อนุทิน 108239
ราชิต สุพร
เขียนเมื่อในยามหมดหวัง ขอแค่มีคนจับมือไว้ ไม่ปล่อยให้อ้างว้าง, ในยามร้องไห้เสียงดัง ขอแค่มีคนนั่งตบหลัง แล้วบอกว่าฉันเข้าใจ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ในยามหมดหวัง ขอแค่มีคนจับมือไว้ ไม่ปล่อยให้อ้างว้าง, ในยามร้องไห้เสียงดัง ขอแค่มีคนนั่งตบหลัง แล้วบอกว่าฉันเข้าใจ
ไม่มีความเห็น