อนุทิน 147084
ดร.ดนัย เทียนพุฒ
เขียนเมื่อ"เล่าเรื่่องของแม่ 4 ส.ค.59 ท่านครบ 85 ปี พอดี" -(3)
และแล้ว สิ่งต่างๆ ก็เปลี่ยนไป เมื่อวันหนึ่ง แม่กลับมาจาก รพ. บอกว่า " ลิ้นหัวใจรั่ว" หมอสั่งไม่ให้ทำงานหนัก ท่านจะได้ มีอายุนานๆ
ผมกับน้องชาย ก็ได้รับหน้าที่ ให้ต่างคน ต้องรับผิดชอบตนเอง คือ ซักเสื้อผ้าเอง รีดด้วยหรือไม่จำไม่ได้
มีอะไรก็ช่วยแม่ทำ หมด ไม่ว่า แม่จะไปรับจ้างหางานอะไรทำ เพื่อช่วยรายได้ทางคุณพ่ออีกทาง
-บางครั้งแม่ มีคนเอาเสื้อโหล มาส่งให้เย็บ ผมก็ได้ช่วยเลาะ จัดเก็บ นับให้ครบจำนวน
-บางครั้ง ก็ไปรับจ้างทำถุงส่ง ทำกันเป็นร้อย ๆ ว่างเต็มบ้านไปหมด ทาแป้งเปียก พับถุง นับถุง เป็นที่สนุกสนาน สำหรับพวกผมกับน้องๆ
เราไม่รู้ว่า ทำไมแม่ต้องทำ แต่ สนุกดี ทำเสร็จก็มีคนมารับไป
นั่นเป็น ชีวิตแม่ที่อยู่บ้าน เพราะพ่อ ไม่ค่อยอยู่บ้าน ต้องเดินทางไปตามเขื่อน หรือ ที่ประตูน้ำ ทำหน้าที่ไปจ่ายเงินเดือนคนงาน กลับมาก็มืด
พวกเราจึงดูจะสนิทสนมกับแม่มากกว่าพ่อ (หรือรู้สึกว่าพ่อดุก็เป็นได้)
เมื่อแม่ป่วยและทำงานหนักไม่ได้ ผมก็ช่วยทำในส่วนของตัวเอง และช่วยแม่บ้าง ทำเหล่านี้จนเข้าเรียน มหา'ลัย และ เริ่มสอนพิเศษ คณิตศาสตร์ ทำงาน
เป็น นศ. ช่วยงานห้องสมุด โดยคิดว่า อยากลดภาระค่าใช้จ่ายของ พ่อ-แม่ เรียกว่าทำงานพิเศษ ตั้งแต่ ป.ตรี ผมหาค่าเทอม ค่ากินอยู่เอง เป็นชีวิตที่แม่สอนให้ช่วยตัวเอง แต่ถ้าต้องใช้อะไรที่หนักๆ (เงินมากหน่อย ก็ขอบ้างเป็นบางครั้ง)
แต่ผมกลับไม่เคยได้ถามเลยว่าอาการของแม่เป็นอย่างไร แต่เท่าที่อยู่กับท่าน ดูท่านก็ไม่เจ็บป่วยหรือมีโรคอะไร แต่ก้ไปหาหมอเป็นระยะ ๆ ตอนนั้น
ความจริงไม่คิดว่า จะนึกอะไร และเขียนเกี่ยวกับแม่ได้เยอะแยะปานนี้ เพราะ แทบจะไม่ค่อยได้คุยกับแม่เท่าไหร่ ตั้งแต่เรียน ป.ตรี ก็ด้วยไป มหา'ลัยทุกวัน ไป เรียน ไปสอนพิเศษ ไปเที่ยว ส่วนก่อนหน้านั้น เกี่ยวกับแม่จำได้ลางๆ เป็นไปตามอายุแล้วสิท่า
คิดถึงแม่ ครับ! แม้ว่าวันที่ท่านได้จากพวกเราไปตอนเช้ามืด 4 กค 59 เวลา ตี 4.40 ผมได้เตรียมใจมานาน ก็ทำใจรับได้
แต่วันนี้นึกถึงท่าน ท่านไปสบายแล้ว รักท่านครับ
26-07-59
ความเห็น (2)
ขอแสดงความชื่นชมกับท่าน ดร.ที่มีแม่ที่แสนประเสริฐ..ท่านไปดีแล้วครับ..จะนานแสนนานก็คือพระโพธิสัตว์..