เหนื่อยกับงานทั้งงานของตัวเองและของครอบครัว ช่วงนี้ต้องจูนเวลาให้พอดีๆกับภาระหลายๆอย่าง ทั้งกายและใจต่างต้องปล่อยวางเพราะไม่อย่างนั้น อารมณ์จะเป็นเหตุให้เกิด"งานชะงัก" แต่ค่อยยังชั่วที่จิตไม่ตก...ค่อยๆทำ ค่อยๆคิด..แล้วก็ผ่านพ้นไปอย่างราบรื่น...
เพราะเหนื่อยอะไรก็ไม่เท่ากับเหนื่อยใจ แต่หากเราปล่อยวาง ละทิ้งความคิด เลิกวิตก และใส่ใจในงานที่ทำ ณ เวลานั้นๆ ก็จะทำได้ดีและเป็นไปอย่างยิ้มแย้ม...ทั้งสองฝ่าย...ไม่มีอะไรต้องกระทบกระทั่ง เพราะอารมณ์ของคนเรานั้นไม่มั่นคง มีขึ้น ก็มีลง อย่าเก็บมารกสมอง แล้วเราจะยิ้มได้ แม้จะเหนื่อยแค่ไหนก็ตาม....
ไม่มีความเห็น