU สโมสรนะครับ
ถ้าอาจารย์ว่างเชิญแวะมาทานด้วยกันซิครับ
มาตัวป่าวนะครับ เพราะพวกเราจัดการให้ทุกอย่าง
(แต่อย่าลืมเอาเสื้อผ้ามานะครับ) ฮา ๆ ๆ
ท่านดร.ขจิต
มาร่วมอนุโมทนาในกิจกรรมดี ๆ มีคุณค่า ที่อาจารย์เพียรแสวงหาเพื่อเยาวชนของชาติ ตอนเด็กๆ อาตมาน่าจะโชคดีได้มีโอกาสเรียนภาษาอังกฤษกับอาจารย์ขจิตบ้าง กว่าจะได้แรงบันดาลใจในการเรียนภาษาอังกฤษก็แก่มากแล้ว ลิ้นแข็ง ตวัดแทบไม่ได้ อ่าน Sometime ว่า สัมแทมมมมมมมมมมมม อยู่เรื่อย
หวังว่าเด็กๆ ที่ได้รับแรงบันดาลใจจากดร.ขจิต จะผลิกชีวิตไปสู่ความฝันอันบรรเจิด ตามม๊อตโตของสถาบันภาษา มจร.ที่ว่า "ภาษาอังกฤษ เปลี่ยนชีวิตของคุณได้"
ขอบคุณมากค่ะอาจารย์
น้องดวงใจน่ารักมากค่ะ
อาจารย์ส่งรูปน้องดวงใจไปให้ดู รู้มั้ยคะ มันกระตุ้นต่อมคิดถึงลูกครูใจดีมากๆ เลย
แต่ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้น้องนุ๊กส่งรูปมาให้ทาง Facebook พอหายคิดถึงได้บ้าง...เมื่อวานน้องนุ๊กไปดูน้องนนท์แข่งบาสที่ รร.ส่วนบุญโญปถัมภ์ จ.ลำพูน เค้าถ่ายรูปสองพี่น้องไว้ เลยเอารูปมาอวดมั่ง...ฮิ ฮิ
*** อาจารย์จะรับเลี้ยง 2 คนเป็นลูกก็ได้นะจ๊ะ ไม่มีเวลาหานางวาสิฏฐี ก็ไม่ต้องหา ก๊ากๆๆๆ รับเลี้ยงเจ้าลิงของครูใจดีก็ได้ อ้อ! ไอ้คนที่ ศิลปากรอีก เป็น 3 เลย....ไหวมั้ยคะ....
เฮ่อ.. ลูกไม่อยู่บ้านซักคน.... แป่วๆๆๆ
(อาจารย์ขจิต ยังไม่ได้เจอน้องนุ๊กเน๊าะ....)
มาเป็นกำลังใจให้ทำงานเต็มสูบครับ มาบอกว่าคิดถึงคนหน้าตาดี จากคนหน้าตาดีเช่นกันครับ
ขอบคุณท่านพี่มาบอก ภาพนี้มีหมวกเมฆด้วยรึคะ ?
จับได้ที่เกาะพีพีนานแล้วค่ะ ต้องไปเพ่งขยายดูหน่อยแล้วล่ะ
ท่านพี่ฯกลับบ้านไร่ไหมคะ นานแล้วไม่ได้กลับเหมียนกัลล์;)
สวัสดียามดึกค่ะ..
นำหมวกมาให้ดูจ่ะ..ไม่ใช่จานบินคะ..บายย...ง่วงมาก ๆ...
เดินทางไปไหนปลอดภัย รอของ(ขวัญ)ฝาก จากพนม (ทิ้ง) ทวน สุขสันต์วันศุกร์ค่ะ ;)
มาชม
อ่านแล้วเห็นภาพการเดินทางที่แสนวิเศษนั้นนะครับ...อิ อิ อิ
ทุกสิ่งล้วนเกิดเป็นประสบการณ์ชีวิตของเราที่ลืมไม่ลง...อิ อิ อิ
ทำงานต่อไปให้สนุกนะครับผม...
หวัดดีค่ะจารย์..
สวัสดีค่ะอาจารย์
ตั้งแต่เค้าปรับปรุงระบบ เร็วปื๊ดๆ เลยค่ะ อิอิ
พรุ่งนี้เสียดายจังเลยค่ะ อาจไม่ได้พบกันมีโปรแกรมไประยองฮิกันค่ะ
ยินดี ที่บ้านให้อภัย ท่านพี่ได้กลับไปบ้านไร่แล้วนิอาทิตย์นี้ไหม ดีใจด้วยค่า
พิศดูอีกที เออ เจ้าตาปั๋ง มีอะไรคล้ายท่านพี่อย่างนึง ๕ ๕ ทายถูกไหมเอ่ย ;)
สวัดดีค่ะสบายดีไหมค่ะ
- จะหาโอกาสเข้าค่ายแบบนี้บ้างนะค่ะ
- กศน.อยุธยา จะหาโอกาสเข้าค่ายแบบนี้บ้าง
- น่าจะจัดให้พวกครู อบรมบ้างนะค่ะ
สวัสดีค่ะ ดร.ขจิต
ขอโทษด้วยนะคะในการไม่สะดวกที่จะแสดงความคิดเห็น
ได้ดูกิจกรรมค่ายภาษาอังกฤษแล้วค่ะอีกไม่นานพวกหนูก็คงจะได้ไปออกค่ายเหมือนพวกรุ่นพี่
นั่นเป็นรุ่นพี่ปี3 พวกหนูรู้จักเกือบหมดแล้วค่ะ
หวังว่าถ้าพวกหนูได้ไปออกค่ายคงจะได้เจอ ดร. นะคะ
และหวังว่าจะมาติชมในบล็อกของหนูอีก
"ขอบคุณค่ะ"
ขอบคุณทุกๆๆท่านมากครับ ตอบไม่ทัน ฮา
มาฮา ว่าแต่เขา ท่านพี่กามนิตอิเหนา ตอบไม่ทันกับเค้าด้วย ๕ ๕ อย่าลืมหนี้ที่ค้างไว้นะคะพี่ จำได้เสมอ หุ หุ ;)
เข้ามาทักทาย อ.ขจิต คับผม (^_^)(^_^)
สวัสดีค่ะอาจารย์ ได้รับความรู้และเทคนิคใหม่ๆ จากอาจารย์มากเลยค่ะ