ระหว่างนอนเล่นกันในบ้านหลายวันก่อน..."เจ้าแปม"ลูกสาวคนเล็กของดิฉั้นเธอเหลือบไปเห็น....ภาพถ่ายคู่ของพ่อกับแม่ในวันแต่งงาน แล้วเธอก็ร้องให้สะอึกสะอื้น...
แปม แปม ...แม่ไม่รักลูกใช่มั้ย
แม่......ทำไมหนูคิดอย่างนั้นหล่ะลูก
แปม แปม.....ก็แม่ไม่พาลูกไปวันที่แม่แต่งงาน
แม่...... ระหว่างกำลังคิดว่าจะตอบเธอยังไง ไม่ทันจะตอบ...เธอก็แซงพูดขึ้นมาว่า
แปม แปม...ไม่เป็นไรแม่....พี่ปลา(พี่สาวของเธอ)ก็ไม่ได้ไปเหมือนกัน.....วันหลังถ้าแม่แต่งงานอีกแม่พาลูกไปด้วยนะ....แม่
แม่ ........ฮา......
มีคุณลูกใครบ้าง ที่คิดได้หวานแหว๋วเช่นนี้
อ.แป๋วขา..สวัสดีค่ะ...ฟังแล้วขำ...แต่ตอนอยู่ในเหตุการณ์อธิบายไม่ถูกจริงๆ เพราะแกไม่ยอมเข้าใจง่ายๆ ถามซ้ำไปมาว่า ลูกอยู่ตรงไหน...แม่เพียรอธิบาย...หนูยังไม่เกิด...อยู่ในท้องเหรอ....อยู่สองคนกับพี่ปลาเหรอ....ลูกถีบท้องแม่เจ็บมั้ย...สารพัดที่เธอจะถาม...พอให้เรายิ้มได้ในวันที่แสนเพลีย
พี่ใบบุญ พ่อครู และพี่อัมพร ขอบคุณค่ะที่ตามอ่านกัน...ตามเชียร์เป็นกำลังใจ...แกมักจะมีคำถามแปลกๆ ที่แกเรียนรู้และเก็บเกี่ยวได้ในชีวิต...มาถามให้เราฉุกคิดเสมอๆ....ส่วนใหญ่แม่ตอบไม่ค่อยถูก...เพราะจินตนาการแม่หดหายไปหมด....ดิฉั้นสังเกตุว่าเด็กๆ มักไม่ค่อยถามหาความจริง...แต่แกจะถามความเห็น..."แม่ว่าไง"....เข้าทางแม่พอดี...ตอบไม่ถูก...เลยโยนคำถามต่อ...."แล้วหนูว่าไง..."
วันหนึ่งที่โต๊ะกินข้าว พี่แป้ง ลูกสาวคนโต พูดขึ้นมาว่า โตขึ้นพี่แป้งจะแต่งงานกับพ่อนะ
ทำไมเหรอลูก ก็พี่แป้งรักพ่อมากเลยไงล่ะพ่อจ๋า
555+ น่ารักมากๆ