ฝันร้ายของวงการศึกษา


ขอนไม้รองรับคอนโดที่ทรุด


วันนี้มีโอกาสได้สนทนากับผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่กำลังจะเกษียณอายุราชการท่านหนึ่งด้วยเรื่องสัพเพเหระ ช่วงหนึ่งมีการพูดถึงความตกต่ำของการศึกษาไทย ที่มักมีข่าวคราวในด้านลบมากมาย เช่น

- ทางด้านการประเมินมาตรฐานโรงเรียน ของ สมศ. ที่ระบุว่ามีโรงเรียน ICU อยู่ทั่วประเทศนับพันนับหมื่นโรงเรียน
- ด้านผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่ตกต่ำมาก ดูได้จากการประเมินของสำนักทดสอบฯ
- ด้านคุณธรรมจริยธรรมของนักเรียนที่ตกต่ำจนพูดไม่ออก ดูได้จากข่าวคราวการทะเลาะวิวาทของนักเรียนที่โหดเหี้ยมขึ้นทุกที ข่าวคราวที่ครูถูกนักเรียนใช้ไม้ตีที่ก้านคอ ฯลฯ
- ด้านคุณธรรมจริยธรรมของครูที่นับวันจะแย่ลง ดูได้จากข่าวการกระทำมิดีมิร้ายกับเด็ก ข่าวคราวการแก่งแย่งตำแหน่ง ให้ร้ายป้ายสี กันตามเว็บบอร์ด

ก็เลยได้คิดว่า ทั้งหลายทั้งปวงอาจจะไม่ถึงกับทำให้วงการศึกษาไทยล้มละลาย แต่ก็ต้องยอมรับกันว่าวงการศึกษาไทยเสื่อมถอยลงไปอย่างเห็นได้ชัด เสื่อมถอยยิ่งกว่ายุคใด ๆ ที่เคยมีมา เราเคยหวังว่าการปฏิรูปการศึกษาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น การปรับโครงสร้างการบริหารงานเป็นเขตพื้นที่การศึกษาจะทำให้การศึกษาดีขึ้น แต่เท่าที่ผ่านมาถือได้ว่าเป็น ฝันร้ายของวงการศึกษา

ถ้าจะเปรียบโครงสร้างทางการศึกษาของไทย กับ สิ่งก่อสร้างเช่นคอนโดมิเนียม โรงเรียนก็เปรียบเสมือน ห้องพัก คุณครูและนักเรียนก็เปรียบเสมือนผู้อยู่อาศัยในห้องพัก สำนักงานเขตพื้นที่ฯ ก็เปรียบเสมือนผู้ดูแลห้องพัก

ขณะนี้คอนโดมิเนียมที่กล่าวถึงกำลังทรุดตัวลงอย่างรวดเร็ว เราจะโทษว่าการทรุดตัวของคอนโดนั้นเกิดจากผู้อยู่อาศัยไม่ขยันขันแข็ง ไม่ช่วยกันดูแลรักษาคอนโด กระนั้นหรือ ทำไมเราไปเคี่ยวเข็ญให้ผู้อยู่อาศัยทำงานให้หนักขึ้น เผื่อว่าการทรุดตัวของคอนโด จะหยุดและดีดตัวขึ้นสู่ภาวะปกติ

ทำไม ทำไม และทำไม เราไม่หันไปดูว่า วิศวกร ที่ออกแบบโครงสร้างคอนโดนั้น ได้ออกแบบถูกต้องหรือไม่ มีการคำนวณ หรือคาดคะเน ผิด ๆ หรือไม่ ผู้ออกแบบมีความรู้ความสามารถในการออกแบบจริงหรือไม่ ความผิดพลาดเกิดจากความไม่เดียงสา หรือเพราะคิดว่าข้าแน่ ไม่ยอมฟังใครของผู้ออกแบบหรือไม่

