อนุทิน 103006

สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ

พี่น้องที่รักทุกท่านคะ ดิฉันได้มีโอกาสเข้ามาเยี่ยม เพื่อนๆๆ หลังจากที่สามารถเข้ามาได้แล้ว และลงบรรทึกไว้หนึ่งเรื่อง มีความสงสัยและแปลกใจหลายๆๆอย่าง เพื่อนๆๆ รู้สึกว่าคนเก่าหายไป ก็คงไม่ใช่ หรือว่าเราหาไม่เห็น และจะเริ่มต้นใหม่ ก็ต้องไปเยี่ยมเพื่อนถามข่าวคราวกันก่อน ตอนเปิดเข้าไปดูของตนเองมีโฆษณาเข้ามาแทรกแซงในบทด้วย เข้าไปเยี่ยมคนอื่นก็มี และจะแวะเข้าเยี่ยมอ่านเรื่องราวของเพื่อนๆ ที่เราอยากอ่านตามใจเรา บางครั้งอาจจะเขียนไว้นานแล้ว ก็มีความรู้สึกว่า ต้องใช้เวลาหา หรือหายากขึ้นกว่าแต่ก่อน เราแก่ไปมากหรือเปล่าคะ น้องขจิต เห็นแต่วิจัย ไปเยี่ยมแล้วนะ แต่ไม่ลงลายมือไว้ ด้วยเวลามีจำกัดคะ

สวัสดีคะ กัลยาณมิตรทุกๆๆท่าน คิดถึงทุกๆท่านเสมอคะ แต่ก็ไม่ได้ห่างเหินไปไหน ยังพบเห็นหน้าทุกๆๆท่านที่อยากคิดถึง ได้เห็นในเฟสบุคเกือบทุกๆๆท่านเลย ได้อ่านได้ติดตามข้อความที่เม้นท์กัน แต่ก็ไม่ได้ตอบใคร เพราะต้องการอ่านให้ได้มากที่สุดคะ ไม่เน้นเม้นท์คะ ด้วยเวลาจำกัด ในช่วงปีใหม่นี้ ขอให้ทุกๆๆท่าน เจริญรุ่งเรือง มีเงินเหลือกินเหลือใช้ พบแต่สิ่งดีดี และมีสุขภาพแข็งแรงกันทุกๆๆคนนะคะ ในช่วงปีใหม่นี้ รู้สึกว่าเฉยๆๆ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเราแก่ขึ้น ผ่านปีใหม่มาไม่รู้กี่ปี ก็มองเห็นภาพแล้วว่าจะต้องออกมาในรูปลักษณะอย่างไร ครอบครัวที่ห่างไกลได้มาเยี่ยมสังสรรค์ กลับบ้านหากัน เพื่อนฝูงพบกัน ฉลองกัน หาความสุขเท่าที่จะหาได้ ในเวลาที่คิดว่า เป็นวันเริ่มต้นแห่งชีวิตใหม่ ให้โอกาสชีวิต อีกปี ขอบคุณสวรรค์ที่รอดมาได้จนถึงปีใหม่นี้ ปีใหม่นี้ ก็คงทำตัวตามปกติ เพราะน้องบรีมยังไม่โต พอที่จะไปร่วมทำกิจกรรมอะไรได้คะ คิดถึงทุกๆๆคนนะคะ มีความสุขกันคะ