ความรู้สึกปลาบปลื้มใจเป็นที่สุดในวันนี้


           เคยรู้สึกแบบนี้บ้างมั้ย???

           วันที่รู้สึกว่า...เป็นอิสระ  ภาคภูมิใจ

           เวลาที่ยืนมองดูบ้านแสนรัก  ที่เราสร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรงตลอดเวลา 5 ปีที่ผ่านมา   มันช่างเหนื่อยเหลือเกิน.....

           ค่อยๆดูการเติบโตของบ้าน....

           กระเบื้องแต่ละแผ่นที่บรรจงวางบนหลังคา....

           เสาแต่ละต้นที่ผ่านการขัดเกลา...

           ลวดลายไม้แกะสลักที่ผ่านการคัดสรรจากความคิดของเรา.....

           การทำงาน  7 วันติดต่อกันมาตลอด 5 ปีผ่านการอดออม...ระมัดระวังเรื่องการใช้จ่ายตลอด....ผ่านอุปสรรคมากมาย

           ในวันนี้...เมื่อได้มองดู    เรือนรักร้อย...น้ำตาแห่งความปลาบปลื้มใจได้ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว  ความรู้สึกนี้ไม่สามารถพูดออกมาได้

            เป็นวันแรกที่ยืนมองดูหน้าบ้านเป็นเวลานาน...และถ่ายรูปด้านหน้าแบบเต็มๆไว้เป็นครั้งแรก

 

          อยากตะโกนดังๆว่า...วันนี้เราทำได้แล้ว   เราผ่อนบ้านจนหมด...ไม่มีหนี้สินเกี่ยวกับเรื่องบ้านติดค้างอีกต่อไป.....และก็ขอให้กำลังใจทุกท่านที่กำลังผ่อนบ้าน  ได้พบกับความรู้สึกแบบนี้ในเร็ววันค่ะ

          ขอกราบขอบพระคุณคุณพ่อ  คุณแม่ที่อยู่เคียงข้างเรามาตลอดเวลาค่ะ...

          ยิ่งใกล้วันงานมหกรรม km ภูมิภาค  ก็ยิ่งมีแต่เรื่องดีๆ เข้ามาเติมเต็มกำลังใจให้เราได้มีแรงทำงานต่อไป....      

หมายเลขบันทึก: 130999เขียนเมื่อ 23 กันยายน 2007 20:27 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:22 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (60)

ดีใจด้วยจ้า ^ ^

เห็นบ้านแล้วภูมิใจแทนเลย ขนาดไม่ได้เกี่ยวนะเนี่ย.. ^ ^

น้องเก่งมากเลยค่ะ ยินดีด้วยนะจ๊ะ แล้วจะย้ายเข้าบ้านเมื่อไหร่จ๊ะ 

วันหลังถ้าไปพิษณุโลกจะไปเยี่ยมนะจ๊ะ  

  • สวัสดีครับพี่
  • มาร่วมยินดีครับ
  • แต่..ผมว่า ..อยู่ลำพังคนเดียวก็คงไม่เอาแล้วนะพี่
  • รีบ ๆ นะครับ
  • 555555555
  • P  พี่ตุ๋ยขา...
  • ขอบพระคุณค่ะ  คือความรู้สึกนี้บรรยายไม่ได้จริงๆค่ะพี่
  • คือหนูมองบ้านแล้วน้ำตามันก็ไหลใหญ่เลยค่ะ
  • หว้าไม่เคยถ่ายรูปบ้านแบบเต็มๆแบบนี้เลยค่ะ
  • แต่วันนี้รู้สึกว่า เราเป็นอิสระแล้ว  บ้านคือของเราจริงๆ  ไม่ต้องผ่อนบ้านอีกต่อไปแล้ว
  • อิอิ..สำหรับเรื่องย้ายเข้าไปอยู่   กระซิบๆ หว้าคนง่ายๆค่ะพี่   หว้ายกตั่งเข้าไปตัวนึง หว้าก็นอนได้แล้วค่ะ

สวัสดีค่ะน้องสาว

แวะมาดูลาดเลาก่อนบุกปล้น  เอ๊ย...บุกไปเยี่ยมจ้ะ หากมีวาสนาไปพิษณุโลกคราวนี้  จะไปบุกน๊า...

