อนุทิน 105784

แผลเล็กน้อย รอยบาดมัก อาจจักหาย.. ลืมได้ง่าย เพราะเจ็บนั้น มันนิดหนึ่ง.. แต่คราวนี้ ความชั่วร้าย ใคร่คำนึง.. ฝังลึกถึง บึ้งหัวใจ ใคร่ครวญจำ.. แตลงตลบ ตบตา มายาเยี่ยม.. ด้วยเล่ห์กล ร้อยเหลี่ยม อย่างขำขำ.. ไม่มีวัน ที่จะลืม ทุกกระทำ เลวระยำ ทุรชน คนอย่าง มึง..