การกลับมาอีกครั้ง
สวัสดีค่ะ...สมุดบันทึกที่รัก
ห่างหายไปนาน ไม่ได้มาเขียนบันทึกอะไรในสมุดเล่มนี้เลย ความจริงหลายเดือนที่ผ่านมา ก็มีเรื่องราวหลายอย่างที่อยากเขียน
เพียงแต่แรงบันดาลใจและความอยากนั้นมี แต่ "พลังที่จะเขียน" กลับยังไม่ถึงพีค สุดท้ายความอยากก็มลายหาย แรงบันดาลใจก็เบาบาง สมุดบันทึกจึงร้าง..มาเนิ่นนาน
ช่วงนี้ชีวิตมันเป็นยังไงก็ไม่รู้ ไม่ใช่สับสน..แต่มันรู้สึกเหมือนงงๆ เหมือนกับไม่ใช่ตัวเรา ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ตรงไหน และไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร และอะไรที่ควรต้องทำ
หากถามว่ากำลังมีความทุกข์หรือ คงตอบว่าไม่มี เพราะชีวิตในช่วงนี้ไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่ถ้าถามว่ามีความสุขดีไหม ก็ต้องตอบว่าคงไม่ เพราะความสุขน่าจะคือความอิ่มเอมยินดี แต่เวลานี้เรากลับรู้สึกเฉยๆ
เราคิดว่าที่เป็นเช่นนี้คงเพราะชีวิตของเรามันไร้รสชาติ ตื่นนอนขึ้นมาก็เตรียมตัวไปทำงาน กลับจากทำงานก็เตรียมตัวนอน หากถามว่าอะไรคือสิ่งที่หายไปจากชีวิต เราคิดว่ามันคงจะเป็น "ความฝัน"
ความฝันในที่นี่ ไม่ใช่สิ่งที่หมายถึง เป้าหมายที่ฝันใฝ่ แต่เราหมายถึง พลังบางอย่างที่เหนี่ยวนำให้เกิดความกระตือรือร้นที่จะคิดและจินตนาการ จำไม่ได้แล้วสิว่าสมองส่วนไหน ที่ผลักดันทำให้เกิดพลังอันนี้ เราคิดว่าบางทีหลายปีที่ผ่านมา เราใช้สมองส่วนนี้มากไปจนซลมันเริ่มฝ่อไปแล้วก็ได้มั้งเนอะ
การที่จะสร้างมันขึ้นมาใหม่อีกครั้ง คงต้องกลับไปตั้งสติกับสมาธิอีกหน รู้ตัวเลยนะว่า สมาธิของเราน่ะแย่ลงมากๆ การประสานงานของความคิดก็แย่ลง เราคิดอะไรที่มันซับซ้อนมากมายเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้อีกแล้ว ....เอ.. คิดอีกที คงเพราะอายุมากขึ้นแล้วมั้ง หุหุ
เฮ้อ... บ่นอะไรไปยืดยาวเหมือนคนแก่ไม่มีผิด แล้วก็ถือโอกาสเอานิสัยคนสูงวัยมาใช้อีก นั่นคือการชอบคุยชอบเล่าถึงเรื่องลูกๆหลานๆ
ถ้าถามว่าตอนนี้ความพอใจในชีวิตของเรามีอะไรบ้าง คงต้องตอบว่าหนึ่งในนั้น คือ ความรู้สึกดีๆที่ได้จากลูกชายตัวใหม่
เพราะถึงแม้ว่าเค้าจะซนมากมาย แต่ความซนที่แฝงความสดใสของเขา ก็ทำให้วันอันเงียบเฉยของเรา ไม่ผ่านไปอย่างเงียบๆเสียเลยในแต่ละวัน
งานอดิเรกของเราในช่วงนี้ คือการฝึกนายแบบตัวใหม่ มาแทนชูจังลูกสาวตัวเก่าที่จากไป มันทำให้เรากลับไปเล่นกล้องถ่ายรูปอีกครั้ง
การถ่ายรูปเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง และศิลปะก็เป็นสิ่งที่ช่วยทำให้ชีวิตมีความสุขสันต์ หลังจากได้ถ่ายรูป แล้วเอารูปมาลงโฟโต้ชอบ จากนั้นมานั่งดูรูปสวยๆ ก็ทำให้เวลาผ่านไปอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
บางทีเราคงต้องเริ่มต้นสร้างความสุขจากตรงนี้ จากนั้นค่อยเรียกสิ่งเก่าๆที่มันราร้างห่างไกลให้กลับมาอีกครั้ง
ไม่ว่าจะเป็น "ความฝัน" ก็ดี
ไม่ว่าจะเป็นสติ หรือ สมาธิ ก็ดี
รวมไปถึง..พลังที่จะทำในสิ่งที่เคยอยากจะทำ
ทุกอย่างมันคงกำลังดำเนินไปอยู่นะ.....