  • P  น้องสายลม...
  • ขอบคุณค่ะ
  • แต่แหม...อยู่คนเดียวก็สบายดีค่ะน้องรัก
  • มีมะหยี่ มะหมี่ด้วยค่ะ
  • อย่าแซวๆๆ คนกำลังปลื้มอยู่
  • P  พี่หนิงจ๋า..
  • ไม่ต้องดูลาดเลาเลยค่ะ
  • บ้านหว้ามีตั่งตัวเดียว  อิอิ...พูดเรื่องจริงนะคะ
  • ชอบบ้านโล่งๆ เข้ามาปล้นก็ไม่ได้อะไรหรอกค่ะ

บ้านสวยดีครับ

ยินดีด้วยครับ จะได้มีเวลา สร้างความสุขด้านอื่นๆต่อไป

  • P  สวัสดีค่ะอาจารย์
  • ขอบคุณค่ะอาจารย์
  • แหม..อาจารย์เหมือนรู้ใจเลย
  • เป็นคำสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเองเลยนะคะว่า..ถ้าผ่อนบ้านหมดแล้ว  ถึงจะคิดเรื่องบางเรื่องสักที
  • อิอิอิ...ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยมเยียนกัน
  • ขอแสดงความยินดีด้วยครับ 
  • ว่างๆจะขอนัดพรรคพวกไปจิบกาแฟหน่อยนะครับ

สัวสดีค่ะ อ.ลูกหว้า

  • มาร่วมแสดงความยินดีค่ะ
  • "บ้านนี้อยู่แล้วรวย"...ชัวร์...ฟันธงค่ะ

ยินดีด้วยค่ะ

Oh!! i c

  • รูปหลังคาบนหัว Blog เป็นหลังคาบ้านนี่เอง
  • ...คิดตั้งนาน.....อิอิ 
  • P   คุณหมอคะ
  • ยินดีค่ะ  แต่บ้านหว้ามีตั่งตัวเดียว
  • อิอิ...งบหมด
  • P  อาจารย์ Gutjang
  • ขอบคุณมากค่ะ
  • ถูกต้องแล้วค่ะอาจารย์ ด้านบนคือหลังคาเรือนไทยหลังแรก
  • ส่วนด้านข้างเป็นผนังในห้องค่ะ
  • ข้างล่างคือสุนัขเฝ้าบ้าน
  • บ้านนี้อยู่แล้วรวยหรือคะ  เพิ่มอยู่แล้วมีความสุขด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณลูกหว้า ..

ยินดีด้วยค่ะ ..บ้านสวยมากเลยค่ะ..เลยแวะเอา กาแฟมาแสดงความยินดีด้วย ..

แต่มาถึงหน้าบ้านคุณลูกหว้า แล้ว งง ๆ ค่ะ สายตาไม่ค่อยดี เห็นบ้านคุณหว้า เป็นวัดไปซะนิ ..อิอิอิ..

ล้อเล่น คะ ล้อเล่น.. 

ค่ะ 

  • "บ้านนี้ดี มั่งมีศรีสุข" ค่ะ

......

.......

ข้างล่างคือสุนัขเฝ้าบ้าน

เอ๊.....แล้วคนเฝ้าใจอยู่ไหนหนอ???

