อนุทิน 123476

3  เมษายน 2556

การตื่นนอนขึ้นมาท่ามกลางการปลุกของเจ้าตัวน้อยที่บินมาเกาะที่กอไผ่ไม่ไกลจากตัวบ้าน  ต่างพากันส่งเสียงจิ๊บๆ มาแต่ไกลมันช่างน่าอภิรมย์ยิ่งนัก  นี่สืถึงจะเหมาะสำหรับเป็นรางวัลให้กับชีวิตเหลือเกิน

นอนฟังเสียงเซ็งแซ่ราวกับพวกมันร่วมกันบรรเลงเพลงเป็นวงออเคสตร้าวงใหญ่ใกล้ตัวบ้านอยู่พักใหญ่ก่อนการเดินทางต่อไปตามใจอยากดู  อยากเห็น  ......

เริ่มต้นด้วย....ศูนย์หัตถกรรมกะลาลุงปลื้มที่ชัยบุรีสถาน ที่เคยเป็นเมืองเก่าในครั้งประวัตศาสตร์นั้น  และจับจ่ายข้าวของเครื่องใช้จากฝีมือคนท้องถิ่นที่สามารถส่งออกไปยังต่างประเทศ  ทำรายได้เข้าประเทศได้เป็นอย่างดีอีกทางหนึ่ง

ครูแอนสังเกตเห็นป้ายชื่อเล็กๆ อันเป็นชื่อของเจ้าของผลงานที่ผลิตงานชิ้นนั้นๆ ออกมาติดอยู่ตามสินค้าแต่ละชิ้น  เลยถามไถ่ได้ความว่าชาวบ้านเค้าทำมาส่งที่ศูนย์แล้วขายร่วมกัน  เมื่องานชิ้นไหนของใครถูกจำหน่ายออกไปเจ้าของก็จะมารับเงินค่าตอบแทน  แน่ล่ะ...จะต้องมีการพัฒนาฝีมือแรงงานของตนเองอยู่ตลอดเวลาเป็นแน่  อย่างนี้สิ....เค้าเรียกว่า  เจ๋งจริง....

ออกจากศูนย์หัตถกรรมกะลาลุงปลื้มแล้ว  ไกด์จำเป็นเจ้าถิ่นบอกว่าพี่จะพาไปชมเขตเมืองเก่าชัยบุรี......ขับรถเวียนรอบขอบเขตป้อมปราการเมืองเก่าจนทั่วแล้ว  จึงขับเบี่ยงออกไปทางสันเขื่อนใหม่ที่ท่านเจ้าอาวาสเป็นคนริเริ่มพัฒนาให้เป็นแหล่งน้ำเพื่อการเกษตรของชาวบ้าน  แต่บรรยากาศบนสันเขื่อนสวยมากเหมาะแก่การส่งเสริมทางด้านการท่องเที่ยวของชุมชนด้วยเช่นกัน  เพราะด้านหนึ่งมีภูเขาใหญ่เป็นฉากหลัง  และเขื่อนอยู่หน้าภูเขาใหญ่ลูกนั้น

ในระหว่างที่เราชมเขื่อนอยู่  มีคณะทำงานจากทางเทศบาลตำบลชัยบุรีมาไถพรวนดินใกล้ๆ กันนั้น  เราจึงเตร่เข้าไปสอบถามเกี่ยวกับแผนการพัฒนาสถานที่นี้ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว  เพราะแอบเห็บเรือถีบสองสามลำลอยอยู่ขอบเขื่อนหน้าร้านอาหารเล็กๆ มุมหนึ่งของเขื่อน  ทางทีมงานจากทางเทศบาลตำบลเล่าว่าที่เขากำลังไถพรวนดินอยู่นี้เพื่อปลูกดอกไม้ ให้บานสะพรั่งรอรับการเปิดเขื่อนเป็นแหล่งท่องเที่ยวในวันที่  12  สิงหาคมที่จะถึงนี้  แถมยังมิวายชักชวนประชาสัมพันธ์ให้เรามาชมงานในวันดังกล่าวอีกแน่ะ 

ใกล้ๆ ภูเขาใหญ่ มีถ้ำน้ำด้วย  แต่....ทางคนทำงานไม่แนะนำให้เราไปชมเนื่องจากมีกันแค่สองสาว  เราเลยต้องพับโครงการถ้ำน้ำไว้ก่อน  รอโอกาสเหมาะกว่านี้คงได้ไปเยือน  อิอิอิ

การเดินทางแห่งมิตรภาพ.....ก็คงต้องจบด้วยมิตรภาพ 

เมื่อลาจากกับพี่สาวคนเดิมจากโรงเรียนเดียวกัน  จึงส่งเสียงแจ้วๆ ไปยังเพื่อนรุ่นน้องที่เคยพบเจอกันเมื่อครั้งคราที่เรียนที่มหาลัยสงขลานครินทร์ฯ ด้วยกัน 

และก็ไม่ผิดหวัง  เมื่อพบกันและพบว่ามิตรภาพยังคงเหมือนเดิมแม้จะจากลากันมาสักระยะหนึ่งแล้ว 

การได้พบเจอมิ่งมิตรที่ดีอีกกลุ่มหนึ่งระหว่างการเดินทางเพื่อชาร์ตแบตให้ตนเองในครั้งนี้ถือเป็นรางวัลและแรงใจให้มีพลังขับเคลื่อนในการทำงานภาคเรียนใหม่  กับลูกศิษย์กลุ่มใหม่ฉะนี้แล....

สู้ๆๆ  นะคนดี