30 นาทีกับความซาบซึ้งและละอองน้ำในตา

ใครก็ตามที่กำลังท้อแท้ รู้สึกว่าตนไร้ค่าควรอ่านเป็นอย่างยิ่ง ถ้าเด็กเหล่านั้นสามารถทำอะไรต่อมิอะไรได้ด้วยความร่าเริงของชีวิต คุณผู้มีทุนมากกว่าพวกเขาจะยอมแพ้เชียวหรือ

ปฏิบัติการฆ่าเวลาหลังอาหารเย็นด้วย ความซาบซึ้งระหว่างหนุ่มนักศึกษาปริญญาโทที่รับงานพิเศษเป็นพี่เลี้ยงเด็กในแคมป์ฤดูร้อนกับเด็กพิการ ด้วยความคาดหวังว่าจะได้ใช้ชีวิตในช่วงซัมเมอร์อย่างสนุกสนานกับเด็กๆ พร้อมกับได้เงินค่าตอบแทนด้วย แต่ เมื่อพบกับงานอันแสนยุ่งยากจากการดูแลเด็กชายพิการ 5 คนที่แทบจะช่วยเหลือตนเองไม่ได้ร่วมกับพี่เลี้ยงเด็กอีกคนหนึ่ง เขาแทบจะขอลาออกและกลับออกจากแคมป์นั้นก่อนเวลา แต่แล้ววันอันแสนยุ่งยากก็ผ่านไปและความสัมพันธ์อันซาบซึ้งระหว่างพวกเขา 7 คนก็ถูกร้อยเรียงผ่านสร้อยประคำลูกโอ๊คที่ทุกคนมีส่วนในการทำขึ้นพร้อมกับใช้แจกจ่ายไปยังสมาชิกในแคมป์คนอื่นๆ

หนังสือเล่มบางๆ ชั่วอ่าน 1 ชั่วโมง (สำหรับคนที่ชอบละเลียดตัวหนังสือ) เล่มนี้จบพร้อมความซาบซึ้งนี้ มีชื่อว่า ประคำลูกโอ๊ค แปลและเรียบเรียงโดย มนันยา ผู้ซึ่งกล่าวไว้ในคำนำว่า เป็นหนังสือที่สร้างความสะเทือนใจให้ผู้แปลกว่าหนังสือเล่มไหนๆ แต่คงต้องบอกว่าหนังสือเล่มนี้ค่อนข้างหายาก ดิฉันได้มาจากงานสัปดาห์หนังสือที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่จัดในปี 2542 ขณะนั้นหนังสือเล่มนี้ราคา 33 บาทเอง โห ตั้ง 8 ปีที่แล้ว หลังจากเล่มแรกที่ซื้อไว้ก่อนหน้านี้ถูกหลานสาวหยิบยืมแล้วหายจ้อย

ในที่สุดก็ฆ่าเวลาหลังอาหารเย็นไปได้ 30 นาที พร้อมกับความชื้นในดวงตา