ไปก่อนละค่ะ...อิอิ

ยู้ปี้ วู้ๆๆๆๆ ในที่สุดเพื่อนก็ทำสำเร็จแล้ว  (แอบฟังเพื่อนบ่นมานาน ฮ่า ๆๆๆๆ )  และแล้ว ราณีก็ยังผ่อนไม่เสร็จเหมือนกัล อิ อิ  

ดีใจด้วยนะจ้ะ เพื่อนคนสวย

  • P  คุณ coffee_mania
  • ขอบคุณสำหรับกาแฟค่ะ
  • .ตอนสร้างบ้านใหม่ๆ มีเด็กวัยรุ่นผ่านหน้าบ้านบอกว่า"ใครเอาวัดมาตั้งแถวนี้วะ" อิอิ
ยินดีสุดๆ ด้วยคนพี่ หนูรู้ดีว่าความรู้สึกโล่งแบบนี้เป็นยังไง เพราะผ่านมาแล้วเหมือนกันเมื่อสัก 5-6 ปีที่แล้ว ตอนนี้กำลังหาเรื่องมีภาระใหม่อีกรอบ ตั้งใจจะซื้อที่ปลูกบ้านแบบเป็นเรื่องเป็นราว แต่ที่กลางเมืองก็แพงเหลือใจ อยากได้สัก 125-140 ตารางวา คงหมดตรูด รวมค่าที่+ค่าสร้างคงไม่หนี 10-15 ล้าน ได้ฤกษ์ขายที่ต่างจังหวัดมาร่วมระดมทุนแน่ๆ
  • P  ดีจ้ะเพื่อน
  • หายเหนื่อยไปเลยหล่ะวันนี้
  • เพิ่งมาจากสุโขทัยจ้ะ  รู้สึกเลยนะว่าการปลดหนี้สินได้นี่  รู้สึกดีจริงๆ
  • ส่วนราณีก็พยายามเข้านะเพื่อน
  • ขอให้กิจการดีวันดีคืน   และได้มีความรู้สึกเช่นเดียวกับเราเร็วๆนะจ๊ะ
  • สวัสดีค่ะ อ.ลูกหว้า
  • ยินดีด้วยค่ะ เป็นอิสระแล้ว :-))
  • P  หนูแก้มยุ้ย...
  • มาร่วมรับรู้ความรู้สึกเดียวกันใช่มั้ยคะ
  • กระซิบๆ คงไม่มีใครได้ยินนะ  แบบว่าถ้าหมดหนี้แล้ว  คงมีเวลาว่างมากขึ้น อิอิ...คราวนี้คงมีเวลาคิดเรื่องอื่นๆแล้วกระมัง
  • P  ป้าแดงขา...
  • ขอบคุณค่ะ 
  • หว้าดีใจจริงๆเลย
  • ตื่นเต้นๆๆ จนเก็บอาการไว้ไม่อยู่
  • นอกจากคุณพ่อ คุณแม่ พี่สาว ก็ไม่รู้จะบอกความรู้สึกนี้กับใครค่ะ
  • สัญญากับตัวเองนะคะ  ว่าจะพยายามไม่เป็นหนี้อีกแล้ว
  • ภูมิใจจริงๆเลย...
  • บ้านสวยจังค่ะ.คนเก่ง
  • ดีใจด้วยนะคะ
  • P  ครูรักษ์อยู่ไหนน๊า....
  • ขอบคุณค่ะ  สงสัยคืนนี้จะนอนไม่หลับ อิอิ

สวัสดีค่ะ

  • ยินดีด้วยค่ะ สมกับเป็นหญิงงามและแกร่งค่ะ
  • ขอชื่นชมด้วยใจจริงค่ะ

สวัสดีครับ อ.ลูกหว้า

  • ยินดีด้วยนะครับ ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน จริงๆ ด้วยนะครับผม
  • ขอให้มีความสุขกับความเป็นอิสระ และสบายใจนะครับผม
  • โชคดีและสนุกในการทำงานเพื่อสังคมต่อไปนะครับ 
  • P  ขอบคุณค่ะน้องพิชชา
  • แล้วเจอกันที่มน.นะคะ
  • P  คุณเม้ง
  • ขอบคุณค่ะ
  • คราวนี้เป็นอิสระแล้ว  ก็คงมีเวลาทำงานให้ส่วนรวมมากขึ้นค่ะ

