พอดีผมอ่านหนังสือการ์ตูนขายหัวเราะ แล้วเจอเรื่องที่น่าสนใจขอนำมาเล่าให้ฟังหน่อยแล้วก้นนะครับ ชื่อเรื่อง "เพื่อนโร่วมโลก" เจ้าของเรื่อง "ธามาดา" จากนิตยสารอารมณ์ดีรายสัปดาห์ ขายหัวเราะ ปีที่ 22 - 944 ประจำวันพุธที่ 5 - 11 กันยายน 2550 หน้า43 -46
ชื่อ | นายเรณู หวังเลิศยิ่งอนันต์ | นายเด่น ละมุนพันธุุ์ |
ชื่อเล่น | เรน | เด่น |
การศึกษา | ปริญญามหาบัณฑิตด้านบริหารธุรกิจ | ประถมศึกษาปีที่สี่ |
อาชีพ | ที่ปรึกษาด้านการลงทุนในตลาดหุ้น | ทำนา |
ที่ทำงาน | บริษัทบนชั้นยี่สิบสองของอาคารย่านสาทร | ท้องไร่ท้องนา |
เวลาทำงาน | จันทร์-ศุกร์ 8.00-17.00 น. | ทุกวันเช้าจนเย็นสังเกตเวลาจากดวงอาทิตย์ |
รายได้ต่อเดือน | 28,600 บาท ไม่รวมค่านายหน้า | 3,400 บาท แต่ขึ้นอยู่กับฟ้าฝนแต่ละปีด้วย |
การแต่งกาย | เสื้อเชิีต เนกไท กางเกงสแล็ก รองเท้าหนัง บางครั้งใส่สูทหากมีลูกค้ารายใหญ่มาหา | เสื้อม่อฮ่อม กางเกงขายาว เท้าเปล่า หรือใส่รองเท้าบู๊ตตามโอกาส มีงอบกันแดด |
ครอบครัว | อยู่ตัวคนเดียว ภรรยาขอหย่าเมื่อสองปีก่อน ไม่มีลูก | มีกัน 5 คน คือนายเด่น นางกลีบที่เป็นภรรยา และลูกอีกสามคน |
บ้านพักอาศัย | ทาวน์โฮมหรูย่านพระรามสาม ผ่อนสามสิบปี | บ้านไม้ชั้นเดียวริมคลองชลประทาน |
ยานพาหนะ | รถยนต์ญี่ปุ่นหนึ่งพันห้าร้อยซีซี ผ่อนมาแล้วสองปีครึ่ง แต่งเครื่องเสียงอย่างดี ต้องหามาเพราะไม่อยากโหนรถเมล์และอยากอวดสาว | เกวียนบ้าง ควายบ้าง รถไถนาบ้าง รถอีแต๋นบ้าง จักรยานบ้าง เดินเท้าก็มี |
เครื่องมือทำงาน | โทรศัพท์มือถือ คอมพิวเตอร์กระเป๋าหิ้ว รายงานข่าวผ่านดาวเทียม ปากกาด้ามทอง | วัว ควาย จอบ เสียม เคียว และวิทยุฟังเพลงระหว่างทำงาน |
อาหาร | กินอาหารตามสั่งหรืออาหารสำเร็จรูปแช่แข็งในวันทำงานส่วนวันหยุดกินไก่ทอดในห้างสรรพสินค้า ตอนเย็นหากมีเวลาก็ไปกินหมูกระทะ | น้ำพริกปลาดุกทำเอง ผักเคียงเด็ดจากรั้ว ข้าวที่ปลูกเอง ผลหมากรากไม้ขอจากเพื่อบ้านได้ |
การดูแลร่างกาย | ฟิตเนสหรู วิตามินแบบแคปซูล นวดอโรม่า ฉีดยาบำรุงที่โรงพยาบาลทุกปี เก้าอี้นวดไฟฟ้า | ออกกำลังกาย กินผักสด ๆ ที่ปลูกเอง เข้านอนแต่หัวค่ำ |
ความสามารถ | Microsoft Word, Excel, Powerpoint, Outlook, Visio, Project, Primavera, SAP, Oracle | ซ่อมรถไถนา หมักปุ๋ย เพาะเห็ด |
