อยากจำกลับลืม
อยากจำกลับลืม
บางสิ่งที่อยากจำเรากลับลืม บางสิ่งที่อยากลืมเรากลับจำ
คนเรานี้คิดให้ดีก็น่าขำ อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ
อดีตที่ผ่านไปไม่กลับมา ช่างเจ็บปวดอุราเรากลับจำ
คนเรานี้คิดให้ดีก็น่าขำ อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ
ถ้าลืมความหลังได้ ใจจะเปี่ยมสุข ไม่มีความทุกข์คอยปลุกคอยตำ
คนเรานี้คิดให้ดีก็น่าขำ อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ
ยามอ่านท่องหนังสือเรากลับลืม เรื่องโศกเรื่องเศร้าซึมเรากลับจำ
คนเรานี้คิดให้ดีก็น่าขำ อยากจำกลับลืมอยากลืมกลับจำ
(จาก อยากลืมกลับจำ ของ ฮอทเปปเปอร์)
มีเรื่องจำนวนไม่น้อย ที่เราควรจะจำ แต่ไม่ได้บันทึกไว้ เราจึงลืมเลือนไปเนื่องจากสมองมีหน่วยความจำจำกัด จึงควรต้องรีบบันทึกเอาไว้ ก่อนที่จะลืม
Blog อยากจำกลับลืม (Recall) นี้ จึงเป็นการที่ผู้เขียน พยายามเรียกความจำเก่าๆ ที่เริ่มจะลืมเลือนให้กลับมา และบันทึกไว้ เพื่อการค้นหาในอนาคต (ก่อนที่จะแก่ไปมากกว่านี้ ก่อนที่ Alzheimer จะถามหา)
บางความจำอาจไม่ใช่ความจำของผู้เขียนเอง แต่ก็เป็นเรื่องขององค์กร หรือหน่วยงานที่ผู้เขียนเคยมีความสัมพันธ์ด้วย และเห็นว่าเป็นสิ่งที่ควรจดจำ และยังพอจะสืบค้นจากบุคคลที่ยังมีความจำอยู่
(หมายเหตุ เว้นไว้แต่สิ่งที่ อยากลืมกลับจำ ที่ยิ่งไม่อาจบันทึกให้เจ็บปวดอุรา)
(หมายเหตุ 2 วันนี้เป็นวันครบรอบ 1 ปีที่ผู้เขียนเข้ามาสมัครใช้ Gotoknow จึงขอถือโอกาส ทบทวนความจำด้วยการบันทึก อยากจำกลับลืม หลังจากที่เปิดบล็อกทิ้งไว้นานแล้ว)
ความเห็น (2)
ความทรงจำในบางครั้งคนเราเป็นธรรมดาของทุกคนที่จะทำแต่เรื่องที่ไม่ดีเรื่องที่ทำให้ทุกข์ใจ แต่เรื่องที่น่ายินดีเรื่องทีทำให้มีความสุขกับไม่จำ รู้มั้ยเพราอะไรคนเราถึงจำเรื่องที่น่าเศร้ามากกว่าเรื่องที่น่ายินดี เพราะเรื่องนี่น่าเศร้า เรื่องที่น่าเจ็บปวดมันจะทำให้คิดอยู่ตลอดเวลา ว่าเราผิดพลาดตรงไหน ทำผิดอะไรยังไงทำให้รู้สึกสับสนและอยากที่จะอยู่กับตัวเองมากขึ้น ไม่เป็นไรหรอกทำตัวให้เหมือนฟองน้ำสิ ดูดซับทุกอย่างไว้แล้วแก้ไขมันไม่ต้องกลัวว่าผลจะเป็นยังไง ถ้าใจเป็นสุขก้อทำไปเถอะ ความทุกข์เข้ามาเพื่อให้เราเรียนรู้และทำความเข้าใจ เชื่อสิอีกไม่นานเราก้อจะรู้จักและเคยชินกับมัน
เห็นด้วยกับความคิดเห็นของคุณ AMP แต่ถ้าลองฝึกจิตดูจะเห็นว่าทุกอย่างล้วนไม่จีรัง ต้องรู้จักปล่อยว่างให้มากที่สุดในยุคนี้ และต้องมีสติคอยกำกับกรรมของเราให้มากที่สุด