วันนี้ผมขับรถออกจากบ้านแต่เช้า เหตุผลที่ออกจากบ้านเร็วขนาดนี้เป็นเหตุผลที่ต่อเนื่องค้างเติ่งในอารมณ์มาหลายวันหลังจากที่อำเภอปายจัดงานประเพณีท้องถิ่นขึ้นมางานหนึ่ง "งานกาดหลู่" เมื่อ 24-25 ตุลาคม ที่ผ่านมา
"ผมจะมาหาป้าแหลง หญิงเหล็กคนหนึ่งของอำเภอปาย"
ไม่พบป้าแหลง "ป้าแหลงไปร่วมประชุมของสหประชาชาติที่ กทม."
กลับวันที่ 3 พฤศจิกา........
อารมณ์ผมยังค้างอยู่กับงาน "กาดหลู่"
อะไรคือ "กาดหลู่" "กาดหลู่" คืองานอะไร
ไม่ทราบ ณ ปัจจุบันมีคนในพื้นที่เข้าใจความหมายที่แท้จริงของคำนี้สักเท่าไร โดยเฉพาะคนที่อายุน้อยกว่า 40 ปี คงน้อยมาก นักท่องเที่ยวบางท่านอาจทราบมากว่าเพราะอาจได้ฟังจากการประชาสัมพันธ์หรืออ่านความหมายจากอินเตอร์เน็ต ผมเองไม่แน่ใจว่าผู้จัดเองเข้าใจ"คอนเซป"ของ"กาดหลู่"แค่ไหน
"กาดหลู่" คือ ตลาดนัดซื้อขายแลกเปลี่ยนของที่จะใช้นำไปทำบุญในวันออกพรรษา หรืองานบุญอื่น ๆ เช่นตลาดนัดของที่จะใช้ทำบุญในวันขึ้นปีใหม่เมืองหรืองานสงกรานต์ ซึ่งของที่นำมาซื้อขายแลกเปลี่ยนส่วนใหญ่เป็นของที่จะนำไปทำบุญที่วัดในวันรุ่งขึ้น ได้แก่ กล้วย อ้อย ส้มโอ ตูง (ธง)ขนม ของหวาน ฯลฯ
ที่จริงมันเป็นเรื่องที่ดีที่หน่วยงานที่เกี่ยวข้องหันมาสนับสนุนงานประเพณีท้องถิ่น ผมมีโอกาสไปร่วมงานทั้งในฐานะผู้เที่ยวงานและกรรมการตัดสินการประกวดอย่างหนึ่งในงาน
งานปีนี้และปีที่ผ่านมาไม่ค่อยมีความแตกต่าง ที่ผิดสังเกตุมากคือปีนี้นักท่องเที่ยวจากต่างถิ่นน้อยมาก มีแต่คนในพื้นที่ ก็เป็นเรื่องที่ดีอีกนั่นแหล่ะครับที่คนท้องถิ่นเที่ยวกัน
ภาพของงานออกมาหลายคนภาคภูมิใจในภาพงานเพราะนงานคงมีการสะพัดของเงินมากพอสมควร ร้านขายเครื่องดื่มอัลกอฮอล์ทุกชนิดตั้งขายตลอดแนวถนน วงดนตรีทั้งลูกทุ่ง สตริง เพื่อชีวิต ลิเกไทยใหญ่ ร้านขายของต่าง ๆเต็มไปหมด ชนกว่าง (แมงกวางของภาคกลางน่ะแหล่ะครับ)ปาเป้า ยิงปืน ของเล่นอื่น ๆเพียบ
ผมเดินรอบงาน 1 รอบ พบนักร้องดัง "หงา คาราวาน" "ภูริ หิรัญพฤกษ์" และเพื่อนดาราอีก 2 คน
ระหว่างเดินก็พบเรื่องเศร้า ๆเยอะ วัยรุ่นถือกระป๋องเบียร์ยกซดกันแบบไม่เกรงใจใคร(วัยรุ่นที่ว่านี้บางคนอายุต่ำกว่า 18 แน่ ๆ) บางกลุ่มแซวกัน มีเรื่องชกต่อยกัน
แล้วผมกับครอบครัวก็เดินทางกลับบ้าน
กลับถึงบ้านลูกสาวก็หลับ ภรรยาก็หลับผล็อยไปเลย
ผมนอนไม่หลับ !!
"ประเพณีบ้านเราเปลี่ยนไปเยอะมาก"
คงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อรักษาไว้ซึ่งประเพณีที่ดีงาม
ถูกต้อง แท้จริง !!
นี่เรากำลังป่วยใช่มั้ยครับ พี่กระท้อน???
และเรารู้ว่าเราป่วยแบบนี้เราจะรักษากันยังไงดี..
-------------------------
มารับรู้บรรยากาศแล้วทำให้ผมคิดไปไกลอีกหลายๆประเด็น ว่างๆนัดพบและคุยกันนะครับ
สวัสดีครับเอก
ใช่ครับ ปายกำลังป่วย และไม่ได้ป่วยเพียงโรคเดียว มีหลายโรคที่รุทเร้าปายอยู่จริง ๆ
ตอนนี้อยากทำให้เค้ารู้ตัวว่าป่วย เพราะหาเจ้าตัวยังไม่รู้ว่าป่วย ก็ไม่รู้จะรักษายังไง
หมอคงช่วยไม่ได้ หากไม่ยอมรับการรักษานะ
เราจะพยายามต่อไป
สวัสดีครับ อ.ขจิต
ขอบคุณที่ให้กำลังใจ
ผมกำลังอยู่ระหว่างการรวบรวมสรรพกำลังรอบข้างอยู่
และคิดว่าคงทำได้เร็ว ๆนี้ในระดับหนึ่ง
รอป้าแหลงกลับมาครับ
สวัสดีครับอาจารย์ ดร.แสวง
ได้เลยครับ"เมืองปาย"
หากทางผมและทีมป้าแหลงจะจัดเวที"เมืองปาย"อาจต้องรบรวนกราบเรียนเชิญท่านอาจารย์ได้กรุณามาร่วมด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ
อยากเจอน้าหงาอีกจัง(ร้องเพลงเพราะมาก)
ผมเคยทำงานอยู่ที่เมืองปาย และสบป่อง ปางมะผ้า มาเกือบ ๑๐ ปี ตอนนี้ไปอยู่เจียงฮายได้ ๘ ปีแล้วครับพอมาอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับเมืองปายแล้วค่อนข้างมึนๆ นะครับ แต่ก่อนเมืองปายเป็นเมืองที่สงบงามอยู่ริมนำปาย กาดเมืองปายน่าดูด้วยความหลากหลายของคนดอยและข้าวของพื้นบ้านน่ารัก มีรถโดยสารเป็นรถเมล์ (คันเก่าที่สุดในเมืองเหนือเพราะถูกโละมาจากสายอื่นๆ ควันดำโขมง บางทีก็ต้องจอดตายกลางดอยสูง) และรถโดยสารของลุงอ่องคำ ที่ต้องจองที่นั่ง วีไอพี (นั่งข้างคนขับ) ด้วยราคา ๒๐ บาทไปปางมะผ้า (เพิ่มพิเศษอีก ๔ บาท) เดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่าลุงอ่องคำยังขับรถอยู่หรือเปล่า คนเมืองปายช่วยบอกทีว่าเฮากึ้ดเติงหาเน้อ
จายเมิงคำ