ความเงียบ
คืนนี้ผมต้องมาอยู่เวรท่สำนักงาน เป็นคืนวันเสาร์ซึ่งเป็นคืนท่ยามหยุดงาน บรรยากาศตอนนี้ช่างเงียบเหลื่อเกิน ทั้งท่สำนักงานตั้งอยู่ใจกลางเมื่อง ติดศาลากลาง สำนักงานท่ดิน สถานนีตำรวจภูธร และสถานีวิทยุกระจายเสียง เสียงรถก็ไม่ได้ยินเป็นคืนท่ช่างเงีบย ผู้คนรถราหายไปไหนหมด ต่างจากเมือ 4-5 ปีท่ผ่านมา บรรยากาศครึกครื้นผู้คนรถรามากมาย เนื่องจากบ้านนี้เมืองนี้สงบสุข ผู้ตนรักสันติ ผังเมืองและความสะอาดยอดเยี่ยม อากาศเย็นสบาย อาหารเลิศรส เป็นเมืองน่าอยู่ แต่เด่ยวยี้วันนี้เกิดอะไรขึ้นวอนผู้รุข่วยบอกผมที
ความเห็น (9)
ผมเรียน วสส.ยะลา เมื่อ 5-6 ปี ก่อน เข้าใจบรรยากาศดี ยังคิดถึง สวนขวัญ สวนช้าง หลักเมือง
ที่สะบ้าย้อยก็เงียบเหงา หวาดกลัว...
เป็นกำลังใจให้กันและกัน
กว่าจะเปิดได้เล่นเอาเที่ยงคืนเลยนะครับคุณพี่ หวังว่าพี่จะเขียนบ่อยๆ นะครับ น้องๆจะได้ดูเป็นแนวทาง
หวัดดีค่ะ...อาคุงเพ่ยาวววววว เจอหน้ากานทุกวัน...พ่อเสือยิ้มยากกก....คนตลกหน้าตายยยยย อิอิ จริงๆ นะหน้าเพ่เป็นอย่างนั้นจริง อิอิ (ย้อเย่นนน คงมะว่ากานเนอะ) อยู่เวรคนเดียวเงียบเหงาเหรอเจ้าค่ะ มันเป็นเรื่องธรรมดาๆๆ จริงๆๆ กับสถานการณ์แบบนี้ (ยิงกานตาย ฝังระเบิด ตู้มส์ๆๆๆ มะเว้นแต่ละวัน) แบบเสียวสันหลังนิ้ดๆๆ แบบซึมลึกหน่อยๆ กลัวๆ กล้าๆ เล็กๆ อ่ะ 555....เอาล่ะเจ้าค่ะ แต่ก็ยังเป็นกำลังใจให้พี่ยาวเสมอนะค่ะ
อะเหอออๆๆๆ อีกสักครั้งเถอะนะ อิอิ มะกี้ลืมลิงค์ อิอิ
มาแว้วววว มาแวะอีกครั้งก่อนกลับบ้าน อิอิ
จำได้ว่าเมื่อปี 48 ที่ลองกองออกผลมาก เราต้องนั่งเฝ้า รอส่งรถลองกองกันดึกๆ ดื่นๆ ทุกวันจนหมดลองกอง..โชคดี จริงๆที่ไม่มีลองกองยัดไส้ระเบิด..งานสนุก ถ้าใจสู้ โอกาสอำนวย และโชคอำนวย คุณพระช่วย...ฮา