..................................
รูปลูกชาย... น้องราอัน
........................................
ความเห็น (12)
- น่ารักจริงๆๆด้วย
- ชื่อนี้แปลว่าอะไรครับ
- ราอัน
- พี่สาวเราหายไปนานมากๆๆ
- ขอบอก
- สวัสดีค่ะน้องชาย.. เข้ามาเร็วมากๆ ^_^
- ราอันแปลว่า ซน... มีรากศัพย์มาจากคำว่า รัน แล้วรัน พอออกเสียงยาวๆ ก็เป็น รา-อัน รัน มาจากภาษาอังกฤษ คือ run แปลว่าวิ่ง การวิ่ง..อาจจะหมายถึง อยู่ไม่นิ่ง ก็คือ ซน นั่นเอง
- สรุป ราอัน จึงแปลว่า ซุกซน
- ปล. ความหมายทั้งหมดที่เอ่ยมาทั้งสิ้น..สร้างขึ้นเองค่ะ 5555
สวัสดีค่ะ คุณ อนิศรา ยินดีที่ได้เจอกันอีก ขอบคุณที่แวะเข้ามาทักทายกันค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ k-jira
Wow....... คิดถึงจังเลยค่ะ ห่างหายไปนานเลยนะค่ะ :)
มะปรางมารายงานตัวว่ากลับมาทำงานที่หาดใหญ่แล้ว อยู่ใน ม.อ.ค่ะ
หวัดดีครับ คิดถึงเหมือนน้องมะปรางเลย คิดถึงทุกๆ คนด้วยครับ
ผมเองก็หายไปเหมือนกัน k-jira ่ เก่งกว่า ที่ "พลังที่จะเขียน" กลับมาแล้ว เพราะหนูราอันนี่เอง
ผมเองคงต้องรออีกหน่อย เพราะไม่มีใครมาอ้อนน่ะครับ ^__^
สวัสดีค่ะ อาจารย์ มาโนช
ดีใจที่อาจารย์แวะมาค่ะ คิดถึงอาจารย์มากมายจริงๆนะเนี่ย
ไม่อยากเชื่อ ว่าอาจารย์จะไม่มีใครมาอ้อนนะคะ 5555
ว่าแต่เห็นรูปใหม่ของอาจารย์แล้วตะลึงไป 3 วิ ค่ะ คุ้นๆ ว่าเหมือนเคยเห็นที่ไหน สุดท้ายก็นึกออกว่า สีภาพ มันคล้ายกับอยู่ในความฝันเลยนะคะ .. ฝันเก่าๆ ภาพเก่าๆ.. ดูคลาสสิคดีจังเลยค่ะ ^_^
สวัสดีค่ะ ดีใจที่ได้เจอคุณ ดอกไม้ทะเล อีกครั้งนะคะ ไม่ได้คุยกันนานจริงๆเนอะ
การถ่ายรูปหมา เป็นการ relax ที่ทำให้คลายเครียดได้ชะงัดจริงๆค่ะ ดูเหมือนง่าย แต่ความจริงยากพอสมควรเลย เพราะว่ายิ่งเป็นลูกหมา ยิ่งซนอยู่ไม่นิ่ง แต่ละรูปกว่าจะออกมาได้ เบื้องหลังฟัดปล้ำกับนายแบบ จนนายแบบงอนไปหลายยกแล้วล่ะค่ะ
ดีที่เป็นกล้องดิจิตอล ถ้าเป็นกล้องฟิล์ม สงสัย 1 ม้วนไม่รู้ว่าจะได้รูปถึง 2 รูปไหม
แต่ก็สนุกแบบคุ้ม ตอนหลังๆนี้ พอเบื่อๆเซ็งๆก็เรียกราอันมาถ่ายรูปค่ะ ถ่ายคลิปบ้าง แต่งตัวนายแลล จัดฉากทำเป็นถ่ายสตูดิโอบ้าง สนุกมากๆเลย
^__^ ขอบคุณที่แวะเข้ามาคุยกันนะคะ
สวัสดีปีใหม่นะค่ะ