การที่คอนโดทรุดตัวลงนั้นย่อมเกิดได้จากเหตุเดียวคือโครงสร้างมีปัญหา ซึ่งน่าจะยอมรับว่าเราเดินมาผิดทาง หาทางปรับโครงสร้างใหม่ก่อนที่จะเสียหายไปมากกว่านี้ หรือเราจะแก้ปัญหาโดยการเอาขอนไม้มารองรับเพื่อป้องกันไม่ให้มันทรุดลงเท่านั้นหรือ

ได้ข่าวว่าจะมีการแก้ปัญหาแบบเอาขอนไม้ไปรองรับคอนโดที่ทรุด โดยการสั่งการให้บุคลากรที่สังกัดเขตพื้นที่ 1 ของบางจังหวัด รับผิดชอบดูแลโรงเรียนให้กว้างขวางขึ้นโดยให้รับผิดชอบในเขตตรวจราชการด้วยโดยเฉพาะอย่างยิ่งทางด้านวิชาการ

ครับ......เมื่อก่อนนี้โครงสร้างเค้าดีอยู่แล้วมีองค์กรที่รับผิดชอบระดับเขตการศึกษา ระดับจังหวัด ระดับอำเภอ ก็ไปยุบเค้าซะหมด เดือดร้อนกันถ้วนหน้า พอมาตอนนี้ก็จะสั่งให้ไปรับผิดชอบในรูแบบเดิม .....ก็เลยอยากถามว่า แล้วไปยุบเค้าทำไมให้วุ่นวาย ให้เดือนร้อน

ข้อผิดพลาดนี้ ถามว่า "ใครเป็นผู้รับผิดชอบ" หรือจะบอกว่า ไม่ต้องรับผิดชอบ เพราะการศึกษาไทย กำลังไปได้ดีอยู่แล้ว ก็ตามใจ ไม่ว่ากัน
หมายเลขบันทึก: 130570เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2007 10:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 20:33 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

เห็นด้วยกับฝันร้ายของวงการศึกษา   เพราะมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ  ผมคนหนึ่งละที่ได้เคยเล่าแจ้งแถลงไขและก็เรียกร้องเรื่องนี้มานานพอสมควรแต่ก็เหมือนกับเป่าสาก(ขอโทษนะครับหากคิดว่าไม่สุภาพ) มันไม่มีอะไรสะท้อนกลับมาในทางที่ดีขึ้นเลย  ทุกอย่างก็คงเหมือนเดิมไม่ว่าระดับไหนๆ จะกระทู้ไปในเวปของเขต  ของกระทรวงหรือของรมต.  แม้กระทั่งเสนอด้วยคำพูดต่อผู้บริหารระดับต่างๆหรือใครต่อใครที่รับผิดชอบเรื่องนี้รวมไปถึงเคยตอบคำถามและแสดงความคิดเห็นในการสอบสัมภาษณ์เพื่อเข้าสู่ตำแหน่งผู้บริหารสถานศึกษา หวังเพียงเพื่อให้ผู้หลักผู้ใหญ่ทุกระดับหันหน้ามาแลเหลียวเรื่องพวกนี้บ้าง หันหน้ามาคิดมาพิจารณาบ้างอย่างน้อยหากคิดว่าอยากรู้ปัญหาจริงๆก็น่าจะจัดให้มีการประชุมสัมมนาเชิงปฎิบัติการ เอาครูผู้สอนเอาผู้เกี่ยวข้องมานั่งจับเขาคุยกันหาเหตุหาผลหาหนทางปรับปรงแก้ไขก่อนที่จะสายเกินแก้ โดยเฉพาะพวกที่อาศัยอยู่บนหอคอยงาช้าง มองการณ์ไกลสายตายาวจนลืมที่จะก้มมองดูเท้าของตนเอง ผมยอมรับการมองไกลเป็นสิ่งที่ดีแต่มันต้องมีวิธีมอง อยู่หอคอยสูงมองไปไกลอย่างเดียวไม่ได้มันต้องมองที่เท้าหรือโคนหอคอยที่ตนเองอาศัยอยู่ก่อนแล้วค่อยๆมองไกลออกไปๆจึงจะถูก หากท่านมองไกลอย่างเดียวข้าศึกโจมตีหอคอยทุบโคนหอคอยท่านก็ไม่เห็นไม่รู้กว่าจะรู้ก็คงสายเกินแก้   ขอบคุณบล๊อกนี้ที่ได้จุดประกาย และก็คิดว่าอย่างน้อยคงมีคนที่เกี่ยวข้องคนมีอำนาจคงมีโอกาสเข้ามามองมาแลตรงนี้และก็นำไปคิดนำไปหาวิธีการแก้ไขปัญหาอนาคตของชาติก่อนที่จะสายเกินแก้  และอยากขอร้องว่า

