สังคมพหุภาษา..ที่สัมผัสได้
เมื่อปลายสัปดาห์ที่แล้วได้ไปประชุมเรื่องการเรียนการสอนที่ใช้สองภาษา เขาบอกว่า เป็น ทวิภาษา ก็เลยกลับมามองตัวเองและที่ทำงาน คือ มหาวิทยาลัยอิสลามยะลา เราไม่ได้ใช้สองภาษาแต่เราใช้ หลายภาษา อย่างที่เขาเรียกว่า พหุภาษา
เมื่อวาน น.ศ.เป็นชาวเขมร มาหาอาจารย์ซบรี ซึ่งเป็นหัวหน้าสาขาวิชาวิทยาศาสตร์ และนักศึกษาผู้นี้เป็นนักศึกษาต่างชาติ ผมเข้าใจว่าถ้าเขาคุยภาษาอังกฤษได้คงไม่ต้องถึงผม เพราะที่คณะวิทยาศาสตร์ฯ มีทั้งอาจารย์และนักศึกษาที่ใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสารมากมาย แต่นี่.. มาภาษาเขมร .. ใครเขาจะเข้าใจครับ
ไม่ใช่ครับ... เรามีภาษากลางเหมือนกัน แต่.. ภาษากลางของเรามีหลายภาษา
ผมถามเขาว่าพูดไทยได้ไหม ตอบ เอาะๆแอะๆ แสดงว่าพูดได้บางคำ (อาจจะเป็นคำเชมรที่ใกล้เคียงกับภาษาไทย)
ผมไม่ได้ถามพูดมลายได้ไหม แต่เท่าที่สนทนาดูเขาน่าจะพูดมลายูได้ดีกว่าภาษาไทย
แต่เขาเป็นนักศึกษาหลักสูตรนานาชาติที่ใช้ภาษาอาหรับเป็นภาษาลาง ฉะนั้นภาษาที่น่าจะใช้สื่อสารก้บพวกเขา คือ ภาษาอาหรับ และที่ตรงนั้น(คณะวิทย์ฯ) ก็พอดีผมพอพูดอาหรับอยู่บ้างอยู่คนเดียว ก็เลยพอที่จะสื่อสารกันได้ดี
เมื่อก่อนผมทำงานที่ สำนักบริการการศึกษา มีปัญหาการใช้ภาษาพอสมควร .. กล่าวคือ ..
ผู้บริการ ปกติ ควรจะเป็นคนทักผู้มาขอใช้บริการก่อน ..
เมื่อนักศึกษาเดินเข้าห้องมาหา ผมได้แต่มอง ครับ ... เพราะไม่รู้จะทักด้วยภาษาอะไรดี ..
- บางครั้งเคยทักด้วยภาษามลายู อ้าวกลับกลายเป็นว่าเป็นลูกหลานเราที่มาจากภาคกลางหรือภาคใต้ตอนบน ฟังมลายูไม่รู้เรื่อง
- บางครั้งทักทายด้วยภาษาไทย.. เขาก็ว่าพูดมลายูได้ครับ อาจารย์
- เห็นหน้าจีนๆ ต้องเป็น น.ศ.จีนแน่ เลยทักเขาเป็นภาษาอาหรับ .. เพราะปกติน.ศ.จีนจะเรียนหลักสูตรทีเป็นภาษาอาหรับ รอดไป.
- เห็นหน้าคล้ายๆกับคนไทย ทักด้วยภาษามลายู ก็สั่นหัว ทักด้วยภาษาไทย ก็สั่นหัว งั้นต้องเป็น น.ศ.เขมร แน่ เลยทักด้วยภาษาอาหรับ ที่ไหนได้ครับ เขาฟังอาหรับไม่รู้เรื่อง เพราะเป็น น.ศ.หลักสูตรไอที สื่อสารด้วยภาษาอังกฤษ ก็เลยต้อง เสนกๆฟิชๆ กับเขาไปก็พอที่จะสื่อสารกันได้
หลักๆ สี่ภาษาแล้วครับ...ที่จำเป็นต้องใช้ .. ผมก็เลยว่า ถ้ารักที่จะทำงานด้านบริการที่ มอย. นี้ ต้องรู้อย่างน้อย 3 ภาษา หรือไม่ ก็ 4 ภาษาเลย
ความเห็น (1)
ดูหน้าบางทีบอกสัญชาติไม่ได้ครับ มีนักศึกษาคนหนึ่งมาหาผม ผมพูดไทยด้วย นักศึกษาได้แต่ยิ้ม สุดท้ายเขาตอบด้วยภาษาอาหรับมา เลยรู้ว่าไม่ใช่นักศึกษาไทย