อนุทิน 132433

อารยาอ่อนหวาน ทรงตัวดี แต่หัวแข็งชมัด..

ดังนั้นเราจึงควบคุมตัวเราเองก่อนขึ้นบังคับอารยาได้ดังใจปราถนา

เมื่อใจหลุดจากพันธนาการทั้งปวง...มีเพียงลมหายใจเท่านั้น

ที่กระทบอารยา.............แม้จะเป็นเพียงลมหายใจออก

และทิ้งร่องรอยไว้เพียงละอองลมหายใจ...เพียงขณะเดียว

เรากลับพบว่าอารยาเป็นเสมือนชิ้นส่วนหนึ่งของกายเรา

เมื่อถึงทางโค้ง....ใจสะดุด ...อารยาสะดุด

และอาการแข็งขืนของอารยาเกิดขึ้น...

พร้อมเรียกร้องและต่อต้านให้เธอเป็นอิสระแม้เพียงเสี้ยววินาที

หัวแข็งเหมือนเดิม.....ใคร...เรา หรืออารยา