ทำความดีเพื่อแม่

พรุ่งนี้ก็วันแม่แล้ว ช่างประจวบเหมาะเสียจริงที่ตรงกับวันหยุดยาว เสาร์ อาทิตย์ จันทร์ หลายคนคงได้พาครอบครัว คุณพ่อ คุณแม่ ไปเที่ยวที่ต่างๆ แต่ดิฉันก็ได้หยุดแค่ อาทิตย์ จันทร์ เท่านั้นค่ะ เพราะทำงานองค์กรเอกชน วันเสาร์ก็เท่ากับเป็นวันทำงานวันหนึ่งค่ะ

วันแม่ปีนี้ ดิฉันก็ไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนก็เหมือนกับทุกๆปี ปีนี้จะไปทำบุญให้คุณพ่อ กับคุณแม่ ที่วัด ที่ อ.พิมาย เพราะเก็บอัฐิท่านทั้งสองไว้ที่นั่น

พูดถึงวันแม่ก็พลันนึกถึงเรื่องราวในอดีตตอนเป็นเด็ก ก็วันแม่นี่ค่ะ เลยอยากทำอะไรให้ท่านได้ชื่นใจเป็นพิเศษ ก็เลยร้อยพวงมาลัยดอกมะลิให้ท่าน วางไว้ที่หมอน ทั้งๆที่ไม่มีฝีมือด้านนี้เอาซะเลย รูปร่างของพวงมาลัยก็เลยออกมารูปแบบแปลกๆ คุณแม่เห็นก็ยิ้มและขำนิดๆ ( คงจะตลกฝีมือของเรา ) แต่ก็นั่นแหละค่ะ เราก็รู้สึกภูมิใจอยู่ดี เพราะอย่างน้อยสิ่งที่เราทำ เราทำให้ด้วยความตั้งใจ

แต่สำหรับวันนี้และตลอดไป สิ่งที่ทำให้ท่านก็คงเป็นเพียงทำชีวิตของตนเองให้ดี ทำสิ่งดีๆ ทำบุญ ทำทุกอย่างที่ดีที่ท่านเคยสอนเคยอบรม เพื่อให้ท่านรับรู้ว่า สิ่งดีๆที่ท่านบ่มเพาะให้เรามาไม่สูญเปล่า

วันนี้ใครที่ยังมีคุณแม่อยู่ข้างกาย เป็นสิ่งที่วิเศษสุด อย่ารอโอกาสที่จะทำความดีกับท่าน อย่าอายที่จะทำอะไรให้ท่านซึ้งใจ ไม่ต้องรอโอกาส พิเศษหรือวันพิเศษใดๆทั้งสิ้น ในทุกๆวันที่ท่านยังมีชีวิต นั่นคือโอกาสของเรา ตอบแทนบุญคุณท่านทุกๆวันในแบบอย่างที่เราจะทำได้ เพราะถ้าไม่ทำตั้งแต่วันนี้ เมื่อวันหนึ่งที่ท่านจากเราไป เราจะไม่สามารถย้อนเวลากลับไปทำอะไรหลายๆอย่างที่เราอยากทำให้ท่านได้และถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆ คนที่เสียใจที่สุด ก็คือ เราเอง

 

[Sasinand]

สวัสดีค่ะ

คนเราบางคนจะบอกรักแม่ จะกอดแม่ ยังอายเลย น่าจะเป็นเพราะช่วงวัยเด็กใกล้ชิดพ่อแม่น้อยไปค่ะ

บันทึกนี้ ชอบมากค่ะ ขอบคุณค่ะ

[Chabu]

ขอบคุณค่ะ คุณ sasinanda ที่เข้ามาอ่านและร่วมแสดงความคิดเห็นค่ะ

[นาง อรทัย แถวไธสง]

สวัสดีค่ะ "คนเราบางคนจะบอกรักแม่ จะกอดแม่ ยังอายเลย น่าจะเป็นเพราะช่วงวัยเด็กใกล้ชิดพ่อแม่น้อย" อ่านข้อความนี้แล้ว เห็นด้วยและรู้สึกเศร้าใจเพราะช่างตรงกับตนเองเหลือเกิน แต่ก็ตั้งใจที่จะทำดีเพื่อแม่และพี่น้องเช่นที่เคยปฏิบัติค่ะ

[นาย สิทธิ์ชัย ชูจีน]

สวัสดีครับ"อย่าอายที่จะทำให้ท่านซึ้งใจ"อ่านแล้วโดนใจจัง...เหตุผลที่ท่านที่2แสดงความคิดเห็นก็ใช่อีกเหมือนกัน คุณพ่อคุณแม่ผมยังอยู่ ผมก็เป็นคนดีของแม่และก็รู้ว่าท่านภูมิใจในตัวผม แต่ผมไม่เคยกอดแม่ ผมไม่เคยจูงมือแม่เดิน ผมไม่เคยกราบตักท่าน ผมอยากทำนะ แต่ก็ไม่เคยทำ ใช่ ผมอาย อาจจะเป็นเพราะความเคยชินในหน้าที่การงานและสถานะความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ผมเป็นลูกคนโตและทุกคนก็เกรงผมรวมทั้งคุณพ่อคุณแม่ด้วยแต่มัยไม่ใช่เหตุผลที่สมควรใช่มั๊ยครับ........ผมจะพยายามไม่อายเพราะท่านยังรอให้ผมแสดงออกให้ท่านดูอยู่