4-6-50
วันนี้ดิฉันเชิญ คุณพุทธิพรหรือ อ้อง มาคุยเพื่อสอบถามถึงแนวคิดและผลงานที่เธอทำตลอดมาตั้งแต่มีการเปิดตึกผู้ป่วยเอดส์เมื่อ20ปีก่อน ขณะนี้อ้องทำงานที่ ward ผู้ป่วยเอดส์ชายที่มีจำนวนผู้ป่วยมากกว่าทุกๆตึก อ้องทำงานครั้งแรกที่ร.พ. จุฬาลงกรณ์ ต่อมาไปอยู่ที่นครศรีธรรมราชและมาอยู่ที่บำราศโดยอยู่ที่ตึก9ที่เป็นตึกเอดส์ในยุคที่เรายังกลัวเอดส์
ผลงานเด่นคือ
รางวัลที่ได้รับคือ
1 ข้าราชการดีเด่นของกรม ควบคุมโรค ปี2537
2 ข้าราชการดีเด่นของประเทศปี 2538
3 ศิษย์เก่าพยาบาลจุฬาดีเด่น2538
4 คนดีศรีบำราศ 2549
แรงจูงใจในการทำงาน
คิดว่าผู้ป่วยเอดส์เป็นผู้ป่วยที่ไม่ค่อยได้รับการดูแลที่ดี (ในยุคแรกๆ) จึงอาสาสมัครเข้ามาดูแลเพราะคิดว่าเขาก็คงไม่อยากจะติด/เป็นโรคนี้ และถ้าเราไม่ดูแลเขาแล้วใครจะดูแล ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมาข้าพเจ้าก็พยายามเรียนรู้ปัญหาและศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม พยายามนำปัญหาของผู้ป่วยมาแก้ไขและวางแผนการพยาบาล เนื่องจากหนังสือด้านการพยาบาลผู้ป่วยเอดส์ไม่ค่อยมี จึงคิดว่าเราเรียนรู้จากผู้ป่วยจะดีที่สุด เพราะผู้ป่วยก็เหมือนครูของเราคนหนึ่ง ข้าพเจ้าจึงพยายามที่จะคิดหาวิธีที่จะให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลที่ดีที่สุดและคิดว่าการทำบุญกับผู้ป่วยก็เป็นการทำบุญกุศลเหมือนกัน
คนที่อ้องประทับใจคือหมอสมสิทธิ์ที่เป็นพ่อพระของคนไข้เอดส์ คุณหมอช่วยสอนให้เรียนรู้จากปัญหาจริงๆและนำความรู้จากตำรามาปรับใช้กับคนไทย เป็นครูสอนภาษาอังกฤษ ช่วยเหลือในทุกๆด้าน
เมื่อถามว่าอยากได้อะไร อ้องบอกว่าอยากให้สถาบันเป็นที่ยอมรับของนาๆชาติ
อยากให้ระบบผู้ตรวจการพยาบาลปรับจากการถามจำนวนเตียง จำนวนคน มาเป็นการทำงานร่วมกับน้องๆและมีความรู้จริงๆในด้านอายุรกรรมที่ดูแลจริงๆ(expert)
ควรสร้างผู้เชี่ยวชาญในแต่ละวิชาชีพที่จำเป็นของสถาบัน
ดิฉันว่าฝันน่าจะเป็นจริงในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ค่ะ เรากำลังเปลี่ยนผู้บริหารใหม่ คนใหม่ ทีมใหม่ และความคิดกันใหม่ๆ
ทุกอย่างต้องพัฒนาไปเรื่อยเพราะวันพรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้ค่ะ
ดิฉันน่าจะได้เห็นนะคะ
ไม่มีความเห็น