กรุณาอย่าเข้ามาแค่อ่านผ่านผ่านเลย       กรุณาอย่าเฉยเมยต่อปัญหา

กรุณาใส่ใจและนำพา                                แก้ปัญหาอนาคตของชาติไทย

ไทยจงคงดำรงอยู่ได้ใช่ใครอื่น                 ทุกคนต้องยื่นมือมาช่วยแก้ไข

ทำอย่างไรให้ไทยเป็นไทย                        ควรย้อนไปหรือเดินต่อก็ลองดู

ขอบคุณ คุณ ช.รัตน ที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าสิ่งที่เราคิด เราเห็น มีอีกหลายคนที่คิด และเห็นเหมือนกัน

ความจริงบทความนี้เขียนมาตั้งแต่เดือนกันยายน มีคนเข้ามาอ่านพอสมควร แต่ไม่ค่อยมีใครแสดงความคิดเห็น ต้องขอบคุณอีกครั้งที่ผ่านมาเจอและร่วมแสดงความคิดเห็นครับ

สวัสดีครับ อาจารย์จงภพ

  • ผมไม่มีความรู้เกี่ยวกับเขตพื้นที่การศึกษาและโครงสร้างต่าง ๆ อย่างลึกซึ้ง .. จึงยังไม่ขอแสดงความคิดเห็นใด ๆ ครับ
  • จึงขอมารับความรู้จากอาจารย์ดีกว่าครับ

ขอบคุณครับ :)

เป็นประชาสัมพันธ์หน้าเวปของสพท.ชม.1ถึงเรื่องการประชุมรับฟังความคิดเห็นร่างหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช  2544  (ฉบับปรับปรุง)    ครั้งที่ 4  ซึ่งดำเนินงานร่วมกันระหว่าง สพฐ. สพท.เชียงใหม่ เขต 1 และ สสวท.เพื่อสะท้อนปัญหาและความต้องการของผู้มีส่วนร่วมในการจัดการศึกษา
ในภาคเหนือ  เพื่อที่จะช่วยกันพัฒนาคุณภาพการศึกษาของชาติ 
จัดขึ้นระหว่างวันที่ 23 -24 กุมภาพันธ์ 2551 ณ โรงแรมเชียงใหมภูคำแล้วก็อยากรู้ว่าผลออกมาเป็นอย่างไร  เขาเชิญใครมาประชุมกันนะคงเข้าแบบเดิมคือคนเข้าร่วมประชุมก็ไม่ได้เป็นครูที่เป็นผู้สอนทั้งหมด การประชุมก็คงเป็นเพียงการมารับเอานโยบายผู้บังคับบัญาเท่านั้นคงไม่มีใครกล้าเสนอหรือนำเสนอปัญหาเพื่อที่จะแก้ไขอย่างจริงจัง หากคิดจะทำก็น่าจะจัดประชุมครูสาระต่างๆแต่ละจังหวัดเพื่อนำปัญหามาสรุปรวมกันจากนั้นก็ส่งผู้แทนของสาระต่างๆไปประชุมสรุปรวมเป็นของภาค จากภาคก็คงส่งตัวแทนไปประชุมสรุปผลเป็นระดับประเทศ จึงน่าจะได้ข้อสรุปที่ชัดเจน  แล้วก็นำไปแก้ปัญหาอย่างแท้จริง  การคัดเลือกเราครูแต่ละสาระเข้าไปประชุมก็น่าจะสอบถามไปทุกโรงเรียว่าใครจะไปประชุมเพื่อนำเสนอปัญหา เอาคนที่สนใจมีข้อมูลข้อเสนอที่เป็นสาระจริงๆกล้าที่จะพูดไม่ใช่เลือกเอาบ่งเอาตามความเข้าใจของผู้จัดหรือเอาคนที่สนิทสนม มีชื่อเสียงหรือเป็นคนหัวอ่อนเขาว่าไรก็ว่าตามไม่พูดผลมันก็จะออกมาเหมือนเดิม คือฝันร้ายการศึกษาไทย

