ตอนมีความสุข สติเกิดยาก เพราะ ความสุขจากสติ มีน้อยกว่าความสุขในขณะนั้น
ตอนมีความทุกข์ สติเกิดง่ายกว่า เพราะ ความสุขจากสติ ช่วยลดความทุกข์ในขณะนั้น
เพราะความสุขจากสติไม่หวือหวา ไม่รุนแรง เป็นความสุขแบบละเอียด กลางๆ เป็นสุขเย็นๆ ไม่สุขแบบร้อนๆ ด่วนๆ ที่ด่วนมาด่วนไป
เราเรียกความสุขจากสติว่า อุเบกขา คือสุขที่มีผู้รู้ ผู้ดู ผู้เห็นความสุขนั้น
เป็นสุขที่มีรสจืดสนิท แต่ว่าดีและมีคุณค่าต่อจิตใจ เหมือนน้ำสะอาดที่จืดสนิท
แม้ว่าจะอร่อยกับน้ำรสชาดต่างๆมาเท่าใดก็ตาม สุดท้ายก็น้ำจืดสนิทเท่านั้นที่เราต้องการ
ไม่มีความเห็น