บ้าน กศน........
เมื่อวานนี้ไปร่วมงานแสดงมุฑิตาจิตผู้ที่เคยทำคุณงามความดีในชีวิตการทำงานตลอดมาจนอายุครบ 60 ปี....ที่ ศนน......นึกขอบคุณและสรรเสริญท่านเหล่านั้นที่มีความอดทนอดกลั้นฟันฝ่าอุปสรรค...ต่างๆนาๆ.....ต่างฝากผลงานความเจริญก้าวหน้าให้องค์กรมั่นคง..รุ่งเรืองจนกระทั่งถึงวันนี้....วันที่องค์กรให้พักผ่อน.....
ผอ.สังวาย์ ผอ.ภาคเหนือได้นำ....ร้องเพลง"บ้านเรา".....ฟังแล้ว...นั่งนึกคำนึงถึงทุกท่านที่เคยอาศัยอยู่ในบ้าน กศน. ณ วันที่ 1 ตุลาคม ก็จะได้พักผ่อนและต่างแยกย้ายออกจากบ้าน กศน.ไป....บ้าน กศน.แห่งนี้เคยเป็นบ้านหลังใหญ่....เป็นที่อยู่อาศัยมาช้านาน....ให้ทั้งสุข...ทั้งลำบาก....ทั้งทุกข์ยาก..ทุกชีวิตที่ออกจากบ้านหลังนี้....ท่านคงไปหาที่นั่งมองดูลูกหลานที่ยังอยู่จะช่วยกันทำงาน....สานต่อ....ทำให้บ้านหลังนี้ยังสวยงามและมั่นคงต่อไปได้หรือไม่.....รุ่นแล้วรุ่นเล่า.....ที่ต่างแยกย้ายออกไปตามกาลเวลา.....ลูกหลานจะทำงานคนเดียว...หรือหาคนอื่นเข้ามาช่วย....วันเวลาเปลี่ยนแปลไป....ลูกหลาน กศน.เหลียวมองบ้านคนอื่นหรือไม่....ทำไมบ้านเขามีแต่หลังใหญ่มั่นคง...แล้วบ้าน กศน.เราล่ะ....ทำไมตอนนี้หลังคาเริ่มผุพัง ห้องหลายห้องหายไป....เหลือหลังนิดเดียว.....
มองตนเองก็ยังคงต้องอาศัยบ้านหลังนี้อยู่ไปอีกระยะหนึ่งเหลือเวลาไม่มากนัก....ตั้งใจมาตลอดจะทำงานซ่อมบ้านหลังนี้ให้ดีที่สุด....ให้คนอื่นได้มองเห็นข้างในบ้าน...ยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่จะให้คนที่ขาดโอกาส...ได้เข้ามาเยี่ยมเยียนเรียนรู้....อาจจะไม่หรูหราเหมือนบ้านอื่น...แต่บ้านนี้อยู่ติดกับบ้านชาวบ้านไม่รังเกียจในการที่จะเปิดบ้านต้อนรับทุกคนที่อยากเข้ามาหา....พยายามสั่งสอนลูกหลานที่อาศัยอยู่ในบ้านให้ยึดมั่น....อย่าหลงกระแส...อย่ายึดติด...อย่าปิดกั้นตัวเอง.ทำสิ่งที่แขกมาเยือนต้องการ.....ให้เขาได้รับแต่สิ่งที่ดีๆ...อย่ายึดติดกับกรอบมากเกินไปจะทำให้แขกเดือดร้อน..ตอบคำถามอย่างชัดเจนให้แขกเกิดความเข้าใจว่าบ้าน กศน.มีอะไรทำบ้าง..ทำงานอย่าผักชีโรยหน้า..ทำงานด้วยจิตเอื้ออาทร...แสวงหาสิ่งที่ทันสมัย...ทันเหตุการณ์มาให้บริการ...แม้บางครั้งจะลำบากยากเข็ญ....ก็ต้องทำ....เงินทองไม่ใช่สิ่งยิ่งใหญ่และจะใช้เป็นสิ่งกำหนดว่าหากไม่มี...ไม่พอ...จะทำงานไม่ได้...และพยายามทำงานร่วมกับเพื่อนบ้าน..ขอเพื่อนบ้านที่เขามีความรู้ความสามารถมาช่วยเราชาว กศน.ให้มากๆสักวันหนึ่ง..ผู้ปกครอง/ผู้ดูแลและผู้ที่ไม่รู้จักจะได้มองเห็น..ได้ทราบว่าคนในบ้านทำงานอะไรบ้าง....บ้าน กศน.หลังนี้คงจะกลับมาเป็นบ้านหลังใหญ่สวยงาม..มั่นคงสืบต่อไป...ให้คนที่ถึงเวลาย้ายออกไปพักผ่อนได้...ปลื้ม...ภูมิใจ....
สวัสดีค่ะ
- ความพยายามอยู่ที่ไหน...ความสำเร็จย่อมอยู่ที่นั่นใช่ไหมคะ....ตราบจนลมหายใจสุดท้าย...จะพบกับความว่าง...
- เห็นท่าน แว๊บๆ ในงาน
- ขอบคุณที่แวะมาเยือน
- หน้าที่ของเราทำให้ดีที่สุดค่ะ...สู้ๆๆๆๆ....
ครูหล้าครับ ขอส่งใจมาร่วมมุทิตาจิตกับผู้เกษียณด้วยครับ
สวัสดีครับครูหล้า
"อย่ายึดติดกับกรอบมากเกินไปจะทำให้แขกเดือดร้อน..ตอบคำถามอย่างชัดเจนให้แขกเกิดความเข้าใจว่าบ้าน กศน.มีอะไรทำบ้าง..ทำงานอย่าผักชีโรยหน้า..ทำงานด้วยจิตเอื้ออาทร...แสวงหาสิ่งที่ทันสมัย...ทันเหตุการณ์มาให้บริการ...แม้บางครั้งจะลำบากยากเข็ญ....ก็ต้องทำ....เงินทองไม่ใช่สิ่งยิ่งใหญ่และจะใช้เป็นสิ่งกำหนดว่าหากไม่มี...ไม่พอ...จะทำงานไม่ได้...และพยายามทำงานร่วมกับเพื่อนบ้าน..ขอเพื่อนบ้านที่เขามีความรู้ความสามารถมาช่วยเราชาว กศน.ให้มากๆสักวันหนึ่ง"
ถ้าชาวกศน. เราคิดแบบครูหล้าทั้งหมด เราคงรับใช้ประชาชนได้เยอะ การศึกษาก้าวหน้าไปแยะ เครือข่ายและลูกค้าคงมีมากมาย
สวัสดีค่ะ
มาเยี่ยมค่ะ
-ขอบคุณพี่ นะคะที่แวะมา
-ขอบคุณอาจารย์ ค่ะเชียงใหม่และแม่ฮ่องสอนกำลังเริ่มหนาวคงมีความสุขนะคะที่ได้มาแอ่ว