30-9-50
สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์สุดท้ายของการทำงานค่ะ
ดิฉันรู้สึกถึงความแตกต่างของผู้เกษียณทั้ง17คน
บางคนเซ็นงานออกคำสั่ง (อาจจะลืมเซ็นไว้ )
บางคนไม่ทำงานแต่นั่งรำพันว่าฉันจะทำอะไรดี ฉันจะเหงาใหม?
บางคนก็ยังเดินหาพวกเพื่อให้คนมาทำงานให้ตามเป้าหมายของตน
บางคนเตรียมนัดกันไปเที่ยว
บางคนหน้าตาผ่องใสเพราะไม่ต้องทำงานแล้ว ลืมงานบริหาร เตรียมตัวเป็นหมอที่ดีให้เต็มที่
ดิฉันทำงานปกติเพราะท่านผ.อ. ( ว่าที่) ยังไม่ค่อยแข็งแรงนัก
ดิฉันเซ็นงานที่สำคัญค่ะ ส่วนการแต่งตั้งคน การรับคนดิฉันให้ชุดใหม่ทำค่ะ
น้องๆบางคนรีบมาขออนุมัติเพื่อไม่ต้องมาอธิบายกับนายคนใหม่อีก กว่าจะพูดกันรู้เรื่องโดยเฉพาะเรื่องเงินทองต้องให้โปร่งใสและมาตรฐานเดียวกันค่ะ
ดิฉันได้เริ่มเกณฑ์ในการให้ความช่วยเหลือในการลงวารสารต่างประเทศและในประเทศที่ต้องเสียเงินมากพอควรโดยใหเป็นหน้าที่ของสถาบันจ่ายให้ค่ะ
ดิฉันได้แจกของขวัญให้หัวหน้างานเป็นที่ระลึกค่ะ บางคนก็มารับด้วยความดีใจ บางคนได้แล้วขอดิฉันแถมไปให้น้องๆที่หน่วยงานซึ่งดิฉันก็ยินดีค่ะ
บางคนได้ผ้าไหม บางคนได้เสื้อ ผ้าเช็ดตัว ขึ้นกับงาน ตำแหน่งและความดีที่ทำมาค่ะโดยดิฉันเอาเงินส่วนตัวซื้อให้
ดิฉันพยายามตามเยื่ยมหน่วยงานที่ไม่ต่อยได้ไปค่ะ
หมอนภามาหาดิฉันและบอกว่าใจหายเหมือนกันทำให้ดิฉันน้ำตาคลอเพราะเราทำงานมาด้วยกันโดยทะเลาะกันน้อยมากจากการมีความรู้สึกที่ดีๆต่อกันตั้งแต่ครั้งแรกของการทำงาน
ในวันศุกร์ที่28เรามีงานเกษียณที่โรงแรมริชชมอนด์
ในวันที่30 กันยา ดิฉันมีโอกาสมาเก็บของที่เหลือเนื่องจากของยังค้างอยู่มากค่ะ
ไม่มีความเห็น