วันนี้ได้มีโอกาสเข้าไปปรึกษากับผู้ใหญ่ท่านนึง ถึงเรื่องงาน ที่หนิงได้รับการติดต่อทางโทรศัพท์จากสถาบันอุดมศึกษาในระดับภาคแห่งหนึ่งว่า จะขอมาศึกษาดูงานบริการสนับสนุนนิสิตพิการของเรา เราควรตอบรับหรือไม่อย่างไร เพื่อทางนั้นจะได้ทำหนังสือราชการมา ได้รับคำแนะนำว่า ให้ตอบรับเพราะเป็นเรื่องดี หนิงรู้สึกเป็นเกียรตินะคะ ดีใจว่า ที่เราทำๆมาตั้งแต่ริเริ่ม-บุกเบิกเลยนั้นพอจะเป็นประโยชน์กับสถาบันอื่นบ้าง
และได้พูดคุยกันในเรื่องงานอื่นๆทั่วไปของหน่วยงาน
จังหวะหนึ่ง ก่อนจะลามา ผู้ใหญ่ท่านเลยบอกว่า
ผู้ใหญ่ “เออ...หนิงเห็นคำสั่งหรือยัง มาแล้วนะเรื่องปรับเปลี่ยนตำแหน่งของเราหนะ”
หนิง“ขอบพระคุณค่ะ ยังไม่ทราบค่ะ”
ผู้ใหญ่“เดี๋ยวน้องบุคคล กลับมาจากราชการเขาคงจะดำเนินการต่อมั้ง รอก่อน”
หนิง“ขอบพระคุณค่ะ ดีใจมากเลยค่ะ”
ผู้ใหญ่ “ทำดีแล้ว ตั้งใจต่อไปนะ”
หนิงดีใจมากนะคะ รู้สึกใจร้อนไม่อยากจะรอฝ่ายบุคคลแล้ว ตุ่มๆต่อมๆ จึงเดินมาขอน้องฝ่ายบริหารดูว่ามีเรื่องเข้าอะไรบ้างหนอ อันไหนเกี่ยวกับเราบ้างหนอ
และก็ได้เห็นคำสั่งที่รอมาทั้งชีวิต
ใช่ค่ะ อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ หนิงรอมาทั้งชีวิตจริงๆ เกือบ 20 ปีของการเป็นพยาบาลวิชาชีพ 3 ปีกับการทำงานในโรงพยาบาลเกือบทุกฝ่าย และ 16 ปีที่อยู่นอกโรงพยาบาล ( รับราชการครั้งแรก 3 เมษายน 2532 )
กับชีวิต และตำแหน่งงาน คำว่า พยาบาล แม้ว่าจะเปลี่ยนงาน หรือ ย้ายไปไหน ทำงานอะไรก็ยังได้ครองตำแหน่ง พยาบาล ซึ่งถ้าท่านใดอ่านเจ้าเป็นไผ คงจะพอทราบว่า หนิงไม่อยากเรียนพยาบาล ไม่อยากเป็นพยาบาลเลย แต่ชีวิตก็ต้องมาเป็นพยาบาล
วันนี้หนิงเห็นคำสั่งแล้ว การปรับเปลี่ยนตำแหน่งของหนิง จาก พยาบาล ไปเป็น นักแนะแนวการศึกษาและอาชีพ ( นับตั้งแต่ 14 ธันวาคม 2550 )ไม่ใช่ไม่รักไม่ศรัทธาในอาชีพพยาบาล ตรงกันข้าม หนิงรักพยาบาลนะคะ แต่หนิงรู้ตัวดีว่า หนิงไม่ใช่ ฟลอเรนซ์ ไนติงเกล ไม่อยากทำตัวเป็นแกะดำในวงการสีขาวค่ะ จึงผันตัวเองออกมาจากการพยาบาล และการที่ครองตำแหน่งพยาบาลอยู่นอกสถานพยาบาลอย่างนี้ ความก้าวหน้าทางราชการก็ติดขัดค่ะ รับราชการที่นี่มา 16 ปี ก็ยังพยาบาล 6 ในขณะที่เพื่อนร่วมรุ่น เขาไปถึงระดับ 8 แล้ว หนิงไม่สามารถ ขอชำนาญการได้ เพราะตำแหน่ง พยาบาลชำนาญการ ก็ต้องเรื่องทางการพยาบาล แต่งานที่หนิงทำในปัจจุบันมีแต่เรื่องการจัดการศึกษาผู้พิการ
เป็น 16 ปีแห่งความหลัง ... ... จริงๆค่ะ
ขอบพระคุณผู้ใหญ่ทุกๆท่าน ที่ให้โอกาสได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจ จนถึงวันที่หนิงได้ถอดหมวกแล้วจริงๆ
ขอบพระคุณค่ะ
เอาหละ ตอนนี้ก็....ตั้งสติก่อนสตาร์ท อิอิ พรุ่งนี้ หนิงจะไปทำบุญค่ะ
ก้าวสู่ ความเป็น นักแนะแนวการศึกษาและอาชีพ มืออาชีพมุ่งสู่ชำนาญการให้ได้
สู้ๆ ทาเคชิ !!
