11-8-50
วันนี้ดิฉันไปเดินเล่นกับคุณชัยณรงค์ที่พันธ์ทิพย์เพื่อซ่อคอมพิวเตอร์ ดิฉันรู้สึกไม่สนุกกับการเดินเลยค่ะ
เวลาดูของที่ร้านค้าไม่รู้เรื่องว่ามันคืออะไร ขายอะไร ทำให้ต้องไปนั่งฟังเพลงที่เวทีที่ชั้น 5และรู้สึกตัวเองจะเป็นคนโบราณเข้าทุกวัน
สองสามวันมานี้ดิฉันต้องเอาลูกเจี๊ยบที่คนไข้มาบอกให้ช่วยเอาออกจากช่องคลอดให้หน่อย
ดิฉันทำเป็นรู้จักโดยไม่ถามผู้ป่วยก่อน เมื่อตรวจภายในก็พบว่าเป็นคล้ายๆฟองน้ำที่คนไข้ใส่เข้าไปเวลามีเพศสัมพันธ์ในระหว่างมีประจำเดือนและไปซ่อนที่Posterior fornix ดิฉันใช้คีมหยิบออกมา
หลังจากนั้น ผู้ป่วยก็มาอีกครั้งและบอกว่าลูกเจี๊ยบที่ดิฉันสอนวิธีให้เอาออกเองไม่สามารถเอาออกได้
ผู้ป่วยเล่าว่า หมอ ที่มาตรวจทุกวันจะเอาออกให้แต่จะต้องเสียเงินประมาณ300บาท คลินิกใกล้ๆดิฉันจะคิดเงิน700บาท
ที่คลินิกดิฉันคิด180บาท เพราะดิฉันสงสารผู้ป่วย
เวลารักษาผู้หญิงที่มีปัญหาดิฉันอยากจะให้คนที่เป็นเพศหญิง แข็งแรงทั้งร่างกายและจิตใจและช่วยตนเองได้ สงสารผู้ป่วยทำให้ผู้ป่วยมาหาอีกเพราะคิดถูก
ครั้งนี้ผู้ป่วยไว้ใจและเล่าว่าต้องทำงานหาเงินและใช้ถุงยางอนามัยทุกครั้ง
ดิฉันเลยเปิดเผยว่าดิฉันไม่รู้จักลูกเจี๊ยบมาก่อน ซื้อได้ที่ใหน ใช้ทำอะไร ดิฉันเลยทราบจากผู้ป่วยว่าต้องไปซื้อแถวในเมืองน่าจะเป็นสีลม (ดิฉันไม่ค่อยแน่ใจ )
ดิฉันเล่ามาเพื่อให้ทราบว่าดิฉันคงต้องเรียนรู้จากผู้ป่วยอีกหลายอย่างเพราะสังคมเปลี่ยนไป พฤติกรรมก็เปลี่ยนไปทำให้เราต้องหมั่นหาความรู้ทำให้เราไม่รู้เท่าผู้ป่วย
ดิฉันไม่อายเพราะเรายังมีความรู้ที่ช่วยผู้ป่วยได้ค่ะ
อาจต้องปรับราคาเพราะรู้สึกเราจะคิดถูกเกินไปแล้วกระมัง?
ไม่มีความเห็น