คุณครูใจดีกลายเป็น “การุณาฆาตกรรม”
“เด็กชายคนหนึ่งเฝ้ามองผีเสื้อดิ้นรนออกจากดักแด้ ด้วยความสงสารเขาจึงใช้ปลายมีดกรีดผ่าให้มันออกมาโดยง่าย แต่ผีเสื้อตัวนั้นก็ไม่สามารถโบยบินขึ้นมาได้ เพราะธรรมชาติต้องการให้มันพัฒนาปีกให้แข็งแรงด้วยการดิ้นรนออกจากตัวดักแด้ เด็กชายทำให้ชีวิตของผีเสื้อนั้นสะดวกง่ายดายเกินไป จนมัน ไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้”
มีคำถามว่า เป็นไปได้ไหมว่าเราทำตัวเป็น “คุณครูใจดี” ที่ช่วยเหลือครูสารพัดเรื่อง บอกทุกอย่างจนหมดไส้หมดพุง เพื่อให้คุณครูนำความรู้ที่ให้ไปจัดการเรียนการสอน แต่สุดท้ายคุณครูก็ทำอะไรไม่เป็น กลายเป็นผีเสื้อที่บินไม่ได้ ความปรารถนาดีของเรากลายเป็น “การุณาฆาตกรรม” ทางความคิดไปเสียแล้วหรือ
มีคำถามว่า ที่จัดอบรมสารพัดหลักสูตรในอดีตที่ผ่านมานั้น ไม่มีความหมายเลยหรือไร ทำไมไม่เห็นเกิดผลในการจัดการเรียนการสอนที่ยั่งยืน เห็นแต่ครูกระตือรือร้นเวลามารับการอบรม กลับไปสอนด้วยวิธีการใหม่นั้นได้เพียงไม่กี่สัปดาห์ แล้วก็กลืนหายไปกับกาลเวลา บรรดาเอกสารและแฟ้มประกอบการอบรมที่ได้รับมา ก็ขึ้นเป็นเรียงบนชั้นอย่างสวยงาม กลับไปสอนแบบเดิมที่คุ้นชิน สะดวกดายสบายกว่ากันเยอะเลย
มีคำถามว่า มีเอกสารชั้นยอดทางการสอนมากมาย ส่งไปให้คุณครูที่โรงเรียนไว้ใช้ศึกษาก็มากมาย คุณครูก็อ่านด้วยความตั้งใจ แล้วก็เก็บลืมทิ้งไว้ที่บนหิ้ง ไม่รู้ว่าจะถอดรหัสตัวหนังสือเหล่านั้นไปสู่ การจัดการเรียนการสอนในชั้นเรียนได้อย่างไร
มีคำถามว่า ได้พาคุณครูไปศึกษาเรียนรู้การจัดการเรียนการสอนจากโรงเรียนชั้นนำ ที่จัดการเรียนการสอนจนเป็นที่ยอมรับระดับประเทศ คุณครูก็ดูตื่นเต้นกันมาก ถ่ายภาพกันยกใหญ่ จดบันทึกสารพัดเรื่องที่พอจะนำไปใช้จัดการเรียนการสอนได้ จดจำการสอนดีๆ ไปใช้ในการสอนของตนเอง พอถึงโรงเรียนก็นำกิจกรรมบางกิจกรรมที่จดจำมาไปใช้สอนได้บ้าง นานวันเข้าก็หมดภูมิ กลับไปสอนแบบเดิมที่ถนัด แล้วทำไมมันไม่กลืนเข้าไปอยู่ในวิถีชีวิตของครูเลยหรือ
ความเห็น (2)
มีเอกสารชั้นยอดทางการสอนมากมาย ส่งไปให้คุณครูที่โรงเรียนไว้ใช้ศึกษาก็มากมาย คุณครูก็อ่านด้วยความตั้งใจ แล้วก็เก็บลืมทิ้งไว้ที่บนหิ้ง ไม่รู้ว่าจะถอดรหัสตัวหนังสือเหล่านั้นไปสู่ การจัดการเรียนการสอนในชั้นเรียนได้อย่างไร
