อนุทิน 21615

หน่าโทรมา ระบาย ความทุกข์ยากลำบาก ของการเป็นหมอ

ตรวจคนไข้ไม่หมดสักที ขณะที่เพื่อนๆ พี่ๆ ไปต้อนรับผู้มาตรวจงานของโรงพยาบาล เธอรู้สึกเหมือนโดนทอดทิ้ง ให้ ตะลุย ตรวจอยู่คนเดียว ที่ โอพีดี

ตรวจ แบบเร่งรีบ ด้วยความกังวลว่า อาจมีที่ตรวจไม่ละเอียด และรักษาได้ไม่เต็มที่ ไม่ถูกต้อง  จนหมด

4 โมง 15 เขากลับบ้าน กันแล้ว เธอยังต้องรอให้สัมภาษณ์ทีม ที่มา เยี่ยม เสร็จ 5 โมง  กว่า

เธอ เหนื่อย ง่วง และยังหมดกำลังใจอีก บอกว่า อยากร้องไห้

ความจริงสิ่งที่ หมอน้อยหน่าทำนั้นถูกต้อง เธอนั่งตรวจ จนหมด ช่วยแก้ความทุกข์ ลำบาก ของผู้ป่วย 40 กว่าคน ที่มานั่งรอหมอตรวจ รอหมอ ช่วยบรรเทา ความทุกข์ลำบากให้

ถ้าเธอไม่อดทน ไม่พยายามตั้งใจตรวจจนหมด หรือโกรธ ลุกหนีไปเสีย ผู้ป่วยเหล่านี้ จะทุกข์ ทรมานเพิ่มขึ้นสักขนาดไหน

เจ้าหน้าที่โอพีดี  ที่ช่วยเธอ ร่วมทำความดีนี้กับเธออยู่   จะหมดกำลังใจทำความดี ไปอีกสักกี่คน

สิ่งที่เธอทำ เหมาะสมแล้ว สมควรจะภาคภูมิใจ ที่อดทน อดกลั้นทำความดี ช่วยเหลือ คนอื่น

 งานจะเยอะ งานจะหนัก ไม่ค่อยมีใคร ช่วย  หน่าก็ได้มุ่งมั่นทำจนชนะมันได้สำเร็จ

เพราะฉะนั้น ไม่ต้องเสียใจ ไม่ต้องน้อยใจที่คนอื่นๆ ไม่เห็นใจ  ความเหน็ดเหนื่อย ครั้งนี้ เป็นการทำความดี ที่คนทั่วไป อาจทนไม่ได้ อาจทำไม่สำเร็จ

แต่หน่าทำได้  เป็นสิ่งน่าภาคภูมิใจ มากเลย