Love me, Love my supervisor
หลายคนบอกว่าชีวิตป.เอก ขึ้นอยู่กับอาจารย์ที่ปรึกษา (supervisor ขอเรียกสั้น ๆ ว่า ซุปล่ะกันนะคะ) เลือกซุปก็เหมือนเลือกคู่ชีวิต ถ้าเข้ากับซุปได้ก็ดีไป ถ้าผิดใจกับซุปขึ้นมาล่ะก็ ตัวใครตัวมันล่ะกัน
ครั้งที่เรามาสอบสัมภาษณ์เพื่อเข้าป.เอกนั้นคือครั้งแรกที่เราได้เจอซุปและรู้สึกประทับใจ ซุปเป็นคนที่พูดจาตรงไปตรงมา ดีก็ว่าดี ไม่ดีก็ว่าไม่ดี ไม่มีปากหวานเข้าใส่ หลายคนอาจไม่ชอบซุปทำนองนี้ แต่เราคิดว่าซุปคนนี้เหมาะกับเรามาก ทำงานกับซุปมาได้หนึ่งปี ยังไม่เคยรู้สึกเสียใจที่เลือกซุปคนนี้ แม้ว่าเราจะยังไม่มีผลงานตีพิมพ์ และงานวิจัยจะยังไม่คืบหน้าไปไหน แต่สิ่งที่ได้รับมาเต็ม ๆ คือ ความเป็นอิสระในการทำงาน
ซุปบางคนต้องการให้งานวิจัยเดินหน้าอย่างรวดเร็ว ก็จะวางแผนการทดลองให้นักเรียนป.เอกทำโน่นทำนี่ เพื่อไปถึงจุดหมายที่วางไว้ เมื่อครั้งเราเริ่มป.เอกใหม่ ๆ เรายังไม่มีความรู้และประสบการณ์ ซุปจึงบอกว่าเราน่าจะทำอันนี้อันนั้นเพื่อเป็นแนวทางให้เราเริ่มต้น เวลาผ่านไปเรากลับมีความคิดของเราเองที่อาจจะตรงหรือไม่ตรงกับซุปบ้าง ทีแรกก็ไม่มั่นใจว่าซุปจะยอมรับหรือไม่ เพราะได้ยินมาเยอะว่าอย่าเถียงหรือมีปัญหากับซุป แต่เราตัดสินใจบอกซุปไปว่าเราจะไม่อยากทำสิ่งที่ซุปบอก และเราอยากจะทำในสิ่งที่เราคิด ตอนแรกก็นึกว่าซุปจะไม่พอใจ ที่ไหนได้ ซุปกลับบอกเราว่า
Remember one thing. I’m NOT your boss. I’m your supervisor. You don’t need to do whatever I’ve told you. It’s the right way that you want to create your own work. My job is to advise you and treat you to be independent.
พูดง่าย ๆ ก็คือซุปอยากให้เราคิดแนวทางวิจัยเองโดยที่ไม่ต้องคอยทำตามที่ซุปบอก ให้เรามีความคิดที่เป็นอิสระในการทำงานและซุปจะเพียงแค่คอยแนะนำเท่านั้น จากวันนั้นถึงวันนี้ ซุปไม่เคยบอกว่าให้เราทำอะไร แต่จะถามว่าเรากำลังทำอะไร เพราะอะไร ผลเป็นอย่างไร แล้วเราจะทำอะไรต่อ และเราเองก็กล้าที่จะเสนอความเห็นพร้อมเหตุผลสนับสนุนความเห็นเราให้ซุปฟัง เชื่อมั้ยว่าเคยเถียงกับซุปจนถึงขั้นซุปทุบโต๊ะมาแล้ว ฮ่า ๆ แต่สุดท้ายก็ลงเอยกันด้วยดี เพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับเหตุและผล ถ้าเหตุผลซุปดีกว่าเราก็จะเห็นด้วย แต่ถ้าเหตุผลเรามากกว่า ซุปก็จะบอกว่า It’s reasonable. Go ahead. อิอิ
