ทำไม..พี่รู้ว่าหนูนอนไม่หลับ
เมื่อวันศุกร์ น้องพยาบาลบอกฉันว่า
พี่คะมีคนไข้ ป่วยเป็นมะเร็งเต้านมมานอนรักษาที่ตึกเรา แล้วบอกว่าไม่อยากนอนโรงพยาบาล เพราะทุกครั้งที่มาให้ยาเคมีบำบัดจะได้ที่ หน่วยเคมีบำบัด (Day chemo)แล้วจะได้กลับบ้านเลย ทำไมคราวนี้ถึงให้นอน
ฉันจึงเดินไปคุยกับคนไข้
ผู้ป่วยหญิงไทย วัย 30 ปี ใส่วิก ขอบตาเขียว สีหน้าเศร้าหมอง ยืนอยู่ข้างตู้หนังสือธรรมมะ ของหอผู้ป่วยเคมีบำบัด
เมื่อไปถึงฉันกล่าว.. สวัสดี
คนไข้ก็ตอบฉันว่า.. สวัสดีค่ะ
ฉันสีหน้า..คนไข้หน้าตาเศร้าๆ
ฉันจึงถามว่า.. เป็นยังไงบ้างคะ สบายดีไหม
คนไข้ บอกว่า..ไม่ค่อยสบาย หมอบอกว่าคราวนี้ให้นอนโรงพยาบาล เพราะคราวที่แล้ว ออกจากโรงพยาบาลไป ฉันเหนื่อยมาก หายใจไม่อิ่ม แต่ฉันไม่ค่อยอยากนอนโรงพยาบาล
ฉันจึงถามต่อไปว่า.. นอนหลับดีไหมคะที่บ้าน เพราะขอบตาค่อนข้างดำ
คนไข้บอก ทำไม..พี่รู้ว่าหนูนอนไม่ค่อยหลับ หนูนอนไม่ค่อยหลับหรอกค่ะ กลัวไม่หาย.. กลัวมากค่ะ
ฉันจึงถามต่อไปว่า.. หมอให้คำแนะนำเรื่องโรคว่ายังไงบ้างคะ
คนไข้บอกว่า.. หมอบอกว่าเป็นระยะที่ 3
ฉันจึงแนะนำว่า ...
เราต้องทำใจให้สบายนะคะ แล้วให้มารักษาตามนัดทุกครั้ง และปฏิบัติตัวเพื่อป้องกันอาการข้างเคียงของยาเคมีบำบัดและการรักษาด้วยยาเคมีบำบัด ปัจจุบันผลการรักษาค่อนข้างดี และจะดียิ่งขึ้นถ้าเราดูแลร่างกายให้แข็งแรงต่อสู้กับโรคได้ และที่สำคัญเราต้องจิตใจเข้มแข็งค่ะ
การทำจิตใจให้สบาย โดยการอ่านหนังสือธรรมมะ ลองเลือกไปอ่านดูนะคะ หรือฝึกสมาธิ ก็จะช่วยให้จิตใจเข้มแข็งได้ หรือถ้าอยากมาเข้ากลุ่มวิปัสสนาเยียวยารักษาใจ ตึกเราจัดกิจกรรมทุกวันพุธบ่าย มาเข้าร่วมกิจกรรมก็ได้นะคะ
นอกจากนี้พูดคุยกับเพื่อนผู้ป่วยด้วยกัน ก็จะทำให้เรารู้สึกว่ามีเพื่อนและไม่ได้ทุกข์อยู่คนเดียว
วันหลังถ้ามีปัญหาอะไร สามารถโทรศัพท์มาปรึกษากับพยาบาลที่ตึก 5จ ได้ทุกคนนะคะ
ถ้าอยากคุยกับพี่..ก็บอกว่า ขอคุยกับคุณอุบล จ๋วงพานิช ก็ได้ค่ะ
ครั้งนี้..ลองนอนโรงพยาบาลดูก่อนนะคะ เพราะคราวที่แล้วกลับบ้านไปแล้วเราเหนื่อย..
คราวนี้หมอเกรงว่าจะไม่ปลอดภัย เลยให้นอนโรงพยาบาลดูก่อน..