ตามมาสวัสดี

ยินดีที่ได้รู้จักและอ่านประวัติครับ

ขอให้เจริญสุขทั้งทางโลกและทางธรรมนะครับ

ด้วยความปรารถนาดี

  • P  สวัสดีค่ะ
  • ตื่นเต้นจังเลยที่คุณพลเดชมาเยี่ยม
  • ขอบพระคุณมากค่ะ

สวัสดีค่ะ

 ได้เห็นมิตรผู้หนึ่งมีความสุข

ขอต่อค่ะ ได้เห็นมิตรผู้หนึ่งมีความสุข ก็พลอยยินดีด้วย ขอให้สุขทั้งกายและใจตลอดไปค่ะ

 

  • บ้านพร้อมแล้ว
  • อะไรๆเรียบร้อยแล้ว
  • มาขอได้แล้ว อิอิ

ขอแสดงความยินดีด้วยครับ ต่อแต่นี้ทุกตารางนิ้วที่บ้านก็เป็นของเราแล้วครับ

ได้ยินพี่เล่าให้ผมฟังที่เชียงใหม่ครานั้นแล้ว ว่ากำลังจะเป็นอิสระ...

ยินดีด้วยอีกครั้งนะครับ

  • P  พี่รุ่งคะ..
  • มีความสุขจริงๆค่ะ
  • แหม..คิดว่านอนกันแล้ว
  • แอบไปอาบน้ำหน่อยเดียว
  • งงๆเลย...ขอบคุณมากค่ะ  มีความสุขจนเก็บอาการไว้ไม่อยู่ค่ะ  อยากจะร้องออกมาดังๆเลยว่า "เราทำได้แล้วค่ะ"
  • P  พ่อขา..
  • พ่อพูดดังๆสิคะ
  • อิอิ...พูดเล่นค่ะ  เรื่องแบบนี้แล้วแต่ค่ะ
  • ถ้าจะมีวันนั้น...ก็คงจะมีสักวันนึง
  • แต่ถ้าไม่มี  หว้าก็ยังต้องอยู่ต่อไปค่ะ
  • P  เอก...
  • ดีจัง..จำได้ด้วยหรือคะ
  • ถ้าเราทราบประวัติความเป็นมาของบ้านนี้ตั้งแต่ต้น   น้องจะรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของพี่ในวันนี้
  • วันนึงคงมีโอกาสได้เล่าให้ฟังค่ะ
พี่ลูกหว้าจ๋า ได้รับหนังสือแล้วจ้า ตามไปดูการ์ดขอบคุณของน้องได้ที่นี่ http://gotoknow.org/blog/littlecorner/131049?page=1#396457
  • ยินดีด้วยนะค่ะ
  • น่าชื่นชม ต่อไปนี้คงมีความสุขแบบเต็มๆซะทีใช่ไหมค่ะ
  • จะทำให้ได้อย่างนี้บ้าง แต่ว่าคงต้องหาคนมาช่วยนิดหนึ่งค่ะ อิอิ

ดีใจจัง....ดีใจกับคนไม่หนี้ค่ะ.....หนี้เงินไม่เท่าไร...อย่าเป็นหนี้ชีวิตใครล่ะกันน่ะค่ะ....อิอิๆๆๆ....บ้านสวยมากเลยค่ะ อ.ลูกหว้าจ๋า...ดีจังครูแอนยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเองเลย  (ไม่มีคนมาช่วยสร้าง อิอิ)  มีแต่บ้านพ่อบ้านแม่...บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ

  • P  น้องซูซานจ๋า...
  • แหม..น่ารักจริงๆเลยน้องเรา
  • เดี๋ยวตามไปดูจ้ะ
  • P  คุณ "สายลมที่หวังดี"
  • ขอบคุณมากค่ะ
  • ให้กำลังใจให้ทำได้สำเร็จนะคะ
  • คือเป็นคนชอบทำอะไรให้สำเร็จเร็วๆค่ะ  เลยเร่งผ่อนเดือนละมากๆ  ทำให้หนี้หมดเร็ว  แต่เราก็จะเหนื่อยมากค่ะ
  • ถ้าสามารถหาใครมาช่วยได้ก็ดีค่ะ  
  • คิดเหมือนกันค่ะว่าต่อไปคงจะมีความสุขขึ้นค่ะ
  • P  สวัสดีค่ะครูแอน...
  • ขอบคุณค่ะ
  • หนี้ชีวิตหรือคะ  คงไม่คิดเป็นหนี้ใครหรอกค่ะ
  • เรื่องบ้านก็มองๆหาคนช่วยสร้างสิคะ
  • ทราบจากพรายกระซิบว่า..เป็นสาวอุตรดิตถ์ คนที่ไหนหรือคะ  เพราะพี่ก็อยู่ที่นั่นตั้งแต่เด็ก 
  • เพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่ได้ 5 ปีเองค่ะ
  • ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน

ครูแอนอยู่ อ.น้ำปาด จ.อุตรดิตถ์ค่ะ  อืม...หาคนมาช่วยสร้างบ้านนี่ยากจัง...ยิ่งกว่างมเข็มในทะเลอีกค่ะ..อิอิๆๆ....น่าภูมิใจกับบ้านหลังงามหลังนี้น่ะค่ะ..พรายกระซิบที่ไหนเหรอ...อย่าบอกน่ะว่าเป็น...........

  • P  โห..อยู่อ.น้ำปาดหรือคะ
  • พี่ก็มีเพื่อนๆอยู่ที่นั่น  สมัยเรียนที่อ.ณ.
  • ขอให้เจอคนช่วยสร้างบ้านเร็วๆนะคะ
  • อย่าให้สร้างแบบโดดเดี่ยวเหมือนพี่
  • อ้อ...พรายกระซิบหน่ะ   รับรองทายครั้งเดียวก็ถูก  อิอิ... ใครเอ่ย ????

นั่นน่ะสิค่ะ....ช่วยบอกหน่อยไม่แน่ใจว่าคนคนเดียวกันหรือเปล่า....ดีค่ะ อุตรดิตถ์น่าอยู่ไม่ได้กลับไปนานเห็นอะไรเปลี่ยนแปลงไปเยอะ

           อ.ลูกหว้าขา....

  • ปลื้มใจด้วยค่ะ......เข้าใจมากๆที่รู้สึก.....และเรียบเรียงเป็นตัวอักษร...
  • ไม่ง่ายเลยค่ะ......สำหรับมนุษย์เงินเดือน....ที่ทำได้ขนาดนี้.....แต่ อ.ลูกหว้าทำได้.......
  • ไชโย.....ไชโย......(มาถูกงานมั๊ยเนี่ย?)
  • สวัสดีค่ะ

เห็นแล้วต้องอิจฉาบ้าน  ครูลูกหว้ามีบุญจริงๆได้อยู่บ้านในฝันของผม  บ้านที่ผมอยู่ปัจจุบันก็เป็นทรงไทยผสม(ชาติไหนไม่รู้)  แล้วไปซื้อมาอีกหลังราคาถูกมากเมื่อ ๑๐ ปีในราคาสามหมื่นบาทฝากเอาไว้บ้านเพื่อนมาดูอีกทีกลายเป็นกองไม้กองใหญ่หนึ่งกอง  ประกอบไม่ได้เลยหมดปัญญาขนมาบ้าน  ทุกวันนี้เลยต้องเอาแต่ละชิ้นส่วนมาใช้ทำประโยชน์  ยังเสียดายไม่หาย

