อนุทิน 56941

ธรรมเจดีย์

    ระยะนี้ค่อนข้างจะเหนื่อยกายสังขาร และเป็นบ่อยๆ โดยเฉพาะในทุกวันของช่วงเย็น หลังจากทำงาน  บางวันหมดแรงจดลุัก หรือเดินแทบไม่ได้ เพราะความเหนื่อย  นึกถึงพุทธพจน์ "สังขารไม่เที่ยง" แล้ว ทำให้ได้สติ  เราใช้ประโยชน์จากสังขารมาอย่างหนักหน่วง จำวัตรดึกตอนทำวิทยานิพนธ์โทและเอก จนมาถึงช่วงวัยของการทำงาน บางท่านเตือนว่า "อกตัญญูต่อสังขาร" 

    อย่างไรก็ดี ได้สัจธรรมข้อหนึ่งว่า "ร่างกายเป็นรังของโรค" ไม่่ช้าก็ไวเราก็ต้องสละร่างกายของเราไปสู่ภพภูมิอื่นๆ  ถึงกระนั้น  ก่อนถึงเวลานั้น เราคงได้มีโอกาสใช้ร่างกายให้คุ้มค่ามากที่สุดเท่าที่จะมากได้ โดยเฉพาะการสร้าง "ธรรมเจดีย์" เอาไว้ให้คนรุ่นหลังดูต่างหน้า

   บอกเพื่อนรอบข้าง บอกญาติๆ ว่า ขอเพียงอายุ ๕๐ ปีก็เพียงพอแล้ว ประเด็นคือ ก่อนถึง ๕๐ ปี คงได้มีโอกาสสร้างสรรค์สิ่งดีๆ ให้แก่ตัวเอง ญาติๆ และสังคมโลกใบที่เราอยู่ หากวันหนึ่งจะต้องจากไปคงไม่ต้องด่าตัวเองว่า "ทำไมฉันจึงไม่ได้สิ่งดีที่ฉันใฝ่ที่จะทำ"