ห่วงใยอนาคต gotoknow (ในห้วงคำนึงในมุมห้อง : ของเด็กหลังห้อง)

              เมื่อคืนวาน(30 พย.) นกได้มีโอกาสตามหัวหน้าก๊วนไปประชุมที่มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช(มสธ.) ที่นั่นนกได้พบกับท่านผู้ใหญ่หลาย ๆ คนนับจากท่าน อาจารย์ ดร.ธวัช   ดร.แสวง ท่าน ดร.เอกชัย  ผู้หลักผู้ใหญ่อีกหลาย ๆ คน ท่าน ครูบา  และอีกหลายท่านทีเดียว

             ท่านพูดถึง อนาคตของ gotoknow  ว่าหลังจากนี้จะเป็นอย่างไร วันนั้นหลังจากทานอาหารเย็นร่วมกันเสร็จแล้ว ท่าน ดร.เอกชัยท่านเป็นรับเป็นพิธีกรในการกล่าวเกริ่นนำเรื่องต่างๆ ล้วนแล้วแต่ทำให้ผู้ฟังทุก ๆ ท่านที่ห่วงใย gotoknow  ตั้งหน้าตั้งตาฟังอย่างตั้งใจ  

            ในเรื่องที่เป็นสาระนั้น นกคงจะเล่าไม่ได้ดี  ท่าน ๆ คงหาอ่านได้จากบันทึกต่าง ๆ ของท่านที่กล่าวมาแล้ว

             แต่นกอยากจะเล่าถึงบรรยากาศและความรู้สึกถึงการสัมผัสใจของทุกท่านที่เข้ามาในคืนวันนั้น

        ....สำหรับนก gotoknow คือ กิจวัตรประจำวันของนก เป็นความหวังและเป็นแรงบันดาลใจ  ทุกครั้งที่รู้สึกเหงาหงอย ก็เข้า blog เพื่อระบายความเหงาหงอยนั้นผ่านตัวหนังสือและบทความเล็ก ๆ 

       ...ทุกครั้งที่มีปัญหาและแก้ไม่ตก ค้นอะไรที่ไหนก็ไม่เจอ ก็เปิดหาและถามคนใน gotoknow ก็มีคำตอบให้ด้วยความเต็มใจ  

           gotoknow สำหรับนกมันคือประตูบานใหญ่ที่เปิดออกให้นกไปสู่โลกที่นกไม่เคยสัมผัส ตลอดเวลา นกคือ คน ๆ หนึ่งที่อยู่ในโลกใบเล็ก ๆ ใบหนึ่งที่คิดว่าตัวเองรู้ดีสุด ๆ และในโลกใบนี้ มีฉันที่เก่งสุด ๆ  และหลังจากที่ได้เปิดใจเปิดตาและยินดีก้าวสู่โลกของ gotoknow ทำให้นกถึงสัจจธรรม  ยังมีโลกใบใหม่ที่ยิ่งใหญ่และอุดมไปด้วยปัญญา  ผู้คนที่ชุมชนแห่งนี้เป็นไปด้วยฉันทมิตร   ไม่ต้องใส่หัวโขน ไม่มีการถือตัวกัน ทุกคนแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยการสัมผัสใจ  

          .....หากเปรียบ  gotoknow เป็นโลกใบหนึ่ง  นกคงเป็นแค่แมลงตัวเล็ก ๆ ที่เผอิญได้มีโอกาสบินผ่านเข้าไปในโลกใบนี้  แต่ในโลกใบนี้ทำให้นกได้เติบโต  เรียนรู้โลกกว้าง  พบฉันทมิตรมากมาย 

             ...และหากวันหนึ่งโลกใบนี้จะโดนพายุทำให้ต้องแตกสลายไป   แมลงอีกหลาย ๆ ตัว ต้นไม้ ใบไม้ที่กำลังจะเติบโตเป็นต้นไม้ที่งดงามในภายหน้า จะทำอย่างไร   

           นกจึงขอพูดแทนแมลงเล็ก ๆ อีกหลายตัวในโลกใบนี้ ได้โปรดรักษา gotoknow ไว้เพื่อทุก ๆ ชีวิตในโลกใบนี้  และหาก gotoknow สูญสลายไป  อีกนานเท่าไร

              ...ที่จะสามารถสร้างโลก..โลก..ที่เหมือน โลกแห่ง gotoknow  ได้อีก

            ....เรา ขอ วิงวอน.....

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ยินดีมากค่ะ

ยินดีในความรู้สึกที่ดี  ที่มีต่อ GotoKnow ค่ะ

[เพ็ญศรี(นก)]

• สวัสดีค่ะครูอ้อย
• คิดถึงพี่ค่ะ แล้วฝากความคิดถึงไปที่พี่สะมะนึกด้วยนะคะ
• วันที่เฮฮาศาสตร์เจอกันที่ มสธ นกทานข้าวแล้วก็กลับก่อนค่ะเพราะเพลียมาก ๆ
• อิอิ..ก็หัวหน้าก๊วนเปิดโรงงาน นรกให้น้อง ๆ ทำตั้งแต่ยังไม่รุ่งสาง
• ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมชมค่ะ
• เพราะ gotoknow เป็นกิจวัตรประจำวันจริง ๆ
• ขอย้ำค่ะ..

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

รูปสวยมากนะคะ

ครูอ้อยไม่ได้คุยกับน้องเท่าไรเลย

โอกาสหน้าต้องคุย ให้จุใจเลยนะคะ

[เพ็ญศรี(นก)]

• ขอบคุณพี่อ้อยค่ะ
• เหมือนกันค่ะ นกมีเรื่องหลาย ๆ เรื่องเลยค่ะที่อยากคุยกับพี่อ้อย
• นกรับผิดชอบงานสารสนเทศของโรงเรียนค่ะ
• อยากแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับพี่อ้อยมากค่ะ
• แต่..นกไม่ค่อยมีโอกาสเข้าถึงพี่อ้อยเลย  เฝ้ามองเฝ้าชื่นชมอยู่เงียบ ๆ ก็เพราะพี่อ้อยเป็น ดาว และเป็นคนที่คนอื่น ๆ ชื่นชมอยู่เยอะ
• สัญญานะคะ ว่าคราวหน้า จะได้คุยกัน
• อิอิ  ดีใจจัง

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

คุณนกคะ

ดีใจที่ร่วมกันห่วงใย G2K

ต้องวิงวอนตัวเองด้วยค่ะ

ว่าเราจะร่วมกันสรรค์สร้างพื้นที่แห่งนี้ได้อย่างไร

.....

ฝากบอกผู้จัดการโรงงานนรกด้วยว่า 

อย่าลืมโบนัสเด็ก ๆ โดยการพามาเที่ยวเชียงใหม่

อิอิ

[เพ็ญศรี(นก)]

• เย้ ๆๆๆ
• ฝากพี่อึ่งอ๊อบบอกแทนน้อง ๆ ด้วยค่ะ
• อยากไปๆๆๆๆๆๆ
• ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมชมค่ะ

[โค้ชส้ม Citrus]

สวัสดีค่ะ คุณนก

ดิฉันก็อารมณ์ เดียวกันเลยค่ะ ตอนที่นั่งคุยกับน้องมะปรางเปรี้ยว  เห็นเจตนารมณ์ที่ดี เพื่อสังคมของผู้ก่อกำเนิด G2K ดิฉันคุยกับทีมที่มาช่วยกันหารายได้ให้กับ G2K ว่า พวก blogger มาช่วยกันอุดหนุน เพราะกลัวว่าจะไม่มีที่อยู่ ไม่มีบ้านให้เราเข้ามาพบปะพูดคุยกับใครก็ได้ ที่เราไม่เคยรู้จัก

เป็นสังคมที่น่าประทับใจจริงๆ ค่ะ ตอนที่ไปพบตัวเป็นๆ ของ blogger หลายท่าน มีความรู้สึกที่ดีมากๆ เลยค่ะ แต่ยอมรับว่า บางคนจำไม่ได้ค่ะ เหมือนที่น้องมะปรางเปรี้ยวก็จำ citrus ไม่ได้ เพราะตัวจริงกับในรูปไม่เหมือนกันค่ะ ดีที่น้องน่ารัก ไม่เฉลยว่าอะไรดีกว่าอะไร อิอิ...

[เพ็ญศรี(นก)]

สวัสดีค่ะ พี่citrus นกจำพี่ได้แล้วค่ะพี่คือคน ๆ ที่ผมสั้นแล้วมีไฮไลท์สีที่ผมด้วยใช่ไหมคะ ตอนนั้นนกเพลียมากค่ะ เพราะหัวหน้าก๊วน(ดร.สุธี) ท่านเล่นเปิดโรงงานนรกให้ทำตั้งแต่ยังไม่รุ่งสาง ตอนเย็นก็เลยสภาพแย่นิดหน่อย ทานข้าวที่ มสธ.เสร็จก็ให้คนขับรถขับมาส่งที่ โรงแรมเลยค่ะ ...ก็เลยไม่ได้พบพี่ ๆ blogger มากมายนักค่ะ สำหรับความรู้สึกของนกเนี่ย นกอยากให้ g2k อยู่ในสังคมดี ๆ อย่างนี้ตลอดไปค่ะ ท่าน ๆ ทั้งหลายใน มสธ.วันนั้น ท่านเป็นแกนหลักเรื่องนี้ค่ะ เราคงเบาใจได้เยอะแล้วค่ะ...

[แผ่นดิน]

สวัสดีปีใหม่ครับพี่นก

และขออนุญาตนำถ้อยคิดของพี่นกมากล่าวซ้ำอีกรอบ  อันเนื่องจาก  ผมเองก็รู้สึกในทำนองเดียวกันนี้...

หากเปรียบ  gotoknow เป็นโลกใบหนึ่ง  นกคงเป็นแค่แมลงตัวเล็ก ๆ ที่เผอิญได้มีโอกาสบินผ่านเข้าไปในโลกใบนี้  แต่ในโลกใบนี้ทำให้นกได้เติบโต  เรียนรู้โลกกว้าง  พบฉันทมิตรมากมาย 

[เพ็ญศรี(นก)]

  คุณแผ่นดินคะ   นกเองมีความรู้สึกอย่างนี้จริง ๆ และมันเป็นการเปิดโลกใบใหม่ให้กับนกเลยค่ะ  ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอค่ะ