โลกธรรม

อากาศวันนี้รู้สึกอบอ้าว  แต่ชีวิตของเราจำเป็นต้องเดินทางกันต่อไป  ในวันหนึ่งๆ  ชีวิตของเราต้องทำกิจกรรมมากมาย  ไม่ว่าจะเป็นภายนอกบ้านหรือภายในบ้าน  นี้คือวิถีชีวิตของคนเราที่ดำเนินอยู่ทุกวัน  สิ่งที่คนเรามักเจอะเจออยู่ทุกวันเป็นประจำก็คือ  โลกธรรม  ๘  นั่นเอง  ความหมายคือสิ่งที่มีอยู่แล้วในโลกเราจะเกิดหรือไม่สิ่งนี้ก็มีอยู่แล้วเพราะในแต่ละวันเราจะอยู่ในอารมณ์หนึ่งๆนั้นแสนยากสำหรับคนธรรมดาอย่างเรา  เพราะสิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นได้หรือไม่ก็อยู่ที่ตัวของบุคคลแล้วถ้าสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นมาเราจะหาทางแก้ไขและยอมรับกันได้หรือไม่  ส่วนมากเมื่อมีปัญหาเรามักมองไม่ค่อยเห็น  เราลืมไปว่าสิ่งที่เกิดกับเราหรือคนในครอบครัวนั้นล้วนแล้วแต่เกิดจากการกระทำของเราเสียเป็นส่วนใหญ่  โลกธรรม๘คือ  ได้ลาภ  เสื่อมลาภ  ได้ยศ  เสื่อมยศ  การได้สรรเสริญ  ถูกนินทา  และการได้สุข  และพบกับทุกข์  ทั้ง๘อย่างอย่างนี้มี๔คู่  สิ่งที่กล่าวมานี้อยู่ในตัวของเราทุกคนไม่ว่าจะมีหรือจน  เราลองคิดกันสักหน่อยว่าสิ่งที่เราเป็น  ที่เราทำอยู่ทุกวันนี้เราทำไปเพื่ออะไร  มีจุดมุ่งหมายเพื่ออะไร  ชีวิตคนเราไม่แน่นอนไม่รู้ว่าพยามัจจุราชจะมารับเมื่อไหร่  วันเกิดของเราสามารถรู้ได้แต่วันตายละ  ทุกชีวิตในโลกส่วนมากก็ชอบสุขเกลียดทุกข์  แต่ถ้าเราไม่รู้จักความทุกข์เราจะมีความสุขได้อย่างไร  จงคิดและไตร่ตรองดูเถิดว่าโลกธรรม๘นี้เกิดแล้วเราทำอะไรได้บ้าง

[Motosapiens sapiens]

มันอาจจะไม่มีอยู่จริง ๆ ก็ได้

เพราะอาจจะเป็นเพียงการ "ตื่นในความฝัน"
และก็คิดว่า "ตื่นแล้ว"

หรือไม่ "ความสุข" ที่คุณพูดถึงมันก็แค่ "ความมืดสีขาว"

[ขมิ้นเหลือง เดินดิน]

ขอบคุณที่แสดงความคิดเห็นนะคับ ก็อยากจะถามกลับไปสักประเด็นหนึ่งว่า  เวลาเราเกลียดใครสักคนจิตใจของเราเป็นยังงัยบ้าง  อย่าเครียดซะก่อนนะคับ

[Motosapiens sapiens]

"มีเหตุผล"

แม้ว่าธรรมชาติจะไม่มีเหตุผล แต่สำหรับคนเราแล้ว มีเหตุผลเสมอ

เราต้องการเหตุผลในการทำทุกอย่าง แน่นอนว่า เวลาที่เราเกลียดใครซักคน เราก็ต้องการเหตุผล แม้ว่ามันจะไม่ใช่เหตุผลที่ดี และดูงี่เง่าเต็มที แต่จิตใจเราก็พยายามหาเหตุผลนั้นจนได้

และหากจะมากไปกว่าคำว่า "ไม่ชอบ" ที่มาของเหตุผลนั้นจะต้องเกิดกับเรามาก่อน เช่นเคยทำกับเราอย่างนั้นอย่างนี้ และบางครั้งดูเหมือนว่าไม่ได้ทำอะไรเรา แต่เหตุผลก็มีได้ เช่น มลพิษทางสายตา ทางหู เป็นต้น เอาเข้าไปจนได้ บทจะเกลียดหรือไม่ชอบใครขึ้นมา เป็นขวางหูขวางตาไปหมด

"เกลียด" ทำให้จิตใจทุ่มเทอย่างมาก(โดยไม่จำเป็น) เพื่อหาเหตุผล

ท้ายที่สุด คนที่เป็นทุก เพราะความเกลียดหน้า IT ก็เป็นเรานั้นเอง

(ลองลากเม้าท์คลุมดูนะครับ)

[ครู บัว ทองกะไลย]

คุยเรื่องนี้ น่าสนใจ ชีวิตช่างเป็นอะไรที่ว่างเปล่าเหลือเกิน เพื่อนเพิ่งจบชีวิตไปด้วยโรคมะเร็งด้วยวัย 46 ปี เป็นคนตั้งใจทำงาน เป็นโสด เคยยิ้มสดใส ตายไป เหลือเพียงแม่ ที่เศร้าโศก อาลัย อยู่เพียงลำพัง คนอื่นๆ ก็มีเส้นทางของตัวเองก็ดิ้นรนกันไป เราเองก็ต้องตายเหมือนกัน สุข ทุกข์ ที่ผ่านมา ก็จบสิ้นไป สิ่งที่ดิ้นรนเหน็ดเหนื่อย ก็สูญเปล่า เกียรติยศ ที่ใฝ่คว้ากันก็หาได้ยืนยงไม่ เอ่หนทางไหนหนอที่ประเสริฐ และคุ้มค่าแก่การเกิดมา

[ขมิ้นเหลือง เดินดิน]

ทกชีวิตที่เกิดมาจำเป็นต้องเรียนรู้เกี่ยวกับโลกที่เราอาศัยและที่สำคัญคือการเรียนรู้ตัวเองหนทางที่ทำให้เราอยู่อย่างเป็นสุขผมขอแนะนำนะครับคืออริยสัจจ์๔นั่นเอง