ไก่เอ่ยไก่กา เช้าขึ้นมา พาลูกเจี๊ยบ ออกหากิน
คุ้ยๆเขี่ยๆ ไม่ถวิลย์ กุ๊กกุ๊กหากิน แสนเริงใจ
ไก่เอ่ยสุขอื่น เช่นไฉน ไก่กาก้มเขี่ย แหงนจิกไป
คงเป็นได้ ตามประสา สุขของกา-ไก่เอ่ย
เราเองก็ไม่ต่างจากไก่มากนัก ที่เอาแต่คุ้ยๆเขี่ยๆหากินตลอดทั้งวัน แล้วก็หลงคิดไปว่านี่คื่อความสุข
ความสุขของผู้ครองเรือน
๑. สุขเกิดจากความมีทรัพย์
๒. สุขเกิดจากการจ่ายทรัพย์บริโภค
๓. สุขเกิดจากการไม่ต้องเป็นหนี้
๔. สุขเกิดจากการทำงานที่ปราศจากโทษ
หากเป้าหมายในการดำเนินชีวิตของมนุษย์เราเป็นเช่นนี้ ก็คงจะมีความสุขได้เพียงแค่ความสุขประสาไก่เอยเท่านั้น ความสุขที่สุขที่สุดในทางโลก มิอาจเทียบได้เลยกับ ๑ใน ๑๖ เสี้ยวส่วน (๑)ของความสุขในทางธรรม
หากไก่ไม่รู้ตัวว่า ไก่เป็นไก่ สุขทุกข์ของไก่ก็คงไม่มีความหมายใดๆ และคงจะเป็นการยาก หรือแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ไก่จะได้พบกับความสุขในโพรงกระต่าย
(๑) ๑๖ เสี้ยวส่วน คือ ผลที่ได้ของ ๑/๑๖ นำมาแบ่งเ็ป็น ๑/๑๖ ซ้ำไปอีก ๑๖ ครั้ง
16 เสี้ยวส่วน =
5.4210108624275221700372640043497e-20
0.000000000000เกินหลักที่เครื่องคิดเลขจะคิดได้
คนเรานั้นมักวิ่งหาความสุข แต่ไม่เคยรู้จักจริงๆ เลยว่าความสุขที่แท้จริงนั้นเป็นเช่นไร...
....
หารู้ไม่ว่า...ความสุขนั้นก็ คือ ... ความทุกข์เราดีดีนี่เอง...
(^____^)
กะปุ๋ม
เป็นมุมมองที่น่าสนใจมากครับคุณกะปุ๋ม '(^--^)'
ทั้งหมดของชีวิตคือทุกข์ เวลาที่ทุกข์น้อยเราก็เข้าใจว่ามันคือสุข พอทุกข์มากเราจึงสะดุ้งตัวกันว่าทุกข์
ความสุขประสาไก่เอยอาจจะหมดไปหากไก่เจอกับไข้หวัดนกเนื่องจากผลของการกระทำที่ไก่ได้กระทำไว้
ทุกข์ คือ "ทนอยู่ไม่ได้"
เมื่อทุกอย่างเป็นอนิจจัง
"ความสุข" หรือ"ความไม่สุขไม่ทุกข์"ก็จัดอยู่ใน คำจำกัดความของทุกข์ด้วยเช่นกัน
ความสุขในทางธรรมคือ?
ไม่มีอะไร