ค่ำวานนี้..."ลูกปลา" รายงานว่า
...แม่จ๋า..วันนี้ลูกได้ออกไปหน้าเสาธงด้วย..เธอหมายถึงในการเข้าแถวตอนเช้าที่โรงเรียน เป็นอัตโนมัติดิฉั้นถามกลับ
อ้าว...หนูทำอะไรผิดหล่ะ!
เธอพูดเสียงเข้ม.....ทำไมแม่ต้องคิดว่าลูกทำอะไรผิด...ทำไมไม่คิดอย่างอื่น.....
แม่เงียบ...คุณแม่หลุดคิวกับลูกซะแล้ว....มองโลกในแง่ร้าย
....ลูกออกไปรับรางวัล....วาดภาพ...ด้วยคอมพิวเตอร์ ได้ที่ 2
เก่งจัง...แม่ยินดีด้วยนะคะ..ว่าแต่สวยมั้ยอยากเห็นภาพนั้นจัง....
เธอทำหน้างอนๆไม่ยินดีกับคำชม...แต่ติดใจถามว่าทำไมต้องคิดว่าเธอโดนทำโทษ
ขอแม่คิดก่อนนะ...ดิฉั้นขอเวลาเธอทบทวนตัวเองภาพในวัยเด็ก.....ผุดขึ้นมา กิจกรรมที่ถูกเรียกออกไปหน้าเสาธง..หมายถึงไปทำผิดมา...จึงต้องมาทำโทษหน้าเสาธงให้คนเห็นเยอะๆมักเกิดกับรุ่นพี่ผู้ชายที่เกเร
สำหรับการชมเชย...คุณครูจะชมเชยในห้องเรียนเฉพาะห้องของเราเพื่อลดเวลา...ตากแดดของเด็ก....ด้วยความพร้อมของโรงเรียนและสภาพแวดล้อมเดิมเป็นเช่นนั้น แต่นั่นกลายเป็น memory ติดหัวดิฉั้นมาแบบอัตโนมัติ...การออกไปหน้าเสาธงคือการถูกทำโทษ ......ผ่านไปหลายปี....โดยที่ดิฉั้นก็ไม่รู้ว่ามันติดมา....หากไม่เกิดเหตุการณ์กับลูกค่ำวานนี้
...ประสบการณ์ในอดีตของเรา...ความเชื่อของเรา...สะท้อนพฤติกรรม การแสดงออก...เช่น เราเชื่อว่า...คนทำงานดีก็จะได้ดีเราก็จะขยันทำงานแต่ถ้าประสบการณ์หรือความเชื่อของเรา...รับรู้...เชื่อว่า...จะได้ดีด้วยประจบเจ้านาย...เราก็จะทำเช่นนั้น
หรือกระทั่งเชื่อว่า..ความสุขของเรา...คนนี้...เราคนนี้เกิดจากการได้ดูหนัง...ฟังเพลง..ไปตากอากาศ...ให้ได้ซื้อของก็มีความสุขแล้ว....เราก็จะเรียกหาความสุขแบบนั้น แต่หากเราเห็น...ชิน....เชื่อว่าความสุขเกิดจาก...การทำดึ...คิดดี...เราก็สุขได้ทุกเวลาไม่ต้องไปตากอากาศ...ไปฟังเพลง...
แต่เรามิได้มีโอกาสเห็น ความเชื่อที่บิดเบี้ยวของตัวเองจนกว่าจะบังเอิญ....สังเกตุ....มีคนมาฉุกให้คิดและหากได้พบโอกาสเห็นสิ่งที่ต้องทำคือต้องเปลี่ยนความเชื่อหลายอย่างที่ผิด...ของเรา....สร้างประสบการณ์ที่ดีให้คนรอบข้าง...ลูกๆ....เพื่อจะเป็นประสบการณ์ที่ดี...ไม่ส่งผลเป็นความเชื่อ หรือความคิดที่บิดเบี้ยว....ต่อไป
น่าไปเปิดโรงเรียนอนุบาล
เป็น ผอ.โรงเรียน "หาดใหญ่ฮาวิทยายน"
สวัสดีค่ะ
ตามมาสมัครเป็นพี่เลี้ยงเด็กด้วยคนค่ะ
ตามมาสมัครเป็นคนขับรถรับส่งเด็กค่ะ
อิอิอิ
นึกถึงหน้าน้องปลา....น้าอ๊อบไม่อยากพูดเล้ย
จ๊ะอึ๊ย!!!!
โรงเรียนยุคใหม่เริ่มให้ความสนใจกับการพูดถึงสิ่งดีงาม ยามเช้าหน้าเสาธงมากขึ้น หลังจากที่บ่นมาร้อยกว่าปีไม่มีอะไรดีขึ้น