หลังจากที่ได้มาร่วมงานเฮฮาศาสตร์3 ที่ดงหลวง ทั้ง 3 วัน 2 คืนเต็มๆ แต่ผมนั้นรู้สึกว่าเวลามันช่างผ่านพ้นไปเร็วเหลือเกินในแต่ละวัน .. ยังคิดไปเองว่า ผีสาง นางไม้ หรือว่าเหล่าเทวดา นางฟ้า ทั้งหลายที่แอบมองและอิจฉาพวกเราอยู่ คงไปช่วยกันผลักดันให้ดวงอาทิตย์ เคลื่อนย้ายไปเร็วเสียกว่าเก่ากระมัง วันเวลามันจึงได้ผ่าไปรวดเร็วปานนี้
ก่อนกลับหลายๆท่านได้ลงไปร่ำลากัน ยังลานจอดรถหน้าอาคาร แต่ส่วนตัวผม ยังคงยืนถ่ายรูป และโบกมือร่ำลาอยู่ด้านบนอาคาร ในใจก็นึกเสียดายโอกาสที่แสนจะวิเศษเช่นนี้ มันมิน่าจะหมดเร็วเกินไป
.
บรรยากาศยามเช้าที่โครงการตามพระราชดำริอ่างเก็บน้ำห้วยไผ่
แม้แต่น้ำเม่าที่นั่งดื่มอยู่หมดไป 3 ขวดใหญ่แล้ว ไม่เกิดอาการอะไรแม้แต่น้อย หรือจะเป็นว่าคนที่มาที่นี่มีแต่ผู้มีจิตใจบริสุทธิ์ อากาศที่นี่บริสุทธิ์ ออกซิเจนมีจำนวนมาก ทำให้ร่างกายเราแข็งแรงกว่าปกติ เอะ!!.. คิดไปถึงโน่น
แล้วจู่ๆ สองสาวจากเมืองสองแคว คงรู้ว่าเราไม่ลงไปข้างล่างแน่ จึงพากันวิ่งขึ้นมากล่าวลา โอบกอด แล้วเก๊กท่าถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ ว่าครั้งหนึ่งได้มาร่วมงานเฮฮาศาสตร์3 ที่ดงหลวงพร้อมกับพี่ สะ-มะ-นึ-กะ แล้วนะ
ราณี - สะ-ม-ะ-นึ-กะ - ลูกหว้า
แต่หนุ่มๆ ชาว GotoKnow อย่าพึ่งอิจฉาตาร้อนผมนะครับ เพราะภาพนี้ผมนั่งแข็งเป็นตอไม้ ไม่กล้าขยับขเยื้อน โต้ตอบแต่อย่างได ไม่ใช่ไม่เคย แต่เพราะว่าคนถ่ายรูปนี้คือ ครูอ้อย ไงครับ....แล้วเจอกันใหม่ในเฮฮาศาสตร์4 เร็วๆนี้นะจ๊ะ
สวัสดี