  • P  น้องแอน...
  • ขออภัยไม่ทันสังเกตว่าเข้ามาอีกค่ะ
  • ใบ้อีกนิ๊ด...อยู่แถวๆอีสานค่ะ
  • ถ้ายังทายไม่ถูกจะจุดธูปเรียกให้ไปรายงานตัว
  • อิอิอิ...
  • พี่กลับไปอุตรดิตถ์ก็ไม่มีที่อยู่แล้วค่ะ  คุณพ่อเกษียณจากราชภัฏแล้ว...ที่นั่นเปลี่ยนไปมากทีเดียวค่ะ
  • P  ครูหญ้าบัวขา...
  • แบบว่า..ก่อนหน้านี้หว้าทำร้านอาหารด้วยค่ะ
  • ก็ช่วยได้บางส่วน   แต่ตอนเลิกทำร้านนี่ เหนื่อยสุดๆเลยค่ะ    เก็บเงินผ่อนบ้านอย่างเดียว  ไม่ไปช็อปปิ้งเลยค่ะ
  • ตอนนี้ถึงผ่อนบ้านหมดแล้ว  แต่ก็ชักชินค่ะ ไม่ชอบช็อปปิ้งไปเลย
  • ภูมิใจ  ตื่นเต้น  จริงๆนะพี่
  • P  พี่เอก...
  • เรื่องบ้านประวัติมันยาวค่ะ
  • ค่อยๆสะสมเงินตอนทำงานเอกชนซื้อไม้มาก่อนค่ะ
  • แล้วก็ซื้อหลังคาทรงอยุธยามาก่อนหลังนึง  จากนั้นก็จ้างช่างอยุธยามาช่วยทำโครงหลังคาเรือนใหญ่
  • แล้วจ้างช่างอ่างทองมาทำศาลาไทยอีกหลังและทำฝาผนังเรือนใหญ่
  • อยากเขียนบันทึกลำดับขั้นตอนตั้งแต่เริ่มต้นหาไม้เลยค่ะ  ไว้ว่างๆก่อน....
  • ดีใจที่มีวันนี้ค่ะ   แต่นี่ก็แค่บ้านเฉยๆค่ะ  ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ใดๆทั้งสิ้น....ความจริงไม่ได้คิดว่ามีบุญหรอกค่ะ   แต่เรามีความฝันที่ยังไม่อยากบอกใคร    ไม่ได้สร้างเพื่อทำตัวให้เหมือนคนรวย....แต่หว้ากำลังทำตามความฝันของตัวเองค่ะ

อยู่ที่ไหนก็ไม่สุขเท่าอยู่บ้านตัวเองครับ

ยินดีด้วยครับ กับบ้านหลังแรกในชีวิต

^______^

 

 

สวัสดีค่ะ

P

น้องเก่งมากค่ะ ชื่นชมจริงๆ ความอดทน เป็นสิ่งที่ขมขื่น แต่ผลของมัน หวานชื่นยิ่งนัก ดีใจด้วยค่ะ

  • P  คุณบรรพต...
  • ใช่ค่ะ   บ้านที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของเรา
  • ขอบคุณค่ะ
  • พี่ศศินันท์คะ...
  • ถ้าบ้านหลังนี้มีคนมอบให้หว้าเลย  คงแค่รู้สึกดีใจ   แต่นี่เป็นบ้านที่เราต้องแลกด้วยอะไรหลายสิ่งหลายอย่าง    หลายปีแล้วสินะ..
  • ผลของวันนี้...หวานชื่นจริงๆค่ะพี่
  • ขอบคุณนะคะ
  • หวัดดีจ๊ะหว้า
  • พี่เข้ามาชื่นใจเงียบๆตั้งแต่วันแรกที่เห็นบันทึกนี้แล้วจ๊ะ  หว้าเก่งจังเลย อดทนมากด้วย  และมีวินัยการเงินเป็นเยี่ยม  อ่านแล้วพี่รู้สึกชื่นใจไปด้วยจริงๆ  ยังจำบานเฟี้ยมสวยๆในบันทึกนู้นๆของหว้าได้  หว้าไว้บ้านหลังนี้ด้วยรึปล่าวจ๊ะ
  • ทุกครั้งที่หว้าได้กลับมานอนพักอย่างมีความสุขที่บ้าน  ต่อไปนี้หว้าคงมีความสุขเพิ่มขึ้นอีกสิบเท่า   เพราะไม่ต้องคอยกังวลกับพันธะใดๆอีก
  • อิสรภาพอันยิ่งใหญ่ คือการไม่มีพันธะทางการเงินกับใครนี่แหละจ๊ะ   
  • อ้อ....ชอบที่พ่อครูบาแซวหว้าชะมัดเลย  พี่หัวเราะกิ๊กเลย   เรื่องพันธะหัวใจนี่พี่ออกความเห็นไม่ถูกละ   รีบเผ่นก่อนที่จะโดนน้องสาวหยิกแขนดีกว่า   อิๆๆๆๆ : )

