วันนี้เราชาวหาดใหญ่ได้รับเสื้อโดยพี่อึ่งอ๊อบกรุณาฝากมาให้ อารามดีใจยังไม่ทันถามว่า "เจ้าเสื้อนั้นมาจากเชียงใหม่ได้ไง.."
"คุณจิ๊บมีคนฝากของมาให้..เสื้อ gotoknow ที่เขาใส่เทห์กันในงานที่เชียงใหม่...อยากเห็นมั้ย...คุณอยู่ไหน"
ตามประสาคนฟอร์มมาก...
"กำลังประชุมค่ะ วันนี้ไม่สะดวกเอาไว้ก่อนก็ได้สะดวกวันไหนค่อยแวะไปเอา ขอบคุณนะคะ.."
แต่มีคนทนไม่ได้..ต้องเห็นวันนี้ให้ได้ "อุ้ยอยากเห็นวันนี้ง่ะ..รอนะเดี๋ยวเราจัดการให้"ยอดหญิงนักจัดการคนเดิมคนนี้คุณรัตติยาดิฉันลงจากที่ประชุมมา..เห็นเธอทั้งสองชวนกันสวมเสื้อเรียบร้อยแล้ว...เอาเสื้อไปเปลี่ยนเร็วไปถ่ายรูปกัน...ดีกว่า
คุณรัตติยา คุณเมตตา คุณไมโต
<p align="center">อยากบอกขอบคุณ...มายังมิ่งมิตร
ช่างหาเรื่องมาผูกจิต..พิสมัย
ลูก..ใครหนอช่างปั้น..ได้ดั่งใจ
โน้มหัวใจที่ชาเย็น...อ่อนลงพลัน
จิตใจฉัน...ที่กระด้าง เธอง้างออก
เธอช่วยบอก..ช่วยแนะเพิ่ม..เติมความฝัน
ชี้ให้เห็น..ความสุขซุกซ่อนอยู่ในใจทุก ทุก วัน
หาก...รู้ปัน..รู้ให้...ใส่ใจคน</p><p align="center">เธอเสมือน บทเรียนที่ต้องอ่าน..เปิดตำนานหัวใจ
คอยไขขาน..เหมือนบทเรียนที่ต้องเรียนให้ชำนาญ
ส่งสัญญาณการผูกมิตร...พิชิตใจ...
ขอแสดงความขอบคุณมายังผู้นำส่งและผู้จัดการเป็นธุระขอบคุณหลาย..จะจัดส่งค่าเสียหายไปให้ดีมั้ยเนี่ย(หรือว่าจะชักดาบ)งานที่เชียงใหม่เสร็จวันที่ 15 สค.50 วันนี้วันที่ 17 สค.50 คนหาดใหญ่ได้รับเสื้อแล้ว.โอ๊ย!..เห็นถึงความใส่ใจกันขนาดไหน</p>
อุ้ยใครหว่า
หน้าตาคุ้น ๆ
อิอิ
ซูซานไวจัง
แต่ขอบอกมีอีกหลายรูป เอามาโชว์ให้เต็ม ๆ อิ่มสิจ๊ะคุณจิ๊บ
(นักข่าวรายงาน....อิอิอิ)
ต๊าย..ตาย...ว๊ายกรี๊ด...เห็นรูปแล้วชื่นใจชะมัดเลย..โดยเฉพาะ...ช่างรู้ใจ
โอ้โห...งานนี้ ทั้งนางแบบ นายแบบ แจ้งเกิดอีกแล้ว
คิดถึงทั้ง 3 ท่านค่ะ เมื่อไหร่จะได้พบกันอีกค่ะ
พี่ติ๋ว , พี่แป๋ว ขา
สังเกตุไหมค่ะว่า หนูแป๊ด ต้องเอาผมปิดไว้ข้างนึงตลอด เพราะคอเสื้อกว๊านลึกมาก ถึงมากที่สุด เพราะหนูแป๊ดใส่ไซส์ผู้ชาย
งานนี้ไม่อยากเกิดไปมากกว่านี้ค่ะ เลยต้องปิด ๆ หน่อย ที่สำคัญเกรงใจตากล้องด้วยค่ะ
ก๊ากส์
แฮะ ๆ ๆ ลืมขอบคุณพี่อึ่งอ๊อบ และน้องโอ๋ ผู้ใจดีค่ะ ที่ทำให้ชาวใต้เราได้มีเสื้อเท่ห์ ความหมายดี ๆ ใส่กัน
อ้อ งานนี้คราวแรก เราสามคนกะจะนอนชนหัวกันบนสนามหญ้าแล้วถ่ายรูปเหมือนทีมเชียงใหม่แล้วค่ะ แต่เผอิญหญ้าชื้นเพราะร่องรอยน้ำฝน เลยเปลี่ยนเป็นยืนถ่ายแทน
อิอิ
คุณจิ๊บ
ถอดเสื้อได้แล้ว
แล้วก็ไปอาบน้ำกล่อมลูกนอนซะ
อย่านอนหน้าทีวี
อ้อ....ลืมไป พรุ่งนี้วันหยุด
อนุญาต...
ฮา.......
อยู่บ้านเดียวกันเหรอจ๊ะ
สวัสดีค่ะพี่อึ่งฯ
คุณจิ๊บหนะยังไม่ถอด แต่คุณแป๊ด ถอดแล้ว ซักเรียบร้อยแล้วด้วย กะจะใส่พรุ่งนี้อีกวัน
ฮาๆๆ
พี่ติ๋ว...อ.แป๋ว...คุณอ๊อบ ขา...ช่วย ment บทกวีหน่อย...อย่ามัวแต่ชมนายแบบอยู่...นานๆจะแต่งได้เพราะจับใจ...อย่างนี้สักที..."the dog ขี้ nobody...ยกหาง..." ก๊ากส์...ก๊ากส์
คุณจิ๊บขา
ง่วงแล้วนะคะคนดี
ขอหลับให้ฝันดี
ฝันถึงพี่คนนี้บ้างนะจ๊ะ
จุ๊บ ๆ
เล่นไม่แสดงตนแบบนี้ คุณจิ๊บเธอฝันผิดคนไม่รู้ด้วยนา
ฮา
คุณจิ๊บขา....กลอนบทนี้ เพราะและสื่อสารได้ละเมียดละไมมากๆค่ะ เป็นชิ้นที่ยอดเยี่ยมมากๆค่ะ พี่โอ๋ให้ 20 เต็ม 10 เลยค่ะ
นี่เรามีกามนิตหนุ่ม(น้อย)อีกคนแล้วนะคะ คุณไมโตฯนี่ เร็วจริงๆเราเพิ่งเบอร์ห้ากันอยู่ที่ภาคตอนงานเกือบจะเลิกอยู่แล้วนะคะ ที่บันทึกนี้ เห็นดูว่าเธอยังมีภารกิจติดพันอยู่ด้วยซ้ำ ยังบึ่งไปถึงคุณจิ๊บและคุณแป๊ดได้ทันถ่ายรูปฟ้าสว่างเหมือนยามเช้าแบบนี้ ยอดจริงๆค่ะ
นี่เราต้องนัดกันทั้งทีม มาถ่ายแบบเอาหัวนอนชนกันบ้างนะคะ เสื้อน้ำใจเซ็ตนี้จากสาวเหนือนี่
มาช้าแต่ขอชมว่าใส่แล้วเทห์กันทุกคนเลย
อุ้ย เท่ห์ค่ะ
คุณเมตตาขา
รีบเปลี่ยนรูปเร้ว
สวัสดีครับพี่จิ๊บ
เห็นพี่ ๆ แต่ละท่านสวมใส่แล้วเท่ห์มาก
แบบว่า ดูแล้วไม่ค่อยเห่อกันเลยน่ะครับ
คนฝากมา คงดีใจสุด ๆ
เสียดายที่ไม่ได้เจอพี่ ๆ ทุก ๆ คน
เนื่องจากภารกิจรัดตัวจริง ๆ
วันนี้จะเดินทางกลับเชียงใหม่แล้วครับ
แต่สำหรับมิตรภาพของพวกเรายังคงยั่งยืนต่อไปครับ..
"รักทุกคนครับผม"
รูปมันหน้าซีด...มัน บ่ งาม...ทำไงดีต้องแต่งหนาถ่ายใหม่...วันนั้นเย็นแล้ว มึนหัวจากห้องประชุม...