เมื่อสองวันที่ผ่านมาฉันไ้ด้รับเมลล์ฟอร์เวิดส์จากเพื่อนคนหนึ่ง
ซึ่งมักส่งข้อความอะไรดีๆ มาให้ฉันเสมอ
รวมทั้งเพื่อนอีกหลายสิบคนในรายชื่อผู้รับ
และครั้งนี้ก็เช่นกันที่ฉันไ้ด้รับบทกลอนบทหนึ่ง
ที่ทำให้ฉันรู้สึก...
When I born, I black
When I grow up, I black
When I go in sun, I black
When I scared, I black
When I sick, I black
And you white fellow:
When you born, you pink
When you grow up, you white
When you go in sun, you red
When you cold, you blue
When you scared, you yellow
When I sick, you green
And you calling me colored?
กลอนบทนี้เขียนโดย เด็กน้อยชาวอัฟริกัน ที่ได้รับรางวัลบทกลอนยอดเยี่ยม ในปี 2005 จาก UN
เด็กน้อยเหมือนผ้าสีขาวที่บริสุทธิ์ ที่มีความสดใสไร้เดียงสาของวัยเยาว์
เด็กน้อยตัวดำก็คือผ้าสีขาวที่บริสุทธิ์ไม่ต่างกัน ทั้งความเดียงสาหรือความสดใส
แต่ทำไม...บทกลอนบทนี้จึงถูกกลั่นออกมาได้ชวนหาคำตอบให้ผ้าขาวผืนน้อยๆ กลุ่มนี้เหลือเกิน
ฉันหวังว่าจะไม่มีผ้าขาวที่ถูกทำให้เลอะด้วยการกีดกันและแบ่งแยกจากสังคมในเมืองไทยของเรา
แล้วคุณละคิดยังไง...
น้องพิมพ์
ปกติอ้ายเอกบ่ชอบ เมลล์ฟอร์เวิดส์ เลยครับ คนไหนส่งมาถูกโยนเข้าถังขยะโดยพลัน และส่งบ่อยก็บล๊อกอัตโนมัติเลย
แต่วันหลังต้องดูบ้างแล้ว มีดีๆอยู่บ้างเหมือนกันนะครับ
สองสามวันนี้อ้ายบ่ได้เข้าบันทึกบ่อยๆละ จะไปประเมินงานสร้างสุขภาพตี้เมืองแป้ครับ
อ้ายเอก
สวัสดีครับ
เขียนได้ซาบซึ้งมากครับ
ก็น่าอึดอัดเหมือนกันในความรู้สึกของคนผิวดำ
การมองคนอื่นด้วยความดูถูกดูแคลนนั่นแหละคือปัญหา
ขอบคุณที่นำมาเล่าครับ
เก็บไปบอกต่อดีกว่า อิๆ
สวัสดีวันที่ลมหนาวเริ่มมาเยือน
ถ้าสังคมไทยเป็นสังคมที่รู้เท่ากัน ความต่างก็คงทำอะไรกับสังคมไทยไม่ได้แน่ๆ...โอ้ว สังคมในอุดมสติ
เค้าว่า ขยะเป็นทอง เน้ออ้าย ถ้าคัดแยกให้ดี...
เมืองแป้หนาวแล้วเน้อ ทำงานหนักอย่าลืมทำให้ร่างกายอบอุ่นเน้อเจ้า
แล้วจะรออ่านผลการประเมินทางบันทึก...
คุณ ธ วั ช ชั ย
ความซาบซึ้งที่สะท้อนจากความเจ็บช้ำของความถูกดูแคลน
ขอบคุณที่แวะมาคะ
---^.^---
สวัสดีคะ
---^.^---
สวัสดีคะ คุณเดโชชัย
"ไม่มีผ้าสีขาวสำหรับคนตาบอด สำหรับคนใจบอดผ้าสีอะไรก็เป็นผ้าสีขาวบริสุทธิ์"
ขอบคุณอีกครั้งที่แวะเวียนมาเปิดประตูเยี่ยมบ้านกันนะคะ
สายตาเริ่มพร่ามัว...กำลังคิดตามว่า ตอนนี้เป็นคนตาบอด หรือเป็นคนใจบอด อยู่หรือเปล่าคะ
ตีสี่กว่านี่ น่าจะอรุณสวัสดิ์กันมากกว่านะคะ :)
---^.^---
L;YLFU สวัสดี.พิมพ์ดีด โอ้ตี่สี่กว่าแล้วเหรอขอโทษที่ไปเปิดประตูบ้านเกือบสว่าง และขออภัย...อรุณสวัสดิ์ สายตาผมไม่พร่ามัวเพราะเป็นคนตาบอด ไม่เคยเห็นแสงสว่าง ใจก็คงบอดเพราะไม่รู้แสงสว่างเป็นอย่างไร....แต่ก็สุขดี....ไม่ต้องคิดตามหรอก คุณไม่มีทางเข้าใจเพราะคุณไม่ได้ตาบอดและใจก็ไม่บอดอย่างผม. (ชีวิตไม่มีสี) คุณก็คงอธิบายให้ผมรู้ไม่ได้ว่าสีขาวเป็นอย่างไร? ก็ผมตาบอด....ราตรีสวัสดิ์