หลังจากที่เข้ามาเป็นสมาชิกของบล็อกนี้ และติดตามอ่านข้อเขียนของท่านสมาชิกอื่นๆอย่างต่อเนื่องแล้ว ก็มีความรู้สึกว่า "เขิน" มากๆ และไม่แน่ใจว่าเราจะแปลกแยกไปจากท่านสมาชิกอื่นๆมากน้อยแค่ไหน เพราะเท่าที่ติดตามอ่านข้อเขียนของสมาชิกต่างๆแล้ว ล้วนแต่มีเนื้อหาสาระ ผู้เขียนก็มีคุณวุฒิ มีหน้าที่การงานที่มีเกียรติ
ส่วนตัวผมนั้นดูๆแล้วไม่มีคุณสมบัติที่น่าสนใจอะไรสักอย่าง อายุก็มากเกือบร้อยปี (ขาดเพียงสามสิบปีเท่านั้น) เกษียณงานมานานจนลืมไปแล้วว่าเคยทำงานอะไรมาบ้าง
เคยมีคนกล่าวว่า คนแก่ ไม่มีอนาคต มีแต่วันนี้และเมื่อวานที่ผ่านไปแล้ว ผมเลยมีคติประจำใจเป็นที่ยึดเหนี่ยวอารมณ์ว่า "อายุเป็นเพียงตัวเลข"เท่านั้น
แต่อย่างไรก็ตามจะพยายามบีบคั้นความรู้ ประสบการณ์ มาเขียนอะไรๆให้ท่านอ่านต่อไป อย่างเพิ่งเบื่อผมนะครับท่าน......
ประสบการณ์หาซื้อไม่ได้ครับ แต่เรียนรู้ได้และมีคุณค่ามาก ผมจึงชอบที่จะเรียนรู้ประสบการณ์จากผู้มีประสบการณ์มากก่อน เพื่อการก้าวเดินทางมั่นคง ผมว่านอกจากอายุที่เพิ่มขึ้นตามวันเวลาที่ผ่านไปแล้ว ประสบการณ์ของท่านน่าจะเพิ่มเป็นทวีคูณเมื่อเทียบกับเวลาที่ผ่านไป เพียงท่านถ่ายทอดออกมาก็จะเป็นคุณประโยชน์แก่คนด้อยประสบการณ์ของผมแล้วครับ
ซินจ๋าวค่ะหนุ่มร้อยปี
แหม...ขาดไปอีกตั้งสามสิบปีนะคะ เขียนเถอะนะคะ หนิงมารออ่านค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ ขอเรียกอาจารย์นะคะ
นึกว่า เขินอะไรซะอีกค่ะ
หนูสิคะ เพิ่งเข้ามาก็ลงมือเลย ไม่รู้ถูกหรือผิดค่ะ
มาช่วยยืนยันอีกคนค่ะว่า ใน GotoKnow ที่เราอยากให้เป็นคลังความรู้ของคนไทยทุกคนนี้ ไม่ได้จำกัดเฉพาะคนมีคุณวุฒิหรือหัวโขนอะไรใดๆเลยค่ะ เราทุกคนเป็นเจ้าของ เอาบันทึกนี้มาเชิญชวนให้ตามไปอ่านค่ะ ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับผู้พัฒนาระบบ แต่คิดว่าเข้าใจเจตนาและอยากช่วยกันทำให้ทุกคนที่ชอบเขียนเข้าใจหลักการของบล็อกที่นี่น่ะค่ะ
และขอบอกว่าเท่าที่ตามอ่านมาหลายบันทึกแล้ว ชอบวิธีการที่คุณ หนุ่มร้อยปี เขียนความคิดเรื่องต่างๆ สิ่งที่สะสมมาจากประสบการณ์นี่แหละค่ะมีประโยชน์มหาศาลและน่าจะเก็บเอาไว้ใน GotoKnow เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันค่ะ และหากเข้าไปแวะแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับท่านอื่นๆก็คงจะทำให้เราได้มุมมองที่มีค่าและอาจจะแตกต่างจากคนวัยอื่นๆที่มีใน GotoKnow ด้วยนะคะ เรียกว่ามีแต่ได้กับได้ ไม่มีเสียเลยค่ะ