อนุทิน 61403

วันนี้ได้มีโอกาสครั้งแรกในชีวิตในการเข้าไปภายในห้องเยี่ยมญาติ(ผู้ต้องขัง) ที่เรือนจำกลางแห่งหนึ่ง ภาพที่เห็นเป็นญาติของผู้ต้องขังจำนวนมากมารอเยี่ยม ภายใต้กฎระเบียบของทางราชการอย่างเคร่งครัดและในเวลาอันจำกัด พอเมื่อได้พบกันก็ต้องพูดกันผ่านโทรศัพท์ บางคนเอาแต่ร้องไห้(ไร้การพูดคุย) บางคนก็ดุด่าว่ากล่าวกันไป บางคนก็ให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ผู้เขียนเห็นแล้วรู้สึกใจหายและสงสารญาติที่มาเยี่ยม เพราะดูจากสภาพแล้วมีฐานะยากจนเป็นส่วนใหญ่ แถมต้องมาเผชิญกับความทุกข์เช่นนี้อีก(ซ้ำเข้าไป)

มันสะท้อนให้เราเห็นถึงการพัฒนาทางด้านสังคมและเศรษฐกิจของประเทศไทยเรากำลังอ่อนแอ ต้องเยียวยอย่างเร่งด่วน โดยเฉพาะบทบาทของครอบครัว เพราะผู้ต้องหาส่วนใหญ่เป็นคดียาเสพติด เฮ้อ..ไม่รู้จะว่าอย่างไรกันดี จะโทษใครก็ไม่ถูกทั้งนั้น ขอเป็นกำลังใจให้สู้กันต่อไปนะคะ เมื่อพ้นโทษออกมาแล้วต้องเป็นคนดีนะ คนรัก(ปู่ ย่า ตา ยาย พ่อ แม่ พี่ น้อง สามี ภรรยา) ของเราจะได้หายเหนื่อย และหมดทุกข์กันบ้างในชีวิตนี้ นี่คือ..ชีวิต..อีกมุมหนึ่งของสังคมไทยค่ะ (..จำเนียรวดีรายงาน..)