เสียงสะท้อนจากผู้อำนวยการโรงเรียนในฝัน

อีกหนึ่งความรู้สึกของผู้ปฎิบัติงานในโรงเรียนในฝัน

๑ อำเภอ ๑ โรงเรียนในฝัน

ใครจะคิดหรือพูดอย่างไรเป็นเรื่องของแต่ละบุคคล แต่ถ้าจะถามคนที่อยู่ในเหตุการณ์ หรือผู้ที่มีส่วนร่วมในโครงการ ขอบอกด้วยความบริสุทธิ์ใจว่า มันเป็นอะไรที่ดีสุดยอดจริง ๆ ถามว่าดีสำหรับใคร ที่เห็นได้ชัดเจนที่สุด คือ ดีสำหรับผู้เรียน ดีสำหรับชุมชน ที่แน่ ๆ ดีสำหรับการศึกษาไทย แต่อาจจะมีบ้างที่ไม่ค่อยจะเห็นด้วยนั้นเป็นปัญหาเฉพาะตัว ที่กลัวการเปลี่ยนแปลง แต่ถ้าองค์ร่วมแล้วถือเป็นการพัฒนาการศึกษาที่เป็นคุณประโยชน์ต่อวงการศึกษาไทยเป็นอย่างยิ่ง
โรงเรียนบ้านบะ เป็นโรงเรียนขนาดเล็ก มีเพียงไม่กี่โรงเรียนที่ได้รับคัดเลือกเข้าร่วมโครงการ มีนักเรียนแค่ ๑๘๑ คน อยู่ในตำบลเล็ก ๆ ห่างจากตัวอำเภอ ๒๗ กิโลเมตร ชุมชนเราเศรษฐกิจก็ไม่ค่อยดี แต่ประชาชนสนใจใส่ใจในด้านการศึกษา ต้นทุนเราต่ำ แต่เมื่อเราได้รับการคัดเลือกให้เข้าโครงการ เราก็ปรับปรุง พัฒนามาตลอด ชุมชนให้ความร่วมมือดีมาก ๆ ถ้าไม่มีโครงการนี้ โรงเรียนของเราคงจะไม่เป็นอย่างที่ป็นทุกวันนี้ เรามีห้องปฏิบัติการ มีแหล่งเรียนรู้ และเทคโนโลยีที่ทันสมัยตามสภาพบ้านเรา นักเรียนเราใช้คอมพิวเตอร์เป็น เปิดอินเตอร์เน็ตได้ ครูเรามีการพัฒนาตนเองอยู่ตลอดเวลา ชุมชนให้ความร่วมมือในทุก ๆ ด้าน เหตุผลก็คือ "เราเป็นโรงเรียนต้นแบบ ๑ อำเภอ ๑ โรงเรียนในฝัน"
" ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรี ๆ ไม่มีของดีที่ราคาถูก" โรงเรียนในฝันก็เช่นกัน ก็ต้องมีการลงทุนบ้างจึงจะประสบผลสำเร็จ แต่จะทำอย่างไรก็ขึ้นอยู่กับแต่ละท้องถิ่น มีมากทำมากมีน้อยทำน้อย รัฐช่วยส่วนหนึ่ง ชุมชนช่วยส่วนหนึ่ง เพื่อจะให้ได้มาซึ่งความสำเร็จนั้น ๆ ถ้าถามว่าเหนื่อยไหม ก็ต้องตอบว่าเหนื่อย แต่ถามว่าคุ้มไหม เกิน 100 % การจัดการศึกษาใช่ว่าจะเห็นผลในช่วงพริบตาเดียว ต้องอาศัยเวลา อย่าด่วนตัดสิน ทำธุรกิจเราอาจจะคิดกำไรขาดทุนได้ แต่การศึกษาเราคิดความคุ้มค่า คิดเป็นคุณค่า ซึ่งเราไม่อาจจะมาตีเป็นราคาได้
เมื่อเข้าร่วมโครงการใหม่ ๆ เราก็มีความวิตกกังวล กลัวจะทำไม่ได้ ณ วันนี้ท่านลองไปสอบถามผู้ปกครอง นักเรียน ครู บ้านผมดูว่าเขาปลื้ม และภูมิใจในความเป็นโรงเรียน ๑ อำเภอ ๑โรงเรียนในฝันขนาดไหน ขอบอกว่า โครงการนี้ดีของเขาจริง ๆ

นายอนุวัฒน์  ลักขษร ผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านบะ จ.สุรินทร์