แอบมาดีใจด้วย ยามดึกครับ
    เก่งจัง   การทำอะไรที่มีความสลับซับซ้อน มีขั้นมีตอน และต้องใช้ทรัพยากรมากๆ ได้สำเร็จ ย่อมเป็นเครื่องพิสูจน์คุณภาพคนไปเรียบร้อยแล้วในตัว .. เหนื่อยมากได้ แต่ห้ามเครียดนะจ๊ะ .. ไม่ดี

  • P  พี่แอมป์จ๋า...
  • ขอบพระคุณค่ะ
  • หลังนี้แหล่ะค่ะพี่   เวลามีใครถาม "หว้าจะเอาเงินไปเก็บตรงไหน "
  • "ได้เงินพิเศษมาจะไปทำอะไร"
  • บางคนอาจจะพอใช้ไปซื้อเครื่องประดับบ้าง   นาฬิการาคาแพง ของใช้แบรนด์เนม   อุปกรณ์ไฮเทค ฯลฯ
  • แต่สำหรับหว้าบอกได้คำเดียว "ทำบ้านค่ะ" หลายครั้งที่อยากนึกจะหยุดทำนะคะ
  • แต่ก็มีแรงฮึดขึ้นมาทุกครั้ง   เลยคิดว่า... พอทำงานเก็บเงินได้ก้อนนึงก็มาทำซักทีนึง...เงินหมดก็หยุดค่ะ
  • เดี๋ยวมีเรื่องต้องต่อเติมอีกค่ะ  หว้าหยุดแล้ว  แต่คราวนี้พ่อกับแม่เริ่มชอบบ้านนี้   เขาจะช่วยออกเงินต่อเติมบ้านให้ค่ะ
  • แต่หว้า ไม่ไหวแย้ว...พอก่อน
  • ส่วนเรื่องที่พ่อครูบาแซวนั้น....เหมือนท่านรู้ใจเพราะหว้าสัญญากับตัวเองจริงๆค่ะ
  • หนี้บ้านหมดแล้ว.....รอแต่คนมาขอแหล่ะค่ะ    ว่าแต่กล้าๆหน่อยละกัน  อิอิ...
  • P   คุณพ่อ handy ขา...
  • กราบขอบพระคุณค่ะ
  • เรื่องนี้พยายามให้กำลังใจตัวเองเสมอว่า
  • "เออ..เรานี่ก็เก่งนะ"
  • หนูไม่มีผู้ชายคอยปรึกษาเรื่องบ้านเลย
  • อาศัยสอบถามจากนักศึกษาพวกช่างก่อสร้างมาช่วยดู  ช่วยแนะนำบ้างค่ะ
  • แต่ก่อนหน้านี้ หว้าก็เชื่อมั่นในตัวเองมากค่ะ   คิดเอง  ทำเอง ไม่ฟังใคร  ตอนนี้เริ่มฟังพ่อกับแม่แล้วค่ะ    ปล่อยเขาช่วยคิดว่าจะต่อเติมบ้านยังไง....เขาว่างกันมากจะได้ไม่เหงา
  • อิอิ   หว้าไม่เครียดหรอกค่ะ
  • P  สวัสดีค่ะคุณหมอ
  • ขอบพระคุณมากเลยนะคะ
  • ดึใจที่มีวันนี้ค่ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท