สวัสดีครับน้องสาวหมูผู้น่ารัก
ป้าดโธ่ก็ไม่บอกลุงเอกจะได้จัดยามไปยืนเฝ้าเต้นให้ สงสัย ถ้าหลานหมูจะกลัวยามมากกว่าผีซ๊าอีกนะซี ฮิฮิ น่ากลั๊วน่ากลัว
แต่เชื่อลุงเอกเถอะผีเจอหลานหมู ผีต้องหนีป่าราบแน่ ...................................ก็จะทำไมซะอีก ผีมันกลัวเสียงหมูน่าซี ที่ร้องดังลั่นสท้านดงหลวงปะไร ฮ่าฮ่า
อื้มมม...หนิงเป็นคนโชคดีค่ะ หลับที่ไหนก็หลับง่าย...
ไปไหนๆเรื่องนอนคนเดียวไม่มีปัญหาค่ะ มีคนถามว่า กลัว...ไหม
กลัวดิ้...ตอนเด็กๆขี้กลัวมาก
จนมาเรียนพยาบาลค่อยๆ หายไป แต่ก็ไม่อยากเจอนิ เคยเจอจังๆตอนลงเวรบ่ายค่ะ จำได้ว่ามีการคุยกันด้วย แต่ตอนนั้นไม่ทราบว่าท่านจากไปแล้ว
มาทราบข่าวตอนสายๆ เพื่อนๆเขาคุยกัน เราถึงกับเหวอ...
สมัยก่อนเรียนที่มช ก็เฝ้า gross ก็อยู่กับอาจารย์ทั้งคืน หรือบางวันมี code 0 แล้วช่วยงานพี่ๆเขาขับรถเครื่องกลับหอ 6 หญิงประมาณ ค่อนคืนเสมอๆ ผ่านวัดก็ สบายๆค่ะ
ก็กลัวนะคะ แต่กลัวนอนไม่พอมากกว่า... อิอิ
สวัสดีค่ะพี่หมู
คืนนั้นน้องหลับสบาย เพราะคิดว่าพี่หมูนอนเตนท์ข้างๆ โธ่! ถ้ารู้อย่างนี้นะ ขอนอนหน้ารถแล้ว พี่หมู นะ พี่หมู มาถึงเตนท์แล้วยังไม่นอนอีก แล้วเสียงเตนท์ข้างๆ เสียงใครล่ะ เหวอ........
ช่วงนี้อ่านบันทึกของพี่บางทราย เป็นต้องงอแงทุกครั้งไป แม้จะเห็นโพสต์ก็ตาม
คิดถึงนะค่ะ คิดถึงเสมอ
พี่บางทรายต้องได้กลับมาเมืองมุก มาที่ดงหลวงอีกแน่นอนนะค่ะ
ต้องจัดการน้องเอกคนเดียวที่ก่อเหตุ
ยุงกัดมั๊ยค่ะลูกนอนเปล ความจริงแม่หมูเป็นคนมีเหตุผลเสมอ ความจริงที่เปิดเผย .. พี่เอกของลูกคนเดียวเท่านั้น
หนูไม่กลัววว .. คะ
แต่ก็สงสัยนะค่ะ คืนนั้นทำไมน๊า แว๊บเดียวนั้นตัวชาเย็นวูบ สมองสับสน ก้าวขาซ้าย ขาขวาสลับกันไปหมด ถ้าเป็นอย่างลุงเอกว่าหนูก็จะนั่งลงร้องเพลงพฤกษาสวาทที่กำลังฮิตให้ฟัง คงจะได้รับความเมตตาบ้าง
เราพยาบาลเรื่องกลัว ไม่มีอยู่แล้วไม่ว่ากลัวอะไรเน๊าะ พี่หมูก็ไม่คิดว่าคืนนั้นจะวูบไปได้ขนาดนั้น คืนวันสุดท้ายถึงได้นอนเต้นท์
พี่หมูมองตามหลังน้องตั้งแต่น้องเดินไปนอนแล้วคะ ก็คิดในใจว่าเดี๋ยวจะตามน้องไป เดินไปเกือบจะถึงแล้ว รับความสุขจากดวงดาวยังไม่ทันจางหาย ถูกหักมุมกระทันหัน เตือนแล้วก็ต้องกลับคะ .. อิ อิ เสียงเต้นท์ข้าง ๆ นะเหรอ จ้างก็ไม่เฉลยหรอก
ไม่แปลกใจเลย.... อิอิ
พี่หมูค่ะ ไม่คิดเลยว่าพี่หมูจะกลัว...นึกว่าไม่ชอบนอนเต้นท์ค่ะ น้ององุ่นคนสวยบอกว่าพี่หมูนอนในรถ เราก็เลยชวนพี่หมูมานอนบ้านด้วย แต่พี่หมูไม่มาคงหายกลัวแล้ว...
ขอขอบคุณพี่หมูกับน้องรุ่งมากๆค่ะ ที่มาอยู่เป็นเพื่อนแป๋วกับน้องอึ่ง ในช่วงที่เราผลัดกันอาบน้ำที่โรงแรมรัตนโกสินทร์ค่ะ...สรุปแล้ว สิ่งที่เรากลัวไม่ใช่ผีค่ะ แต่เป็นความคิดของเราเอง...
สวัสดีครับ พี่หมู
ที่จริงไม่ใช่คนกลัวอะไรเลย แต่คืนนั้นไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองเหมือนกันคะ
อ.แป๋วค่ะ
อย่างที่อ.แป๋วว่าเรากลัวความคิดเราเองต่างหาก ปกติเป็นคนไม่ค่อยกลัวอะไร คืนนั้น คือเหมือนถูกหยอกเย้า นอนในรถสองคืนแน่ะ คืนสุดท้ายจึงกล้าไปนอนเต้นท์
สวัสดีค่ะ พี่หมู
น้องแดงค่ะ
pa_daeng
พี่บางทรายทำพิธีคืนก่อนแล้วนะค่ะ น้องเอกเจอเหตุการณ์คนเดียว ฟังเขาเล่าก็ไม่คิดว่าเป็นอะไร เฉย ๆ ช่วงที่เดินจะไปนอนเกือบตีสองแล้วอาจจะดึกและเงียบมาก จนความคิดกระเจิดกระเจิง เรื่องอย่างนี้ไม่มีปัญหาสำหรับพี่เลย
หายเหนื่อยหรือยังค่ะ
คืนแรกที่ผมเจอ...ไม่กล้าเล่าให้ใคร
พ่อครูสุทธินันท์ ก็บอกว่าพ่อรู้สึกแบบนั้น
และ ไม่มีแค่ผมหรอก
ถาม น้องหมอสุพัฒน์ดู นอนเต้นท์ใกล้ผม ??
และถาม ออต ดูครับ ว่าคืนเดียวกันนั้นเขาเจออะไรบ้าง ???
เราสามคนประสบเหตุพร้อมกัน ในคืนเดียวกันครับ
มาเพิ่มเติมครับ
ที่นั่นจะมียามเฝ้าตลอดทั้งคืน เพราะเป็นสถานที่ราชการ และมีสิ่งของราชการอยู่ ยามจะเฝ้าตลอด ปกติยามจะเดินสำรวจความเรียบร้อย มิให้เกิดปัญหาใดๆ พูดคุยกับหัวหน้างานของเขาเป็นอย่างดีในเรื่องความปลอดภัย จึงมั่นใจครับ ส่วนว่าจะมีสิ่งเหนือธรรมชาติมาหยอกเย้าเล่นนั้น อาจเป็นแต่ละคนที่มีช่วงสัญญาณการรับรู้แตกต่างจากคนอื่น
พี่เองก็บอกกล่าวเจ้าที่ว่าให้ช่วยดูแลปกปักรักษาพี่น้องทุกคนด้วย
แต่ก็เป็นประสบการณ์แปลกดีนะครับน้องหมูครับ และทุกท่านครับ
น้องหมูครับ ช่วยภาวนาให้พี่กลับมาดงหลวงด้วยนะ จะได้ทำงานต่ออีก 3 ปี สนุกแน่เลยครับ
เอารูปมาฝากพี่หมูค่ะ เสียดายไม่ค่อยชัด ไว้โอกาสหน้าจะถ่ายภาพให้ชัดๆ ค่ะ ส่วนดอกไม้ไม่ลืมค่ะ ขอจัด file อีกนิดนะค่ะ...อิอิ
สวัสดีค่ะพี่หมู
เพิ่งรู้ความลับนี่เอง ฮ่าๆๆๆๆๆ ไม่บอกนี่ค่ะ เต้นท์ราณี อบอุ่นค่ะ เพราะมีตั้ง ๔ คน ไม่บอก จะได้ชวนมานอนด้วยค่ะ ส่วนราณีหัวถึงหมอนหลับถึงเช้าเลยค่ะ ชอบมากค่ะ ไปดงหลวงคราวนี้ประทับใจทุกเรื่องเลยค่ะ ดีใจที่ได้เจอพี่หมูด้วย ขอบคุณนะค่ะ ที่วันเวลาทำให้เรารู้จักกันได้อย่างดี
พี่หมูครับ
ที่น้องเอก น้องออตรู้เห็นนั่นยังน้อยไป ผมทราบเยอะกว่านั้นจากแม่บ้าน แม่ครัว และเจ้าหน้าที่หลายคนครับ
ท่านขี้เล่น และหว่งใยแขกที่มาพักนะครับ เลยมาเยี่ยมมาดู ให้เห็นให้ได้ยินเสียงอยู่เสมอๆ ไม่แปลกครับ
แต่ผมก็ชักชวนแกมบังคับให้ผู้ช่วยขับรถผมให้มานอนเต้นท์ติดกันตั้งแต่วันแรกเลยครับ ฮิ ฮิ
คิดถึงพี่หมูนะครับ
ฟังน้องเอกเล่าอดไม่ได้ที่จะมองไปลานกางเต้นท์ เชื่อว่าเรื่องเล่าเกิดขึ้นจริง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
ขณะที่ยืนมองรอบ ๆ บริเวณเงียบสงัดจริง ๆ พี่น่าจะยืนชมดาวอยู่ตรงนั้นนานสักพัก ยังไม่ลงไปถึงลานนะค่ะ ลมเย็นมากมากระทบแต่ความรู้สึกขณะนั้นมีความสุขจัง กำลังจะก้าวเท้าเดินต่อ คล้ายถูกหยอกเย้ามีรอยยิ้ม แต่ไม่เห็นภาพ ตัวเย็นชาขึ้นมาทันที ก้าวขาไม่ออก หันหลังกลับอย่างอัตโนมัติ ใจสั่งว่าไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด แต่เกรงว่าถ้าเสียงดังมากจะทำให้เขารู้ตัวว่าเรากำลังหันหลังกลับ ...
ขอบคุณนะค่ะที่ยกให้พี่กับน้องเอกเป็นคนน่ารัก โดยไม่มีการยกเว้นแม้ .. พี่หมูขอน่ารักสำหรับน้องรักษ์ก็พอแล้วคะ อาจจะมาเย้าเล่น ๆ นะค่ะ
อ.แป๋วค่ะ
ถามไถ่กันแล้วคะ ว่าอาจจะเป็นรปภ.หรือใครลุกมาเดินชมแสงจันทร์หรือเปล่า
น้องเอกตอบไม่ใช่แน่นอน
ขอบคุณสำหรับภาพถ่ายนี้
อ.แป๋วแต่งกรอบสวยและเก๋มากคะ ดูคล้ายวัยรุ่นขึ้นนะค่ะ อิ อิ อิ เขินอยู่นะที่แอบคิดเข้าข้างตัวเองเสียขนาดนั้น อ.แป๋วอย่าเล่าต่อนะค่ะ
สวัสดีค่ะป้าหมู
สวัสดีค่ะ คุณหมู
อ่านเพลินแต่ขนลุกค่ะ.....อิอิ
สวัสดีครับ
ประสบการณ์แบบนี้ผมไม่ค่อยได้พบนะครับ แต่ก็ทำให้เห็นว่า บางทีเราอาจพบสิ่งที่ไม่คาดฝัน สิ่งลี้ลับ สิ่งที่ทำให้เราเข้าใจหาเหตุผลไม่ได้ แต่ก็ทำให้เราได้ตระหนักว่า โลกอันลี้ลับ อาจอยู่รอบๆ ตัวเรานี้
โถ ๆ ๆ ๆ อ.หมูที่รัก
เสียดายไม่ได้ไป ไม่อย่างนั้น จะชวนมานั่งดูเดือน นับดาว ฟังเสียงเพลงบรรเลงตามธรรมชาติ และกอดอุ่น ๆ ให้หายหนาว ให้หายกลัว ขวัญมา ขวัญมานะคะ จริง ๆ หนูจะกลัวก็กลัว จะทำให้ไม่กลัวก็ไม่กลัวค่ะ แต่ถ้ามีคนกลัว หนูต้องเป็นคนกล้า แต่ถ้ามีคนกล้าเมื่อไร หนูก็เหลือตัวเล็กนิดเดียวเหมือนกัน ฮา ๆ ๆ ๆ
คิดถึง คิดถึง
มาโอ๋ๆๆ ค่ะ ช้าหน่อยแต่ก็มานะเออ และวันไหนมีอยากเจอเจ้าถิ่นเรียกน้องต้อมได้เล้ยยย จะพาไปเจอ อิอิ
พี่ naree น่ะขี้โม้ อิอิ ....พี่หมูอย่าไปเชื่อนะ ^_^
มาโอ๋ๆๆ ค่ะ ช้าหน่อยแต่ก็มานะเออ และวันไหนมีอยากเจอเจ้าถิ่นเรียกน้องต้อมได้เล้ยยย จะพาไปเจอ อิอิ
พี่ naree น่ะขี้โม้ อิอิ ....พี่หมูอย่าไปเชื่อนะ ^_^ คืนที่ต้อมไม่สบายน่ะ สาเหตุมาจากท่านพี่ naree ล่ะ ชวนคุยเรื่องเร้นลับชวนขนหัวลุก ท่ามกลางแสงจันทร์ แสงดาว น่ากลัวชะมัด
เนี่ย ต้อมเองก็ไม่ชอบนอนแปลกที่เลย ก็ขนาดบ้านตัวเองยังนอนไม่ได้ แล้วนับประสาอะไรจะไปนอนต่างถิ่น ใครอยากให้เราไปหา ต้องมานอนเป้นเพื่อนเรานะเออ อิอิ
สวัสดีครับ
มาเยี่ยมครับและขอบคุณที่ไปเยี่ยมด้วย
ระวังจะหลงเสน่ห์นอนเต้นท์ชมเดือนนาคร๊าบ อิ อิ
ผมนะเคยนอนมาหลายครั้งแล้ว (กรด) เจอทั้งงู ตะขาบ มด ปลวก และอีกหลายชนิด ฮ่า ฮ่า
แต่ก็ผ่านมาได้
ฟังน้องเอกเล่าก็ไม่คิดว่าจะพบอะไร ค่อนข้างเชื่อมั่นในจิตใจตัวเองสมัยที่เป็นพยาบาลก็ไม่เคยเจอนะค่ะ คืนนั้นหนูอาจจะลงไปดึกมากไปก็ได้ อากาศดีเยี่ยมเลยคะหนูคงมัวแต่ห่วงเล่น มองฟ้า มองดาว มองน้ำ พอรู้ตัวว่ายืนนานแล้วจะเดินต่อ รู้สึกตึ้บขึ้นมาทันที เหมือนมีใครมายิ้ม ยิ้ม จ้องก็ไม่เห็น ขนลุกรู้สึกตัวเย็นชา หนูจะเดินต่อให้ได้ใจสู้ว่าไม่มีอะไร เรามาดี ๆ เรื่องที่น้องเอกเล่าก็ผุดขึ้นในความคิดทันที คล้ายขาก้าวไม่ไป แต่หนูโชคดีที่หันหลังกลับได้อย่างอัตโนมัติ
พี่บางทรายค่ะกลับบ้านเราเถอะนะค่ะ
ครั้งหน้าจะไม่ลงไปดึก ๆ อีกแล้วคะ
ดีใจนะค่ะที่เราได้พบกัน พบกันแล้ว พบกันอีกได้หอมแก้มสาวน้อยก่อนหนุ่ม ๆ ด้วยละ
คิดถึงนะค่ะ
ทราบแล้วว่าท่านชอบเย้าเล่นแน่ ๆ แต่ท่านเมตตามากที่ไม่ตามไปส่งพี่ถึงรถ ตัวเองยังบังคับให้ผู้ช่วยขับรถมานอนเป็นเพื่อน ไม่กลัวอย่างธรรมดาเลยนะอ้ายเปี่ยน อิ อิ อิ
อยู่ที่ไหนค่ะ คิดถึงนะค่ะ
พี่หมูว่าน่าจะยังมีเรื่องที่ไม่สามารถอธิบายได้ว่า .. อะไร? .. อีกมาก เป็นครั้งแรกที่โดน? ครั้งแรกเป็นอะไรที่ประทับใจอีหลี อีหรอ กะด๊อ กะเดี๊ยะ คั่ก คั่ก
ขอบคุณนะค่ะที่นำประสบการณ์บางอย่างที่เจอมาเล่าให้ทราบ น้องกั๊ตเจอมากี่ครั้งแล้วค่ะ
วัยนี้ต้องแอบดู ถ้ามองตรง ๆ ขัวญหายแน่ ๆ
หายเหนื่อยหรือยังค่ะคนเก่ง
ช่วงที่อยู่ดงหลวงป้าหมูเองก็ไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้ใครทราบเลย ได้แต่ตามดูว่าเหตุการณ์จะเกิดอะไรต่อ อีกวันป้าหมูก็ยังนอนที่รถนะค่ะ วันสุดท้ายจึงกล้าลงไปนอนเต้นท์
ห้องน้ำที่น้องเจี๊ยบเข้าอาบน้ำทั้งมืดและคลึ้ม ๆ ป้าหมูก็ไม่กล้าเข้าไปอาบ สองหนุ่มเก่งมากนะค่ะที่ยอมเข้าอาบห้องนั้น
ฝากหอมแก้มสองหนุ่มด้วย ป้าหมูคิดฮอดแฮง ๆ หลาย
เรื่องอย่างนี้ถ้าพบด้วยตัวเอง .. ขนหัวตั้งจริง ๆ นะค่ะ
คิดถึงนะค่ะคุณสร้อย ฝากกราบคุณแม่ด้วยนะค่ะ
สวัสดีค่ะ
เพิ่งตามมาอ่านเรื่องนี้....
ตัวเองเคยเจอมา คล้ายๆแบบนี้ ที่เรือนพระตำหนัก ที่ดอยสุเทพค่ะ เห็นรางๆด้วย แต่สวยค่ะ ใส่ชุดสีฟ้าๆ... นอนใกล้ๆ แต่ไม่ถึงกับติดกัน
หลับตาปี๋ สวดมนต์รัวเป็นปืนกลเลย หลับไปค่ะ ตื่นขึ้นมา เล่าให้หลวงพ่อฟัง ท่านบอก เราไปนอนที่ๆของเขาค่ะ
เรื่องนี้ ต้องคนเจอเองค่ะ เล่ายาก แต่ตัวเรารู้ค่ะ ว่า ไม่ใช่ปกติ
ไม่เป็นไร สวดมนต์เอาไว้ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ
เชื่อว่ายังมีความลับบางอย่างอยู่รายล้อมตัวเรา แต่เรื่องที่เจอที่ดงหลวง .. อาจารย์มีโอกาสไปเที่ยวนะค่ะ
แน่นอนที่สุดคะถ้าน้องอึ่งไปดงหลวงด้วยกัน คงได้นั่งฟังเพลงบรรเลงอันไพเราะจากเสียงของธรรมชาติ จำได้คะว่าใครบางคนให้คำมั่นว่านอกจากดาวและเดือนเท่านั้นที่คว้าให้ไม่ถึง แต่ที่ดงหลวงลบคำมั่นนั้นไม่จริงเลย เพราะท้องฟ้าดงหลวงกว้าง ดวงดาวสวยระยิบอยู่ใกล้แค่เอื้อมมือถึงเอง
คืนนั้นพี่ถูกเย้าเล่นเท่านั้นเอง ท่านคงเอ็นดู
คิดถึงนะค่ะ
ถ้าน้องต้อมไปดงหลวงด้วยเจ้าถิ่นคงไม่กล้าเย้าพี่หมูแน่ ๆ คะ เพราะมีคนเก่งมาด้วย
เป็นอย่างไรบ้างค่ะ อากาศเชียงใหม่หนาวเย็น หนูสวมเสื้อให้อุ่น ๆ นะค่ะ ระวังจะไม่สบาย
กอดแน่น ๆ อยากเอ่ยว่าคิดถึงนะค่ะ คิดถึง
ขอบคุณและดีใจนะค่ะที่อาจารย์แวะมา ไม่กล้าหลงเสน่ห์นอนเต้นท์แล้วคะอาจารย์ จริง ๆ แล้วกลัวเจอชนิดที่อาจารย์เจอมากกว่า แต่กลับเจอพิเศษยิ่ง ๆ กว่าน่าจะเข็ดดดด .. มากกว่าแล้วคะ
คงมีโอกาสได้พบกันอีกนะค่ะ
ขอบพระคุณในกำลังใจนะค่ะ เรื่องอย่างนี้ถ้าพบเจอด้วยตัวเองจะซาบซึ้งความรู้สึกของอาการขนหัวลุกตั้งตัวชาม๊าก ๆ คืนนั้นกลับมาที่รถพอสติมาก็รีบสวดมนต์แผ่เมตตาคะ ช่วงที่เห็นเป็นลาง ๆ ก็ไม่คิดว่าใช่เพราะไม่น่ากลัวอะไรหนูเองสงสัยว่าอะไร เหมือนใครยิ้ม ยิ้ม ดูสวยงามรื่นรมย์ จะเข้าไปหาแล้วคะแต่ แต่ ..
ขอบพระคุณคุณศศินันท์นะค่ะมาร่วมเล่าประสบการณ์ที่พบ หนูเชื่อว่ายังมีความลับบางอย่างที่เราไม่สามารถหาเหตุผลมาเอ่อ้างที่มาได้..
นอนเต็นท์ครั้งนี้... พลิกตัวไม่ได้เลย เพราะเจ้าสองใช้รัศมีการพลิกตัวกินพื้นที่ไปเกินครึ่ง ...
เด็ก ๆ ชอบและสนุกกับการนอนเต็นท์ ตอนนี้คุณแม่ไปซื้อเต็นท์ใหญ่มาไว้ และให้ผมและสองหนุ่มนอนในเต็นท์
กางเต็นท์นอนในห้องนอนก็ได้บรรยากาศไปอีกแบบ...
สนุกมากครับ...
สวัสดีคะอาจารย์ จะกลับจากนครศรีฯกันเมื่อไหร่คะ มีแฮงหลาย ๆ ทั้งสองคนหนุ่มสาวนะค่ะ
เมื่อ ส. 24 พ.ย. 2550 @ 07:22
468350 [ลบ]