หลังจากเสร็จสิ้นการทดสอบสอบวัดพื้นฐานของนักเรียนปีการศึกษาใหม่ด้านการอ่านออกเสียงภาษาอังกฤษในห้องสอนที่รับผิดชอบก่อนทำการสอนบทเรียนจริงๆ (ศึกษานร.เป็นรายบุคคลทุกคนในชั้นเรียน) พบว่า นร.ส่วนใหญ่อ่านไม่ค่อยออก ในห้องหนึ่งๆ มีนร.ที่อ่านออกเสียงได้ถูกต้อง, คล่องประมาณไม่เกิน 10 คน แม้ว่าจะเป็นคำง่ายๆ กว่าระดับชั้นของเค้าเองก็ตาม คงเป็นปัญหาใหญ่ให้ครูคนนี้ต้องตามแก้ไข,ซ่อมแซมให้เค้าอย่างหนักหนาแล้วล่ะ..แต่แล้วก็...อดอมยิ้มกับตัวเองไม่ได้ เมื่อวานนี้มีเด็กผู้ชายคนนึงที่เค้าอ่านไม่ค่อยออกและดูเหมือนจะเป็นคนไม่ค่อยกล้าพูดซะด้วย แอบเดินหนีเพื่อนในกลุ่มและเดินมาหาครูเพื่อบอกครูในตอนหมดคาบเรียนว่า "ครูครับ...ครูไม่เปิดวิชาเพิ่มเติมที่สอนเกี่ยวกับการฝึกหัดสะกดคำและอ่านออกเสียงคำศัพท์ที่ถูกต้องบ้างเหรอครับ" "ทำไมล่ะลูกครับ" "ผมอยากอ่านออกครับ"....แค่นี้...ใจเค้าก็มาแล้ว...เย้....เต็มที่เลยลูก...."ครูไม่เปิดแล้วล่ะลูก...แต่...ถ้าผมอยากอ่านออกมาหาครูตอนที่ผมว่างและเห็นครูว่างเนาะ..เดี๋ยวครูสอนให้"..."ครับ"....(จ้า)
เป็นกำลังใจให้น้องแอนนะคะ เมื่อเด็กตั้งใจเต็มทีอย่างนี้แล้วย่อมง่ายกว่าบังคับให้เด็กมาเรียนซ่อมเสริมเพิ่มเติมนะคะ