.....เมื่อหยดน้ำเย็นฉ่ำร่ำจากฟ้า
ทั้งผักหญ้าเริงร่ารับหน้าฝน
เหล่ากสิกรเริงรื่นชื่นกมล
ดูพืชผลงอกงามอร่ามตา
...ต่างปลาบปลื้มความลืมหลงดำรงอยู่
ในหัวใจทุกผู้ปลูกพฤกษา
หยิ่งผยองลำพองในมายา
"ฮ๊า ! " พืชผลของข้าสง่าเชียว....
.....ครั้นหน้าแล้งแห้งเหือดทุกหย่อมหญ้า
เห็นไร่นาเปลี่ยนจากสีขจีเขียว
เป็นสีเหลืองโรยราพริบตาเดียว
พลันซีดเซียวเหี่ยวหายสลายไป
...อนิจจาเพิ่งค้นพบประสบซึ้ง
สัจธรรมเข้าถึงเกิดใจหาย
เพิ่งพินิจนึกแล้วน่าเสียดาย
"ฉันเวียนว่ายอยู่ใน..สิ่งลวงตา.."
"JasmiN"
สวัสดี อ. ขจิต ค่ะ
"JasmiN"
สวัสดีครับ..
มาร่วมซาบซึ้ง และซึมซับกับความงามของคำแความหมายของบทกลอน...
ธรรมชาติสอนให้เราไม่สิ้นหวัง.. ดูจากฤดูกาลต่าง ๆ สิครับ ผันเปลี่ยนไปอย่างมีจังหวะ หนาวนัก ก็มีแดดอุ่น... สิ้นแดดอุ่นก็เข้าสู่แดดร้อนแล้ง... พ้นแล้งก็ฉ่ำเย็นด้วยสายฝน
ประหนึ่ง.. ชีวิตเปลี่ยนได้เสมอ หรือเปล่าครับ
สวัสดี อ.แผ่นดิน ค่ะ
"JasmiN"
สวัสดี จัสมิน
สวัสดี ท่านพี่ไมตรี ค่ะ
"JasmiN"
สวัสดีจ้า