อนุทิน 132635

กำหนดรูัเองดั่งไม่ตั้งใจ

ท่านเตือนให้รู้เฉยๆๆ คำว่าเฉยคือเฉยทั้งกายและใจ เฉยๆไม่ดิ้นไม่วอกแวกไม่คิดดร็อปstopหยุดประสาทวิดีโอนิ่งไม่ใส่ความคิดให้เฉยๆ

เฉยๆสติจะกำหนดรู้เองตามธรรมชาติ มันไปของมันเอง ไปเอง

อย่าตกใจถ้าสุขนิ่งแล้วดำดิ่งลงไป...วูบ วู๊บ ลงไป 

เคยตกใจ กลัวตกเหว...ไม่ใช่นะ มันมากกว่ากลัวตกเหว ตกเหวอาจไปค้างที่กิ่งไม้ อาจรูดถลอกลงไป ไม่แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดละเอียดอย่างนี้ มันกลัววูบลงไปในความมืด มันคืออะไร ..กลัว ......หลุดเลย

ต้องเริ่มใหม่ พอไปจ้องมันไม่มา มันสว่างแว๊บ กลัว ตกลมหายใจ

สติพร้อมรู้ตัวเป็นวิจารณ

พอนิ่งก็สว่างไสว เบา เป็นปิติ จิตสงบกายสงบตัวโยกๆๆน้ำตาซึมรู้สึกเบาๆ สว่างโล่ง ไม่ได้นึกถึงอะไร แต่รู้สึกสบาย

ให้รู้ตัวไม่ต้องสงสัยก็กำหนดรู้ที่ลมหายใจ

ถ้าอยู่แบบนี้นานๆเข้าออกๆ ดำรงนานๆๆๆๆๆก็น่าจะเป็นปฐมปฐมญาณ

วิตก วิจารณ์ ปิติ

จะก้าวต่อไปเมื่อไรอย่างไร

ไม่ต้องคิดก็ทำไปๆ

 

[กุหลาบ มัทนา]

อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะอาจารย์ _/|\_