บันทึกงานเฮฮาศาสตร์ของพวกเราชาว G2K เดินทางมาถึงตอนที่ 4 แล้วครับ แต่ยังไม่น่าจะเป็นตอนสุดท้ายนะครับ
ตอนที่ 3 ผมได้เล่าถึงกิจกรรมตอนกลางคืนของวันที่ 29 หลังจากพวกเราร่วมเฮฮาในงานวัดของพี่ดอกแก้วเรียบร้อยแล้ว หลายคนต่างก็แยกย้ายกันไปทำในสิ่งที่อยากจะทำ ดร.แสวง เดินทางกลับ จ.ขอนแก่น พวกเราก็ยังอยู่กันครบหน้า Blogger หลายท่านต่างก็ตั้งอกตั้งใจเขียนบันทึกกันยกใหญ่
ส่วนผมกับพี่บางทราย (คนเข็นครก ขึ้นภูเขา)
ยังไม่ยอมไปไหนนั่งสนทนากันต่อที่หน้ากรมราษฎรส่งเสริมของครูบา ท่ามกลางแมกไม้และสายลมนั่นเอง มีแสงจันทร์บ้างประปราย มีพี่ สะ-มะ-นึ-กะ มาร่วมแจมในบางช่วง เนื้อหาส่วนใหญ่ที่ผมและพี่บางทรายคุยกันส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเล่าประสบการณ์ในการทำงานพัฒนา ซึ่งพี่บางทรายเป็นนักพัฒนาที่ทำงานมาอย่างยาวนาน มีประสบการณ์ที่หลากหลาย
ผมเลยมีโอกาสแลกเปลี่ยนและซึมซับประสบการณ์ในบางแง่มุมที่เรายังไม่สัดทัด นับว่าเกิดประโยชน์ต่อผมเป็นอย่างยิ่ง นอกจากนั้นยังเกิดกำลังใจที่จะกลับไปพัฒนาตนเอง เพื่อที่จะพัฒนางานกระบวนการและวิธีการทำงานให้ดียิ่งๆ ขึ้นกว่าเดิม เพราะแก่นแท้ของงานพัฒนา และในส่วนงานที่ผมทำอยู่หากวิเคราะห์ดูอย่างถี่ถ้วนแล้ว ล้วนมีแกนร่วมเดียวกัน คือแก่นแท้อยู่ที่การทำงานพัฒนาคน - การทำงานเพื่อพัฒนาสังคม โดยใช้ทักษะและวิชาความรู้ที่มาจากหลายๆ ศาสตร์ ไม่มีรูปแบบที่ตายตัว ปรับกระบวนการทำงานไปตามบริบทและสถานการณ์.........
ซึ่งก่อนที่เราจะได้มานั่งคุยกันต่อในค่ำคืนนี้ ช่วงบ่ายๆ ผมก็ได้รับการถ่ายทอดประสบการณ์ในการใช้แผนที่ภาพถ่ายจากดาวเทียม เพื่อใช้ประโยชน์ในการทำงานส่งเสริมการเกษตรจากพี่บางทรายมาแล้วรอบหนึ่ง (ตอนนี้ผมได้นำมาใช้ประโยชน์แล้ว และกำลังวางแนวทางที่จะขยายผลสู่เพื่อนักส่งเสริมการเกษตรต่อไป...ขอบพระคุณมากครับพี่บางทราย)
การสนทนาระหว่างผมและพี่บางทรายยุติลงเนื่องจากว่าดึกมากแล้ว (เกือบเที่ยงคืน) แต่คืนนี้เราหยุดเพื่อพักผ่อน แต่ผมคิดว่าพวกเราไม่ได้หยุดที่จะเรียนรู้และแลกเปลี่ยนประสบการณ์ซึ่งกันและกัน จากการเสวนาในค่ำคืนนั้น ทำให้ผมได้ตระหนักและคิดต่อไปว่า
ก่อนที่จะกลับไปนอนที่ศาลา 6 เหลี่ยม ผมก็ไม่ลืมที่จะแวะเข้าไปดูชาวเฮฮา ที่บ้านครูบา หลายคนยังเหนียวแน่นเขียนและอ่านบันทึกกันอยู่ ไม่ว่าจะเป็น น้องออต อ.handy (ตื่นมารอบที่2) ฯลฯ ส่วน อ.ขจิต และ พี่สะ-มะ-นึ-กะ นั้นนอนหลับบนเก้าอี้ฮ่องเต้อย่างมีความสุขไปเรียบร้อยแล้ว (เสียดายที่น้องไผ่เอากล้องกลับไปก่อนแล้ว) ไม่เช่นนั้นคงมีภาพเก็บตกมาฝากแน่ๆ ......
คืนนี้ผมนอนหลับไปอย่างมีความสุข ซึ่งกว่าจะได้นอนก็เลยเที่ยงคืนไปแล้ว บรรยากาศกลางป่าเงียบสงบและเย็นสบาย มีความสุขใจอย่างลึกๆ อย่างประหลาดที่ไม่อาจอธิบายมาเป็นตัวอักษรได้......
บันทึกมาเพื่อการ ลปรร.ครับ
วีรยุทธ สมป่าสัก 3 ส.ค.50
เรียน หนุ่ม ร้อยเกาะ
สวัสดีครับน้องสิงห์
พี่ก็เรียนรู้จากน้องสิงห์หลายอย่างครับ
ภูมิใจแทนกรมส่งเสริมการเกษตรที่มีบุคลากรแบบนี้อยู่
เป็นกำลังใจทำงานเพื่อชาวบ้านต่อไปครับ
เรียน พี่บางทราย