เล่าสู่กันฟังเรื่อง...ชงชา
วันนี้ดิฉั้นมีนัดประชุมนอกสถานที่กับอาจารย์ท่านหนึ่งที่นัดกันมาเป็นแรมเดือนกว่าจะหาวันนี้ได้...คว้ากุญแจรถเดินออกจากสำนักงานเกิดอาการลังเล...ซ้ายกับขวาไปทางไหนดี...หากตัดสินใจเลี้ยวซ้ายคือเดินไปเองระยะทาง 1 กิโลเมตรน่าจะได้ หากเลี้ยวขวาคือขับรถไปแต่ทว่าจะควบคุมเวลาไม่ได้เพราะอาจไม่มีที่จอดจะเลยไปถึงผิดนัดเรื่องเวลา...ตัดสินใจเดินไปเลียบตึกไปเรื่อยๆอากาศไม่ร้อน..ได้ประโยชน์สามต่อ...ได้ออกกำลังกาย ประหยัดน้ำมันและไปถึงที่นัดหมายตรงเวลา
จำไม่ได้ว่านัดอาจารย์ที่ไหน...ท่านอาจารย์มีที่นั่งหลายที่ห้องประจำตำแหน่ง ห้องงานพิเศษห้องที่เป็นอาจารย์สอน....ดิฉั้นสืบหาจนได้ความว่าท่านอยู่ห้องนี้แน่...เลขาฯเชื้อเชิญให้นั่งพักรอ...เธอชงชาอุ่นมาให้พร้อมกับพูดว่าดื่มได้เลยนะคะอุ่นกำลังพอดี...ดิฉั้นนึกชมการดูแลแขกของเธอเธอคงเป็นเลขาที่มีฝีมือมีเทคนิคและความรู้ฝึงลึกมากทีเดียว เธอมีกริยาท่าทางในการดูแลแขกเป็นธรรมชาติไม่ขัดตา ที่กล่าวชมมิใช่ชอบที่เธอดูแล แต่การดูแลของเธอในวันนี้ทำให้ดิฉั้นคิดถึงประสบการณ์ของตนที่ไปทำงานที่ไม่ถนัด...ประมาณรู้เท่าไม่ถึงการณ์...ในการประชุมรายการหนึ่ง...ในห้องประชุมหนาวมากดิฉั้นลุกมาเข้าห้องน้ำ..คิดอยากจะบริการน้ำชาให้ท่านประธานสักจอก...เพื่อให้ร่างกายอุ่นขึ้นและคลายหนาว...จัดแจงเข้าห้องแม่บ้านชงชากับน้ำร้อนใส่แก้วเข้าไป...ท่านประธานแสดงความขอบคุณด้วยสายตา...ดิฉั้นไม่มีจังหวะที่จะบอกว่ายังร้อนอยู่...ท่านพูดจบพร้อมกับดิฉั้นนั่งลงที่เก้าอี้ของตัวเองพอดี ท่านยกแก้วน้ำชาดื่ม...ความร้อนคงแตะลิ้น..ท่านสะดุ้งเล็กน้อย...ดิฉั้นคิดโอ..พระเจ้าตายแน่หวังดีกลายเป็นประสงค์ร้ายแทนทำน้ำร้อนลวกลิ้นท่าน....ยังจำท่าได้ไม่หาย...เลิกประชุมวันนั้นจึงออกมากระซิบถามพี่แม่บ้านว่าเวลาชงชาจีน..ทำอย่างไร...เธอบอกว่าให้ใช้น้ำต้มสุกที่เย็นแล้วผสมด้วยอุณหภูมิจะพอดีดื่ม...ไม่ร้อนเพราะเวลาที่ผู้ใหญ่ดื่มท่านจะเข้าใจจากประสบการณ์ความไว้วางใจเดิมว่า...เห็นหน้าดิฉั้นก็นึกเอาว่า....ชงเป็นแน่นอน...
ความเห็น (4)
หลังอาหาร...ได้ชาสักแก้วคงดีนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
แวะมาเยียมครับ
น้ำชา น้ำไร้ความรู้สึก
น้ำชาเย็น น้ำตายด้าน
น้ำชาร้อน น้ำทำลายประสาท
น้ำชาที่ดี บรรยายกาสดี ช่วยทำให้อารมย์และสุขภาพดี สวัสดีครับ
สวัสดีค่ะ
ขอเป็นชาเย็น แทน ดีกว่านะคะคุณเมตตา
สวัสดีค่ะ คุณเมตตา
ที่มาของคำว่า ชา.....เพราะชาร้อนลวกลิ้นจนชาเลยเรียกว่า น้ำชา..(เรื่องเล่าไม่จริงค่ะ...แต่เอาไว้ตอบท่านผู้ใหญ่)