เรียน คุณ ช.รัตน
ผมเองก็ไม่ได้เข้าร่วมประชุมดังกล่าวเหมือนกัน เพราะเคยมีประสบการณ์ในการประชุมประเภทนี้มาแล้ว ผลสุดท้ายก็ทำตามที่ตั้งธงไว้ ครั้งนี้ไม่แน่ใจว่าจะออกหัวหรือก้อย ถ้าได้ข่าวจะนำมานำเสนอต่อไปครับ

ครูบางคนต้องมีส่วนรับผีดชอบครูบางคนไม่เป็นตัวอย่างที่ดีกับเด็กๆเช่นอายุจะห้าสิบหกสิบแล้วยังจะป้าดารา AF thestarฯลฯ บางคนป้าอำนาจแสดงอำนาจใหญโตคับโรงเรียนบางคนเป็นถึงระดับรองผู้อำนวยการยกตัวอย่างโรงเรียนบางโรงเรียนที่ใกลๆกับสยามทีวี(คงรู้นะว่าโรงเรียนอะไร)แล้วอย่างนี้เด็กๆจะเอาตัวอย่างที่ดีจากที่ไหนครับถ้าไม่เริมจากแม่แบบแล้วจะพิมย์ออกมาดีได้ยังไงกัน

เห็นด้วยคนหนึ่ง จริยธรรมของครูแย่ลงมาก ในโรงเรียนมีชื่อมากแห่งหนึ่งของเชียงใหม่ ครูมีจริยธรรมแย่มาก อาฆาตนักเรียนที่ยังเป็นผู้ไร้เดียงสา ถ้าเด็กทำอะไรไม่เข้าท่า ทำอะไรซื่อ ๆ ตามประสาเด็กแต่ไม่ถูกใจครู ครู เมื่อเป็นครูก็ต้องทำหน้าที่สอน แต่ครูบางคนกลับถือตัวถือตนว่า กูมีอำนาจเหนือมึงนะ จะให้มึงตก มึงได้ ก็ขึ้นอยู่กับกู กลับไม่สอนกลับอาฆาตแทน มึงอย่าทำในสิ่งที่กูไม่ชอบ ไม่ว่าจะถูกหรือผิด ต้องทำตามความต้องการของกู จากนั้นครูคอยกลั่นแกล้งเด็กผู้ไม่มีทางสู้ทุกวิถีทาง จิตใจคนแบบนี้ไม่น่ามาเป็นครู เมื่อแม่พิมพ์เป็นแบบนี้อย่าหวังเลยว่าอนาคตของชาติที่แม่พิมพ์พิมพ์ออกมาจะดีไปได้ ปัญหาสังคมที่คนหำ้หั่นกัน ไม่ยอมลงให้กันอย่างทุกวันนี้เป็นเพราะแม่พิมพ์ที่ห่วยๆ มีส่วนสร้างส่วนหนึ่งด้วย

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท