ชื้อวัวได้...ด้วยความเข้าใจผิด

         แล้วก็ได้ฤกษ์ขนวัวงามทรามวัยที่หลาย ๆ คนหมายปองมาเลี้ยงที่สวนป่ากันเสียที

       

        กว่าจะเจอวัวทั้งสองตัวนี้และเป็นที่ถูกอกถูกใจกันทั้งบ้าน ประมาณว่าเห็นวัวแล้วนอนไม่หลับ กลัวจะไม่มีเงินซื้อ กลัวคนอื่นจะซื้อไปก่อนสารพัด

       ก่อนหน้านี้ก็เดินสายดูวัวกันหลายที่ ก็เจอแต่วัวพื้นบ้านตัวเล็ก ๆ ใจหนึ่งก็อยากเลี้ยงทั้งวัวพื้นบ้านและพันธุ์ลูกผสม เพื่อจะได้เห็นพัฒนาการและความแตกต่างของแต่ละพันธุ์ว่ามีความเหมาะสมกับสภาพภูมิประเทศ ภูมิอากาศ และอาหารในบ้านเรามากน้อยอย่างไร

      แต่ด้วยวัวพื้นเมืองแต่ละตัวที่พบก็มีตำหนิมากมาย ทั้งพันธุ์ ขนาด สี จึงต้องอาศัยความชำนาญของคุณทูลในการค้นหามาให้

     สำหรับวัวทั้งสองตัวล่าสุดนี้ พบได้ด้วยความบังเอิญในขณะที่กำลังเดินไปดูลูกวัวของป้าสมที่บ้านหนองดุม แล้วไปเจอกับครูหนูแดงเข้าพอดี และครูหนูแดงก็แนะนำว่าไปดูวัวผมก่อนมั้ยหล่ะ ถูกใจไม่ถูกใจค่อยมาว่ากัน

       แหม ! ราคาตั้งต้นที่ครูหนูแดงตั้งไว้ 32,000 บาท แนะ! คิดในใจว่าวัวจะมีลักษณะอย่างไรนะ ทำไมราคาสูงจัง สองตัวตั้งสามหมื่นสอง

      ตัดสินใจเดินทางไปดูที่สวนท่ามกลางความมืด เออ! สวยจริงแฮ่ะ ตัวเบ้อเริ่มเทิ่มเชียว จึงลองต่อรองในวันแรกคือวันที่ 11 สิงหาคมดู ก็ลดลงมา 30,000 บาท ก็ยังสูงอยู่ดี ถ้าเทียบกับราคาวัวในช่วงนี้  แต่บังเอิญว่าวัวคู้นี้มีดีที่กำลังท้องทั้งคู่  เจ้าตัวหลังแอ่นนั้นจะคลอดในช่วงออกพรรษานี้ ส่วนอีกตัวห่างออกไปอีกเดือนก็จะคลอด

      ก็กลายเป็นโจทย์ที่เร้าใจเข้ามาอีกหล่ะสิ  พ่อบ้านกับน้องกิ่งพากันนอนไม่หลับเพราะอยากได้  แต่เราใจยังไม่กล้าพอเพราะทุนรอนมีน้อย

     บ่ายวันที่ 12 สิงหาคม ก็พยายามหาเสียงสนับสนุนจากป้าหวีว่างั้นเหอะ ชวนป้าหวีนั่งรถฝ่าฝุ่นและถนนดิสโก้ไปที่บ้านหนองน้ำขุ่นเพื่อดูวัว ดูราคา ดูความเหมาะสมอีกครั้ง  โดยมีน้องกิ่งไปเป็นลูกคู่ต่อรองราคาอีกเช่นเคย

      ต่อรองอยู่นานโขก็ใจไม่อ่อนสักที ใจเริ่มล้าแล้วกับราคาสามหมื่นแต่ป้าหวีมีกลเม็ดบอกกับครูหนูแดงว่า "ลดให้ครูเขาหน่อย เขาไม่มีตังค์มากหรอก  แต่ที่เขาจะซื้อไปนี้ไม่ได้ซื้อไปฆ่าหรือไปขายแต่ซื้อไปเลี้ยงเพื่อทำการวิจัยตามหัวข้อวิทยานิพนธ์เท่านั้น ช่วยเหลือครูด้วยกันเองหน่อยค่ะ"

     คำพูดของแม่หวีได้ผลค่ะ ครูหนูแดงยอมลดให้ตัวละหนึ่งร้อย   จากสองตัวจึงเหลือแค่ 28,000 บาท (ตามความเข้าใจของเราคือลดตัวละหนึ่งร้อยคือตัวละหนึ่งพัน)  ทุกคนจึงย้ำกับครูหนูแดงว่า "สองหมื่นแปดพันบาทจริง ๆ นะครู" ครูก็บอกตกลงราคาตามนี้แหละ

    เมื่อลดได้ตั้งสองพันก็รีบวางเงินมัดจำทันที 10,000  บาท   บอกว่าหลังลงประชามติจะมาเอาวัวฝากเลี้ยงอีกหนึ่งอาทิตย์นะพ่อนะ ก็เป็นอันตกลงกันตามนี้

    วันนี้ตกเย็นก็เดินทางไปบ้านหนองดุม ติดต่อหารถขนวัวได้ก็บึ่งรถไปที่คอกวัวทันที จัดแจงจูงวัวขึ้นรถอย่างง่ายดายไม่มีปัญหา สตาร์ทรถรอ เตรียมจ่ายเงินแล้วกลับสวนทันที

    พ่อบ้านก็นำเงินที่พ่อครูท่านให้ยืมมาตั้งหลักไปจ่ายส่วนที่เหลือ (แหม! ก็คนจนเลี้ยงวัว เป็นโจทย์ที่พ่อครูตั้งให้นี่ถูกต้องโดยแท้)

    จ่ายครูหนูแดงอีก 18,000 บาท พอดี ๆ แต่ครูหนูแดงกลับบอกว่ายังขาดอีก 1,800 บาท เพราะลดให้แค่สองร้อย อ้าว! เป็นเรื่องละสิ ทำไมเป็นงั้นไปได้  ก็ที่ตกลงกันในวันมัดจำว่าลดตัวละร้อยนั้นคือตัวละพัน สองตัวจึงเหลือ 28,000 บาท ไม่ใช่หรือค่ะ

    เราอึ้งแทบตกจากกระบะรถคู่ทุกข์คู่ยาก  แต่ครูหนูแดงคงอึ้งกว่าเราเป็นหลายเท่า เห็นท่านทำตาปริบ ๆ แล้วพูดว่า "ไม่เป็นไรเราต่างเข้าใจผิดด้วยกันทั้งสองฝ่าย ไม่เป็นไร ไม่มีปัญหาผมขายให้ตามราคานี้ก็แล้วกัน"

    ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรก็ได้แต่บอกว่า "อาจารย์ค่ะลดให้หนูเถอะนะ หนูเองก็ไม่มีตั้งค์ หนูเอาไปแล้วก็จะเลี้ยงดูอย่างดีให้ค้ำให้คูณต่อไปนะค่ะอาจารย์"  พูดได้แค่นี้จริง ...

    ครูหนูแดงก็คงทำอะไรให้มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว เพราะวัวก็ไล่ขึ้นรถเรียบร้อย เงินมัดจำที่ให้ไปก็ใช้หมดไปกับการไถสวนยางพาราแล้ว คงต้องเลยตามเลยเป็นแน่แท้

    ผลสุดท้ายเราจึงได้วัวคู่นี้มาด้วยความเข้าใจผิดโดยแท้