อนุทิน 32088

รู้สึกง่วงจัด จึงปิดเครื่องนอน พอใกล้ๆ จะหลับ เพื่อนสมัยเรียนเทคนิคก็โทรมาบอกว่า พ่อของเพื่อนร่วมรุ่นอีกคนถึงแก่กรรม ให้ช่วยบอกต่อไปด้วย...

...เพื่อนร่วมรุ่นมี ๔ ห้อง ๘ กลุ่ม ๑๒๐ คน จะบอกใครดี แม้จะรู้จักกันหมด แต่มิใช่ว่าจะคุ้นเคยกันทุกคน บางคนก็อยู่ไกลเกินไป สมองต้องรื้อข้อมูลอดีตขึ้นมา โทรไปหาคนแรกสายไม่ว่าง โทรหาคนที่สองก็บอกไปตามหน้าที่...

จากง่วงกลายเป็นเครียด ประสาทตื่น นอนไม่หลับ จึงลุกขึ้นมาชงกาแฟ เปิดเครื่องแล้วก็มาบันทึกไว้ในอนุทิน...

โดนประจำกรณีทำนองนี้... คิดเล่นๆ ถ้าไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีพรรคพวกเพื่อนฝูง น่าจะนอนหลับสบาย...