ชีวิตในวงการ (อาชีพ) ครู (3)
จากที่ได้เข้ารับราชการครู ตำแหน่งครูผู้ช่วย สังกัด สพท.ปัตตานี เขต 1 เกือบครบ 2 ปีแล้ว ก็ได้ทำหน้าที่ครูที่เต็มที่ และดีแล้วไม่มากก็น้อย การเดินทางก็สะดวกมาก ๆ ไปและกลับโดยรถยนต์ของเพื่อนครูด้วยกันและสอนอยู่โรงเรียนเดียวกันด้วย โดยไม่ได้พักอาศัยที่บ้านพักครูแต่อย่างใด เพราะระยะทางจากบ้านไปโรงเรียนประมาณเพียง 25 กิโลเมตร (ไปกลับประมาณ 50 กม.) ส่วนบรรยากาศระหว่างการเดินทางก็จะเป็นหมู่บ้านเป็นระยะ ๆ บางช่วงก็เปลี่ยวบ้าง บรรยากาศเช้า ๆ ก็นับว่าสดชื่นทีเดียว เพราะเต็มไปด้วยต้นไม้โปร่ง ๆ โล่ง ๆ ก็ถือว่ามีบรรยากาศสำหรับเริ่มต้นวันใหม่ของครูที่จะไปโรงเรียนดีมาก ไม่ถือว่าน่ากลัวเลย แม้แต่ครูที่ไปด้วยกัน ขนาดเค้านับถือศาสนาพุทธ เค้าก็ยอมรับว่าไม่น่ากลัวเลย ถือเป็นวันปกติ ๆ
จนมาถึงวันพฤหัสที่ 2 สิงหา 50 วันนั้นในช่วงเวลาที่ทำการสอน เหตุการณ์ก็เป็นปกติ แต่พอถึงเวลาเลิกโรงเรียนประมาณ 15.45 น. ที่คุณครูจะกลับบ้าน ก็มีเหตุการณ์ล้อมครูไม่ให้กลับบ้าน มีการเผายาง เอาท่อนซุงขวางถนน และมีการตั้งวัตถุระเบิดปลอมเพื่อลวงเจ้าหน้าที่ ซึ่งมี ครูติดอยู่ในโรงเรียนทั้งหมด ประมาณ 70 คน .. แต่ไม่สามารถออกมาได้เนื่องจาก ถูกซุ่มโจมตีจนต้องล่าถอยกลับเข้าไปภายในโรงเรียน
ตลอดเส้นทางดังกล่าว คนร้ายได้ ได้นำสิ่งกีดขวางมาวางไว้บนถนนเป็นจำนวนมาก ทั้งการโปรยตะปูเรือใบ ตัดต้นไม้ขวางถนน และวางวัตถุต้องสงสัย ประมาณ 20 จุด ทำให้ ทหารตำรวจ ต้องใช้เวลา เคลียร์เส้นทาง ทำลายสิ่งกีดขวางต่างๆ เสียเวลาไป เกือบ 1 ชั่วโมงเต็ม เนื่องจากต้องทำอย่างระมัดระวัง เพราะสองข้างทางเป็นพื้นที่ป่าชายเลนที่ทึบมาก อาจมีกลุ่มก่อความไม่สงบแอบซุ่มโจมตีได้ ขณะทำการเก็บกู้
ระหว่างที่รอเจ้าหน้าที่ คณะครูที่รออยู่ในโรงเรียนรู้สึกไม่ค่อยดี ทุกคนมีความกลัวต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รอเจ้าหน้าที่นานมากประมาณเกือบ 3 ชม. เจ้าหน้าที่ก็วอส่งสัญญาณเป็นระยะ ๆ บางทีก็วอมาบอกว่าเจ้าหน้าที่จะมารับกัน ฮ. คณะครูก็แอบดีใจและหมดความกลัวสักพัก คิดว่าจะได้ขึ้น ฮ. สักครั้งในชีวิต บางทีก็พากันพูดคุยกันตลก ๆ กลบความกลัวเพื่อไม่ให้ทุกคนเครียด แต่พอเค้าวอมาบอกว่า ฮ. ลงไม่ได้เพราะอาจมีการซุ่มโจมตี ตอนนั้นครูก็เริ่มมีความกังวลอีกครั้งนึง อีกอย่างคณะครูเกรงว่าถ้าเกิดเหตุการณ์ยังเป็นแบบนี้ไปจนถึงค่ำก็อาจจะเป็นอันตรายมากยิ่งขึ้น
ประมาณ 17.35 น. เจ้าหน้าที่ชุดช่วยเหลือ และ คุณครู ขับรถยนต์ ออกเดินทาง จากโรงเรียนบ้านท่ากำชำ เพื่อกลับอีกเส้นทางหนึ่ง แต่ก็พบกับสิ่งกีดขวางมากมาบเช่นเดิม ต้องใช้เวลานานเกือบครึ่งชั่วโมง จึงสามารถออกจาพื้นที่ดังกล่าวได้ในเวลาประมาณ 18.00 น. ท่ามกลางความโล่งใจ ของทุก ๆ ฝ่ายรวมเวลาปฏิบัติการณ์ระทึกช่วยครูพ้นเงื้อมมือโจรได้ ในครั้งนี้ นานถึง 3 ชั่วโมงเต็ม โดยไม่มีความสูญเสียใดๆ ขณะปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ ในยามคับขัน อีกเหตุการณ์หนึ่ง
วันรุ่งขึ้นหลังจากวันเกิดเหตุ คณะครูในเครือข่ายทุกคนก็พากันประชุมหารือ และตกลงกันให้มีการหยุดเรียนสัก 1 สัปดาห์จนกว่าเหตุการณ์จะดีขึ้น
*****************************
นี่เป็นบันทึกที่ตื่นเต้นและถือว่าอันตรายที่สุดในชีวิตการเป็นครูใน จ.ปัตตานี แต่สำหรับตัวเองรู้สึกว่าไม่ค่อยกลัวและเป็นกังวลมากนัก คิดแต่ว่าเราต้องทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ถ้ากังวลมากไปคงไม่ต้องทำอะไร ๆ เป็นแน่
การบันทึกครั้งนี้ไม่ได้เสนอเพื่อแสดงถึงความน่ากลัวและอันตรายในพื้นที่ แต่เพื่อเพียงเล่าถือประสบการณ์ที่ตัวเองประสบมา
จริงอยู่ที่พื้นที่ในปัตตานีถือว่าเป็นพื้นที่สีแดง แต่เหตุการณ์เกิดขึ้นเป็นจุด ๆ อย่าไปเหมาว่าเกิดทั้งจังหวัด สถานการณ์ในปัตตานีก็ยังดำเนินเป็นไปอย่างปกติ ไม่ได้น่ากลัวหรือเลวร้ายอย่างที่คิด
ปัจจุบันนี้ก็ยังภูมิใจที่ได้มาเป็นครูรับใช้แผ่นดิน ทำเพื่อเยาวชนของชาติในปัตตานี และยังมีความภูมิใจและเต็มใจที่จะอยู่ที่นี่อีก และขอเป็นกำลังใจให้ครูทุกคนใน 3 จชต.
ความเห็น (5)
จริงคะเห็นด้วย
สวัสดีค่ะ
เป็นครูเหมือนกันน๊ะค่ะ แต่อยู่ที่เมืองเลย ภาคอิสาน ไม่ทราบว่ารู้จักรึเปล่าค่ะ ได้อ่านแล้วก็หวาดเสียวเหมือนกัน แต่จะเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ สู้ต่อไปค่ะ อ้อลืมบอกไป เป็นคุณครูสอนภาษาอังกฤษ ที่ จ.เลยนี่ละค่ะแต่ต้องเดินทางไปสอนไกลจากที่พักประมาณ 40 กม. สู้ สู้ ค่ะ
ครูนก
สวัสดีครับคุณครูที่แดนใต้
ผมขอบูชาในจิตวิญญาณของความเป็นครูของท่านคุณครูแดนใต้ ที่ไม่คิดจะทอดทิ้งเด็กและเยาวชนของชาติ ผมครูโหลขออำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์พระสยามเทวาธิราช บุญบารมีของพระเจ้าอยู่หัว จงได้ค้มครองครูใต้ทุกคนให้ปลอดภัย จากอันตรายทั้งปวง คงอีกไม่นานแผ่นดินใต้คงจะสงบสุข ธรรมะย่อมชนะอธรรม ผมเป็นคนอีสานแต่กำเนิด เมื่อปี 2525 ผมไปทำงานเป็นตังเกที่สงขลาเป็นเวลาเกือบปีเมื่อตอนจบมาใหม่ๆยังไม่มีงานทำ ได้ไปอาศัยแผ่นดินใต้ รู้สึกอบอุ่นดีมาก คนใต้ใจดีพูดตรงไปตรงมา ผมชอบสำเนียงการพูดของคนใต้ ฟังแล้วมีความสุขเหมือนกับฟังเพลง เป็นทำนองที่มีเสน่ห์ในตัว เมื่ออได้ดูข่าวมีเรื่องราวที่ไม่สงบในแดนใต้แล้วรู้สึกหดหู่ใจ
นักเรียนที่มีปัญหาการอ่านไม่ออก ลองเอาฝึกอ่านสำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการอ่าน เข่นอยู่ชั้น ป.2-3-4-5-6 แล้วยังอ่านคำที่มีตัวสะกดไม่ออกมีไหมครับ ถ้ามีมาเอาชุดฝึกกับครูโหลแห่งเมืองปลาไหล พร้อมที่จะช่วยเหลือเรื่องการอ่านไม่ออกของนักเรียนเต็มที่เลยนะครับ ถ้ามีเวลาหรือว่างจะมาอีสาน หรือมาสุรินทร์ อย่าลืมมาแวะครูโหลจะต้มเปรตปลาไหลให้กิน ครับ..ท่าน
ขอขอบคุณทุกคนที่สละเวลามาเสนอข้อคิด
สำหรับครูนก ระยะทางไปโรงเรียนไกลมาก ๆ ครูเราไม่ทิ้งนักเรียนอยู่แล้ว สู้ ๆ ระยะทางไม่ใช่อุปสรรคครับ
ส่วนครูโหลก็ขอขอบคุณที่อุตส่าห์เป็นห่วงและอวยพรให้น่ะครับ
ขอบคุณที่เข้ามาแวะเยี่ยมชมน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้ต่อสู้ต่อไปก็แล้วกันค่ะ จะแวะมาอ่านบทความบ่อย ๆ ก็แล้วกันค่ะ
ครูนก