ถ้าคราวนี้ ..ให้ยาเคมีบำบัดแล้วไม่เหนื่อย คราวหน้าบอกหมอว่า..หนูขอไปให้ยาต่อที่หน่วย Day chemo ก็ได้
คนไข้บอกฉันว่า.... จะลองอ่านหนังสือธรรมมะ ดูก่อนค่ะวันนี้
ขอบคุณนะคะ..ที่ให้คำแนะนำ วันหลังดิฉันจะขอมา เข้ากลุ่มธรรมมะดูบ้าง เผื่อจะทำให้จิตใจดีขึ้น จะได้นอนหลับบ้าง
ฉันเห็นสีหน้าคนไข้ของฉัน..ดีขึ้น
แล้วยิ้ม...ให้ฉัน
ฉันจึงบอกว่า...คุยกันแค่นี้ก่อนนะคะ วันหลังพี่จะมาคุยด้วยใหม่
คนไข้ของฉัน...บอกลาฉัน และกล่าวคำว่า....สวัสดีค่ะ
การทำงานทุกวันของฉัน..
จะต้องพบสิ่งต่างๆ เหล่านี้ ..
ทุกวัน
การทำให้ผู้ป่วยยิ้มได้ ก็เป็นความสุข...ของคนทำงานอย่างฉัน ได้เหมือนกัน
ฉันได้แต่หวังว่าคราวหน้า
คนไข้ของฉันคง...ขอบตาไม่เขียวอย่างแน่นอน
ความเห็น (7)
วันนี้ขณะเดินเยี่ยมผู้ป่วย มีผู้ป่วยอีกคนที่นอนหลับมากเกินไป จนไม่มีแรงลุกมากินข้าว
ฉันเลยบอกน้องพยาบาลว่า ช่วยกระตุ้นให้คนไข้ลุกจากที่นอน อาบนำ สระผม หวีผม จะได้สดชื่น ไม่ควรนอนมากเกินไป จะได้ทานอาหารได้มากขึ้น
ในแต่ละวัน พวกเราต้องช่วยผู้ป่วยทั้งนอนไม่หลับและหลับมากเกินไป
สิ่งเหล่านี้ก็เป็นหน้าที่ของพยาบาลเช่นกันค่ะ
สวัสดีครับ
- เข้ามาอ่าน และฝากรอยบันทึกไว้ให้ติดตาม
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ Mr Jod
ขอบคุณที่มาติดตามอ่านค่ะ
คุณเป็นพยาบาลที่ดีมากคนนึงเลยค่ะ
ประทับใจ^^
ขอบคุณค่ะที่เข้ามาเยี่ยม บางเรื่องที่เราคิดว่าเป็นเรื่องๆเล็กสำหรับคนไข้ แต่เป็นเรื่องที่มีผลกระทบกับชีวิตเหมือนกัน เช่นอาการนอนไม่หลับค่ะ
ฉันก็นอนไม่หลับเหมือนกันค่ะ ไม่อยากนอนเลยด้วยซ้ำ เพราะฉันกลัวฉันจะไม่ตื่นอีก ฉันอายุ20 เป็นมานานพอสมควรไม่รู้เมื่อไรจะหาย บางทีก็จะจะหายไปจากโลกนี้ ฉันจะระเเวงในการนอน ไม่รู้เมื่อไรจะมีความสุขในการนอนซักที
คุณกลางนที
การนอนหลับเป็นสิ่งสำคัญมากค่ะ
ถ้านอนหลับสนิทจะตื่นมาอย่างมีความสุข
ถ้าเราไม่มีปัญหาอะไร เราไม่มีวันหายไปจากโลกนี้
หลับให้สบายเถอะค่ะ
ถ้านอนไม่หลับ ลองนั่งสมาธิก่อนนอนนะคะ
เราจะมีความสุขในการนอน
ดิฉันก็เคยนอนไม่หลับ เพราะคิดมาก คิดนั่นคิดนี่ ตอนหลังไม่มีปัญหาเพราะฝึกสมาธิค่ะ
ขอให้นอนหลับนะคะ