อีกสิ่งหนึ่งที่เราประทับใจซุปคนนี้ คือซุปไม่เคยหวังว่าผลการทดลองเป็นกอบเป็นกำ สิ่งที่ซุปบอกเราเสมอนั่นคือ You are PhD student, NOT technician. The most important thing is the way you think. ระบบความคิดเรานั้นสำคัญที่สุด ถ้าช่วงไหนเราทำการทดลองเยอะไป ซุปจะบอกให้หยุดแล้วไล่ให้ไปอ่านหนังสือ อ่านงานวิจัย ผลงานตีพิมพ์ แล้วอยู่นิ่ง ๆ คิดเยอะ ๆ ก่อนที่จะทำการทดลองต่อไป
แต่ซุปก็ไม่ใช่เล่น ๆ นะ เพราะไม่ได้ให้อ่านเฉย ๆ อ่านแล้วให้เขียนสรุปแนวความคิดส่งซุปด้วย แรก ๆ ก็เบื่อที่ต้องอ่านและเขียนรายงาน แต่เวลาผ่านไปจึงรู้ว่า ความรู้สะสมจากการอ่าน มันทำให้เราเข้าใจงานทดลองได้มากกว่าที่คิดจริง ๆ เฮ้อ ว่าแล้วก็เหนื่อย ถึงแม้มันจะดีขึ้น แต่ก็ยังไปได้ไม่ไกลสักเท่าไหร่
ถึงตอนนี้หนึ่งปีผ่านไป อาจจะยังตอบไม่ได้ซะทีเดียวว่าเราได้อะไรมาบ้าง ผลงานการทดลองก็ยังน้อยนิด แต่ที่แน่ ๆ เราได้ความรู้ในงานที่ทำ ได้พัฒนาความคิดให้เป็นระบบ มีความกล้าที่จะวิจารณ์งานวิจัย และสำคัญที่สุดคือมีความมั่นใจในงานของตัวเอง ทั้งหมดทั้งสิ้นนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับอาจารย์ที่ปรึกษาเราคนนี้ล่ะค่ะ ^___^
ความเห็น (14)
- สวัสดีค่ะ...ครูอ้อยเองค่ะ..สบายดีนะคะ
- อ่านแล้ว..สบายใจดีมากเลยค่ะ
- ครูอ้อย...ก็กลัวท่านอาจารย์ที่ปรึกษามากเลยค่ะ
- ยิ่งท่านถามว่า...ไปถึงไหนแล้ว ทั้งๆที่ครูอ้อยไม่ไปถึงไหนเลยค่ะ
- เพราะความเกรงใจ และกลัวท่านจะเสียใจ ครูอ้อยก็เลยตอบไปตามความจริงว่า...เรากำลังทำอะไรอยู่ สนใจเรื่องอะไร ท่านปล่อยให้ครูอ้อยพูดในเรื่องที่สนใจ แล้วท่านก็เพิ่มเติมให้ ..
- จากนั้น...ครูอ้อยก็วนเวียนกับการทำงาน..เป็นบ้าเป็นหลัง..จนลืมเรียนค่ะ
- เพิ่งจะมาลุยได้ 2 วันที่ผ่านมา
- มาพบบันทึกนี้ ดีจังเลยค่ะ
- ครูอ้อยต้องขออนุญาต..พูดคุยกับน้อง..แบบ..ใกล้ชิดอีกนะคะ
เอ็นดูด้วยนะคะ...
สวัสดีจ้า
เลือกซุปผิด คิดจนหัวแตกตายได้ ฮ่าฮ่า
ดีนะที่แนนไม่มีปัญหากับซุป ก็พยายามบอกแกตรงๆ ว่ากังวลอะไร มีปัญหาอะไร แกก็มักจะพูด convince ให้เรามีกำลังใจทำงานต่อไป (คนจะเป็นดร.ได้ อย่างน้อยต้อง convince ให้คนอื่นเชื่อในสิ่งที่เราคิดได้ล่ะสินะ อิอิ)
ช่วงนี้เป็นยังไงบ้างจ๊ะ ดูจะมีความสุขกับงานดีนะ
เพิ่งอ่านออกเสียงชื่อ ณิช (ปกติจะเป็นคนจำลักษณะของตัวสะกด ตัวอักษร ไม่ค่อยออกเสียงเรียก) เลยเพิ่งนึกออกว่าชื่อเดียวกับ roommate เลย เวลาแนนเห็นชื่อที่หน้าจดหมายของพี่เค้า Nichanan ก็นึกไม่ออก อิอิ แปลกดี
เป็นมั้ย รู้จักเพื่อนที่เขียนชื่อเป็นภาษาอังกฤษ ทั้งชื่อทั้งนามสกุล จำได้แม่น แต่พอเห็นชื่อเป็นชื่อไทย นึกไม่ออกว่าเป็นใครล่ะเนี่ย มันไม่คุ้นตา (จะมีใครว่าเราเว่อร์มั้ยเนี่ย จริ๊งๆ)
