มีผู้หญิงคนหนึ่งทำงานด้านบัญชี และงานของเธอก็ใช้คอมพิวเตอร์มานานประมาณ 7 ปี เมื่อหลายเดือนก่อนเธอเกิดอาการปวดเมื่อยกล้ามเนื้ออย่างมาก แต่ก็ไม่เอะใจเพราะคิดว่าคงนั่งทำงานอยู่หน้าคอมพ์มากเกินไป เธอก็ไปนวดแผนโบราณเพื่อให้เส้นสายมันคลายความตึงเคลียด นวดทีก็สบายที
ผ่านไป 3 เดือน อาการปวดเมื่อยก็ยังเป็นๆหายๆ และปวดเมื่อยมากขึ้น ชาตามปลายนิ้วและแขน
ย่างเข้าเดือนที่ 4 ปรากฏว่าเริ่มชามากขึ้น นานขึ้น และแล้วคืนวันหนึ่งขณะที่กำลังลุกขึ้นจากเตียง ปรากฏว่า ทรงตัวไม่ได้ มันอ่อนปวกเปียกไปหมด ปวดหัวอยากอาเจียน อ่านอะไรกว่าจะสะกดตัวหนังสือได้ก็นาน บวกเลขก็ช้าลง จึงกลับไปพบหมออีก คุณหมอสงสัยจึงซักประวัติชีวิตประจำวันอย่างละเอียดแล้วขอทำการตรวจ พบว่าปลายประสาทอักเสบอย่างรุนแรง, เลือดไม่ไปเลี้ยงสมอง, น้ำในไขสันหลังข้อที่ 4 และ 5 ไม่มี
คุณหมอให้ยามาทาน ผ่านไป 2 อาทิตย์ อาการชาหายไป แต่ยังปวดเมื่อยกล้ามเนื้ออยู่มากจึงไปพบหมอกระดูกที่ ร.พ.ศิริราช คุณหมอกระดูกตรวจและซักประวัติ ก็บอกว่าไม่ต้องทำอะไรนอกจากออกกำลังกายด้วยการเดิน
พี่อดิศักดิ์ ที่เคารพครับ
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณมากครับ ที่ไปทักทาย เจอตัวกันที่อุทยานแห่งชาติแม่วงศ์ในคืนนั้น ผมทราบถึงระยะเวลา และความตั้งใจของพี่ทั้งสองแล้ว ผมเกรงใจ ประทับใจมากครับ ดีใจที่พี่บอกว่าติดตามอ่านบันทึกผมมาระยะหนึ่งแล้ว
จากที่ไม่เคยได้รู้จัก คุ้นเคย แต่การมอบไมตรีให้กันนั้นเป็นความทรงจำที่ดี เป็นมิตรภาพที่อบอุ่น มิใช่ญาติก็เหมือนญาติ
ผมเพิ่งกลับถึงบ้านเมื่อกลางวันนี้เองครับ หลังจากที่เดินทางเกือบหนึ่งสัปดาห์เต็มๆ เรียกได้ว่า ยาวนานพอสมควร แต่ประทับใจทั้งทริปมีเรื่องราวดีๆให้ได้เรียนรู้มากมาย
ผมเตรียมหนังสือสองสามเล่ม และหนังสือที่ผมเขียนด้วย ส่งไปให้พี่อดิศักดิ์ ได้เรียนรู้มุมคิดของผม ผ่านงานเขียนด้วย หากมีหนังสือเล่มใหม่ๆจะส่งไปให้เรื่อยๆครับ
ขอบคุณมากๆครับผม
-------
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
น้องจตุพร คนเก่ง
เช่นเดียวกันครับ สมกับความตั้งใจของพี่ท้งสองที่ได้พบกับน้อง และได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ในบรรยากาศของหมู่แมกไม้ และสายธาร.....พี่ก็ต้องขอขอบคุณน้องด้วยที่ได้จัดส่งหนังสือดีดีมาให้ได้อ่านเรียนรู้.....
พี่จะคอยติดตามและเป็นกำลังใจให้กับน้องตลอดไปนะ และมีโอกาศได้ไปเที่ยวทางแม่ฮ่องสอนจะติดต่อให้เป็นไกด์นำเที่ยวเมืองสามหมอกแล้วละ...ขอบคุณมากครับ