กิจกรรมวันหยุด | ดูหนัง กินข้าวและซื้อของที่ห้างสรรพสินค้า | อยู่บ้าน เล่านิทานให้ลูกหลานฟัง ไปทำบุญที่วัด |
เพื่อนบ้าน | ไม่รู้จัก | นายโชติ นายสิงห์ นางแจ่ม ลุงวิฑูรย์ ฯลฯ |
ความปลอดภัยในชีวิต | รถยนต์มีถุงลมนิรภัย หมู่บ้านมียามและกล้องวงจรปิด ทรัพย์สินมีค่าฝากตู้นิรภัยของธนาคาร | ผูกมิตรกับเพือนบ้าน ไม่มีของฟุ่มเฟือยเกินจำเป็น ไม่มีแก่งแย่งชิงดีกับใคร |
ความฝันที่ไม่เคยเป็นจริง | มีบ้านสักหลังในต่างจังหวัด | มีบ้านสักหลังในเมือง |
ช่วงเวลาที่มีความสุข | วันที่สอบเอ็นทรานซ์ติด วันรับปริญญา วันที่ได้งานทำ วันที่ได้เลื่อนตำแหน่ง วันโบนัสออก | ทุกวันที่ได้กลับมาเจอหน้าลูกเมีย ได้ไปทำบุญฟังธรรมที่วัด |
ช่วงที่มีความทุกข์ | ทุกวัน ตามใดที่ชีวิตยังไปไม่ถึงเป้าหมายก็ต้องดิ้นรนไปให้ถึงให้ได้ | ทุกวัน สุข ๆ ทุกข์ ๆ ไปตามประสาเรื่องธรรมดาของมนุษย์ |
เป้าหมายชีวิต | เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้บริหารบริษัท ได้เงินเดือนสักสองแสนบาท มีรถประจำตำแหน่งพร้อมคนขับ ห้องทำงานส่วนตัว ตั๋วเครื่องบินชั้นหนึ่ง | อยากขยายที่ดินออกไปอีก มีบ่อเลี้ยงปลา มีคนงานมาช่วยงานบ้าง ได้ปลูกบ้านใหม่ให้น่าอยู่และแข็งแรงขึ้น ลูกหลานเป็นคนดี |
ความตาย | เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งลำใส้ในวัยสามสิบห้าปี หมอบอกว่าเกิดจากความเครียด การใชัชีวิตเร่งรีบ การทานอาหารไม่ถูกสุขลักษณะ มลพิษที่สะสมในร่างกายและการพักผ่อนน้อย นายเรณูเสียชีวิตในห้องผู้ป่วยหนักหลังจากระบบหายใจล้มเหลว | เสียชีวิตด้วยโรคชราในวัยเจ็ดสิบเจ็ดปี วันที่เสียชีวิตนั้นครอบครัวลูกหลานเข้ามาดูใจกันพร้อมหน้า นายเด่นค่อย ๆ หลับตาลงเหมือนคนนอนหลับและจากไปอย่างสงบ |
คำพูดสุดท้ายก่อนตาย | "ญาติของผมยังไม่มาอีกเหรอ ช่างเถอะ...เขาคงยุ่งอยู่ คงไม่มาแล้วหละ" | "ขอบใจที่มาหาปู่นะไอ้หลาน ต่อไปต้องดูแกันเองให้ดีนะ รักกันให้มากๆนะ" |
สิ่งที่เหลือทิ้งไว้ให้คนรุ่นหลัง | ตำแหน่งในบริษัทที่ว่างลง | ศาลาริมน้ำในวัดที่สร้างถวายหนังสือที่ซื้อบริจาคห้องสมุดชุมชน ต้นไม้ที่เคยปลูกเองสองข้างทางในหมู่บ้าน ลูกหลานที่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างอบอุ่นจนเป็นคนดี และช่วงเวลาแห่งความสุขของครอบครัวที่ลูกหลานจะจำได้เสมอตลอดไป |