ไปดีกว่า
ไว้จะมาโม้ใหม่
^___^
ณิช
ไม่ได้แวะมาทักทายซะนาน เป็นยังไงบ้างจ้ะ ผลแล็บไปถึงไหนแล้ว (555 แอบถามเหมือนซุปเลย) อย่าลืมทำล่วงหน้าไว้เยอะๆ เผื่อตอนกลับมาเมืองไทยปีนี้ จะได้ไม่ต้องห่วงงานอีก อิอิ
สวัสดีค่ะครูอ้อย
ณิชคิดว่านักเรียนหลายคนจะเกรงใจซุปมากเป็นพิเศษจนไม่กล้ากระดิก ขยับ นอกกรอบที่อาจารย์ให้ไว้ แต่จริง ๆ แล้วซุปน่าจะเป็นคนที่เรากล้าพูดเสนอความคิดเห็นมากที่สุดค่ะ ^__^
ณิช
หวัดดีจ้าแนน
เอ๊ะ เราเคยไปอ่านแว๊บ ๆ ว่าซุปแนนอาจย้ายไปมหาลัยอื่น แล้วผลเป็นไงบ้างจ๊ะ
ช่วงนี้เราก็ทำงานมีความสุขดี วัน ๆ ก็นั่งอ่านเปเปอร์ไปเรื่อย ๆ อ่านไปกินขนมไป อิ่มหมีพีมันดีแท้ ฮ่าๆๆ
อือ จะว่าไปเป็นเหมือนกันนะ ประเภทอ่านชื่อเพื่อนไม่ออกเนี่ย แต่ที่ฮากว่าคือเขียนภาษาไทยไม่ค่อยถูก เวลาเขียนโปสการ์ดให้เพื่อน มือจะแข็งเพราะไม่เขียนภาษาไทยมานาน แต่พอเขียนไปสักพักก็กลับมาเขียนคล่องเหมือนเดิม
ว่าแต่เมทแนนชื่อเดียวกับเรานี่ ต้องจำชื่อเราไปอีกนานแสนนานแน่เลย ฮ่าๆๆๆ
ไว้มาใหม่เด้อ
สวัสดีค่ะ 
nun
ใช่แล้วค่ะ เราจะทำวิจัยได้ต้องอ่านเยอะ รู้เยอะ คิดเยอะ วิจารณ์งานคนอื่นเยอะ ๆ จะได้มองแนวทางออก ไม่งั้นความคิดจะตันแล้วก็ต้องรอให้ซุปมาบอกให้ทำนี่ล่ะค่ะ
อย่าถามให้หลอนสิเพื่อน มีเรื่องอื่นให้ถามเยอะแยะมาถามเรื่องผลแล็บทำไมเนี่ยยยยย ฮ่าๆ
ตอนนี้ก็รีบปั่นงานอยู่ เพราะจะกลับเมืองไทยนี่แหล่ะ ว่าแต่ยังไม่ได้บอกซุปเลยว่าจะกลับบ้าน วู้วววว ซุปจ๋า อย่าว่ากันเลยเนอะ
คิดถึงนะเพื่อน
มาบ่นเรื่องซุปเนี่ย
งานหนักหละสิ
เอใจช่วยเพื่อนเสมอนะ
งานหนักจนเป็นเรื่องปกติ ถ้าไม่มีงานทำนี่สิน่าคิด ฮ่าๆ ^_^
กรี๊ดดดดดดดด
(ขอกรี๊ดด้วยความอิจฉาหน่อยเหอะฟระ)
ซุปน่ารักมั่ก ๆ --- หาให้คนจิ 555
แต่ท่าน(advi)เซอร์ของเราก็น่ารักไม่แพ้กันเฟร้ยยยย (มะยอม ๆ ขอคุยมั่ง)
ไม่พรรณาความน่ารักของท่านเซอร์เรามากนักหรอก เดี๋่ยวจะเปลืองเนื้อที่แกเปล่า ๆ
มาประมาณว่า หลอกให้อยาก(รู้)แล้วก็จากไป 55555
ซุปอย่างนี้แหละค่ะเป็นซุปดีค่ะ ช่วยให้จบได้ไวค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
หวัดดีดารัตน์
มาโพสต์ไว้ตั้งแต่สิ้นปีเหรอเนี่ย ลืมไปเลย โทษทีที่ไม่ได้เข้ามาตอบนะเพื่อน หุหุ
สวัสดีค่ะอาจารย์จันทวรรณ
ค่ะ รู้สึกโชคดีมากที่ได้ซุปดี ต่างจาก advisor ที่กดดันค่อนข้างเยอะ แต่ซุปจะบอกว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องเครียด :-)